Teun van der Laan, geboren en getogen in Dokkum, vertelt voor een schoolklas over zijn tijd bij het verzet in de Tweede Wereldoorlog.
Hij wilde, net als zijn vader, studeren voor dierenarts in Utrecht, maar in de oorlog sloot de universiteit. Terug in Dokkum moest hij onderduiken op verschillende boerderijen, waar hij steeds meehielp. Uiteindelijk belandde hij bij een oom in Pieterzijl. Daar zag hij bommenwerpers overkomen op weg naar Duitsland. Hij besefte dat de bemanningen uit Engeland, Australië etc. bereid waren grote risico’s te lopen, reden voor Teun om ook actief te worden en mee te doen in het verzet.
Teun vertelt over de droppings door geallieerde vliegtuigen bij Aalsum, in de buurt van Dokkum. Het ging vooral om wapens bedoeld voor verzetsgroepen o.a. die in Leeuwarden. In plaats van de verwachte kist ging het om 26 grote containers aan grote parachutes. Met paard en wagen werden de kisten snel naar de boerderij van Veninga gebracht om te verstoppen in een lege gierkelder en onder een mestbult.
Er zijn vier droppings geweest zonder dat de Duitsers het merkten. In Nes kreeg het verzet instructie hoe de eenvoudige wapens (vaak zonder beveiliging) gebruikt moesten worden.
De stof van parachutes werd vaak hergebruikt, bijvoorbeeld voor trouwjurken.
Bij boer Diekma in Niawier wisten vier onderduikers te ontkomen aan een zoektocht van de Duitsers door zich te verstoppen op de stalzolder. De militairen waren alleen op zoek naar Tom Sprietsma, ook onderduiker, hij meldde zich direct bij hen. Samen met anderen werd hij opgesloten in het politiebureau in De Waag in Dokkum. Ze wisten ongedeerd te ontsnappen uit de cellen, Tom werd nog beschoten maar de kogel raakte alleen zijn haar. Na de oorlog is Tom vertrokken naar Amerika om daar boer te worden.
Teun beantwoordt nog wat vragen van leerlingen, tot slot vertelt hij dat hij na de oorlog is afgestudeerd als dierenarts en daarna zijn vader is opgevolgd in de praktijk.