De laatste jaren worden steeds meer kacheltegels opgegraven, waarvan sommige al uit de late middeleeuwen dateren. In de middeleeuwen was het gebruikelijk in houten woningen in het midden van de woonruimte een vuur te stoken. Bij de verstening van de huizen werd de haardplaats naar de wand verplaatst en later werd er een wandschouw onheen gebouwd. Een gesloten warmtebron zoals een tegelkachel was een revolutionaire vernieuwing. De wanden worden gemaakt van leem en daarin worden de tegels bevestigd. In de tijd die dit onderzoek beslaat, staat de kachel tegen een binnenmuur en zorgt een gat voor een verbinding met de ruimte daarachter. Vanuit de achterste ruimte wordt gestookt, zodat rook en roet daar blijven en de bewoners bij de kachel ongehinderd van de warmte kunnen profiteren. \nDe eerste tegels lijken sterk op vaatwerk; ongeglazuurde potten of bekers die in de lemen wand worden gezet met de opening naar buiten. Later worden ze vervangen door rechthoekige keramische tegels. Het gebied van onderzoek is beperkt tot Zwolle en Deventer, de beperking in tijd wordt gegeven door het materiaal zelf: vrijwel alles is uit de jaren 1375-1600.