De auteur is webmaster van het virtueel hooibergmuseum, amateurfotograaf en bestuurslid van de Stichting Kennisbehoud Hooibergen Nederland. Het boek legt uit hoe een authentieke Oost-Nederlandse houten hooiberg te bouwen. Verder staan er voorbeelden in van andere typen Ruhofbergen.

Dit proefschrift beschrijft de langetermijngeschiedenis vanaf de Midden IJzertijd tot in de Volle Middeleeuwen van de dekzandgebieden die tegenwoordig worden gevormd door Salland, Twente en de Achterhoek. Het gebied is te beschouwen als een grensgebied. Eerst was het ingeklemd tussen twee cultuurgroepen, vervolgens kwam het aan de rand te liggen van het Romeinse Rijk en tijdens de Middeleeuwen lag het aan de rand van de Saksische invloedssfeer.

In Drenthe en in bepaalde delen van Overijssel en Gelderland was de adel gedurende de zeventiende en achttiende eeuw talrijker dan elders in het land. In dit knappe, cultuurhistorische proefschrift schetst Gietman (1966) de mentaliteit van die adel op grond van veelal tot dusver onbekend (althans ongebruikt) materiaal uit familiearchieven, waaronder ook literair materiaal. Oost-Nederlandse adellijke families hadden vaak een sterke band met de Duitse adel, soms ook bleven ze rooms-katholiek. Carrière maakten ze in het leger van de Republiek. In die wereld vervulden de begrippen eer en impulsief gedrag een hoofdrol, wat de auteur aantoont aan de hand van talloze goedgekozen voorbeelden. De impulsiviteit legde het in de eerste decennia van de zeventiende eeuw evenwel geleidelijk af tegen de opkomende moraliteit onder invloed van het christelijk humanisme. Aan de hand van een casus, namelijk die van de val van de Overijsselse drost Unico Ripperda (overleden in 1678) laat Gietman zien dat de adel zich niet meer de uitspattingen kon permitteren die weleer wijdverbreid waren. Het boek heeft een degelijk register.\n5\nKarel Bostoen