Oldenzaal 1945. Harry Cohen is dan 42. Hij heeft de Duitse bezetting overleefd door aan de SD te ontsnappen en onder te duiken. In zijn oorlogsdagboek legt hij het dagelijks leven van Oldenzaal vast. Geconfronteerd met de onbewogenheid ten aanzien van de gevolgen van het antisemitisme waarmee hij zich na '45 omringd ziet, besluit hij het gebrek aan respect van de Nazi's voor een ander geloof en ras via zijn oorlogsverzameling aan de orde te stellen. Ook geeft hij lezingen over de joodse bevolking van Noord en Oost Nederland en verdiept zich in hun genealogie. Zo brengt hij hun bestaan èn hun verdwijning onder de aandacht. Ten tijde van de Koude Oorlog verandert hij zijn familienaam in Corwin: mocht het opnieuw mislopen dan kan hem dat wellicht nog enig respijt geven om voor zijn gezin en hemzelf een veilig heenkomen te vinden. Harry Corwin was een man die op eigen inzichten vertrouwde en vooruit keek.

Een boek over de geschiedenis van de Sint Plechelmusbasiliek en over alles waar dit gebouw het symbool van is. Archeologische opgravingen tonen aan, dat in de Late Bronstijd en Vroege IJzertijd (3050-2450 v Chr.) er al sprake was van een nederzetting op de plaats van het huidige Oldenzaal. In het centrum van die nederzetting werd in de 8e eeuw een eerste houten kerkje gesticht. Op de fundering van waarschijnlijk de St. Silvesterkerk, is een nieuwe kerk gebouwd, gewijd aan de H. Plechelmus. In 954 stichtte bisschop Balderik in de kern van Oldenzaal op het kerkhof het College van kanunniken verbonden met de eerste Plechelmuskerk. Tijdens hun leven hadden kanunniken, burgers en de adel bezittingen in leen of kochten ze. In het kostbare Calendariun zijn de namen van de overledenen, de geestelijken, adel en burgers genoteerd, die een band met de Plechelmuskerk hadden en lezen we hoe hun memoriemissen werden betaald. De mensen bezochten en bezoeken nog altijd de huidige Plechelmuskerk met zijn imposante toren. Het heeft na 1123 alle oorlogen en branden in de geschiedenis doorstaan.