Mijn Studiezaal (inloggen)
Interview met Jitro Ubro door de Werkgroep Overijssel Nederlands-Indië Nieuw Guinea (WONING).
Verhaal van: Jitro Ubro
Staatssecretarislaan 27 te Zwolle
Geboren 11 juni 1941 op de Grote Kei
Toenmalig Ned. Indië ? vader was KNIL-militair.
Geboren op Grote Kei, vervolgens de eerste 9 jaar woonachtig op Ambon, Moretai, Makassar, Semarang en vervolgens v.a. 1951 Nederland.
We beginnen met een deel van zijn toespraak op 15-08-2008 bij het Indië-monument in Zwolle.
"Meegekomen naar Nederland, als jongen van 10 jaar, heb ik in de daaropvolgende jaren mijn herinneringen aan die periode en de beelden van die periode verdrongen en weggestopt.
Maar op deze gedenkwaardige dag, zweven mijn gedachten terug naar mijn kinderjaren en de beelden die ik dacht verdrongen te hebben, ontrollen zich voor mijn ogen.
In gedachten loop ik langs het tuinpad van mijn herinneringen en zie ik voor me de beelden van een jongen die niet buiten het beschermd gebied van de kazerne mag spelen. En ook de beelden van hem en van zijn leeftijdgenoten die onder militaire escorte naar school gaan buiten de kazerne.
Ik zie beelden van voorbijrazende tanks, carriers en legertrucks vol soldaten en hoor weer de ratelende geluiden van de machinegeweren, het afschieten van mortieren en kanonnen. Ik herinner me dat we wegdoken onder bed wanneer de kazerne werd beschoten.
Ook de beelden van het heimelijk vertrek uit de kazerne, midden in de nacht, om ingescheept te worden, trekken aan me voorbij.
Met het schip Fire Sea kwamen we in mei 1951 in Nederland aan. Een land waar tijdens de overtocht veel over werd verteld. In mijn fantasie een land van melk en honing, maar (naar later bleek) ook een land dat er niet op was voorbereid haar trouwe onderdanen te ontvangen en te huisvesten. Vol verwachting maar volledig onvoorbereid kwamen de Molukse KNIL-soldaten met hun gezinnen aan l ( Collectie Overijssel locatie Zwolle )
1214 Collectie Bewegend Beeld
Titel:
WONING - Jitro Ubro ;
Beschrijving:
Interview met Jitro Ubro door de Werkgroep Overijssel Nederlands-Indië Nieuw Guinea (WONING).
Verhaal van: Jitro Ubro
Staatssecretarislaan 27 te Zwolle
Geboren 11 juni 1941 op de Grote Kei
Toenmalig Ned. Indië ? vader was KNIL-militair.
Geboren op Grote Kei, vervolgens de eerste 9 jaar woonachtig op Ambon, Moretai, Makassar, Semarang en vervolgens v.a. 1951 Nederland.
We beginnen met een deel van zijn toespraak op 15-08-2008 bij het Indië-monument in Zwolle.
"Meegekomen naar Nederland, als jongen van 10 jaar, heb ik in de daaropvolgende jaren mijn herinneringen aan die periode en de beelden van die periode verdrongen en weggestopt.
Maar op deze gedenkwaardige dag, zweven mijn gedachten terug naar mijn kinderjaren en de beelden die ik dacht verdrongen te hebben, ontrollen zich voor mijn ogen.
In gedachten loop ik langs het tuinpad van mijn herinneringen en zie ik voor me de beelden van een jongen die niet buiten het beschermd gebied van de kazerne mag spelen. En ook de beelden van hem en van zijn leeftijdgenoten die onder militaire escorte naar school gaan buiten de kazerne.
Ik zie beelden van voorbijrazende tanks, carriers en legertrucks vol soldaten en hoor weer de ratelende geluiden van de machinegeweren, het afschieten van mortieren en kanonnen. Ik herinner me dat we wegdoken onder bed wanneer de kazerne werd beschoten.
Ook de beelden van het heimelijk vertrek uit de kazerne, midden in de nacht, om ingescheept te worden, trekken aan me voorbij.
Met het schip Fire Sea kwamen we in mei 1951 in Nederland aan. Een land waar tijdens de overtocht veel over werd verteld. In mijn fantasie een land van melk en honing, maar (naar later bleek) ook een land dat er niet op was voorbereid haar trouwe onderdanen te ontvangen en te huisvesten. Vol verwachting maar volledig onvoorbereid kwamen de Molukse KNIL-soldaten met hun gezinnen aan land.
Ze werden onder
Verhaal van: Jitro Ubro
Staatssecretarislaan 27 te Zwolle
Geboren 11 juni 1941 op de Grote Kei
Toenmalig Ned. Indië ? vader was KNIL-militair.
Geboren op Grote Kei, vervolgens de eerste 9 jaar woonachtig op Ambon, Moretai, Makassar, Semarang en vervolgens v.a. 1951 Nederland.
We beginnen met een deel van zijn toespraak op 15-08-2008 bij het Indië-monument in Zwolle.
"Meegekomen naar Nederland, als jongen van 10 jaar, heb ik in de daaropvolgende jaren mijn herinneringen aan die periode en de beelden van die periode verdrongen en weggestopt.
Maar op deze gedenkwaardige dag, zweven mijn gedachten terug naar mijn kinderjaren en de beelden die ik dacht verdrongen te hebben, ontrollen zich voor mijn ogen.
In gedachten loop ik langs het tuinpad van mijn herinneringen en zie ik voor me de beelden van een jongen die niet buiten het beschermd gebied van de kazerne mag spelen. En ook de beelden van hem en van zijn leeftijdgenoten die onder militaire escorte naar school gaan buiten de kazerne.
Ik zie beelden van voorbijrazende tanks, carriers en legertrucks vol soldaten en hoor weer de ratelende geluiden van de machinegeweren, het afschieten van mortieren en kanonnen. Ik herinner me dat we wegdoken onder bed wanneer de kazerne werd beschoten.
Ook de beelden van het heimelijk vertrek uit de kazerne, midden in de nacht, om ingescheept te worden, trekken aan me voorbij.
Met het schip Fire Sea kwamen we in mei 1951 in Nederland aan. Een land waar tijdens de overtocht veel over werd verteld. In mijn fantasie een land van melk en honing, maar (naar later bleek) ook een land dat er niet op was voorbereid haar trouwe onderdanen te ontvangen en te huisvesten. Vol verwachting maar volledig onvoorbereid kwamen de Molukse KNIL-soldaten met hun gezinnen aan land.
Ze werden onder
Beschrijving vervolg:
andere gehuisvest in voormalige concentratiekampen, weggestopt met bij hun de achterliggende gedachte dat ze maar tijdelijk in Nederland zouden blijven.
Gewoon een soort nieuwe marsorder.
Het werden 60 jaren en de pijn die deze behandeling heeft achtergelaten galmt nu nog steeds na.
Zonder kennis van de Nederlandse taal, zonder voorbereiding op een nieuw bestaan en met een onoverbrugbare achterstand, bleek het voor velen en verloren strijd.
Laten we, naast het herdenken van hen die vielen, niet vergeten dat tengevolge van dezelfde oorlogshandelingen ook velen de weg in het leven zijn kwijtgeraakt.
Tot zover de toespraak, nu zijn levensverhaal.
Jitro wordt in zijn eerste levensjaren voornamelijk opgevoed door zijn grootouders in de kampong Oheirenan (moeder van het land). Als hij 5 jaar is gaat hij 2 dagen per week naar school. Verder was het veel spelen met de andere kinderen in de kampong en hij hoort nu nog ?s avonds zijn opa roepen om thuis te komen om te eten. Het zijn spelletjes met ballen, verstoppertje enz. In die tijd komt zijn vader wel met verlof thuis hij heeft dan recht op 40 dagen verlof voor hereniging met zijn gezin.
Maar dan komt de definitieve periode van het gezinsleven op de tangsi (de kazerne, zoals het bij de KNIL gebruikelijk ). Het gezin heeft een eigen kamer en slaapplaats, verder is het met zijn allen gezamenlijk eten dat door de vrouwen in een centrale keuken wordt bereid. Voor zover Jitro weet is het wel mannen en vrouwen gescheiden en per soort gezamenlijk wassen in waslokalen.
Komt er een marsorder voor een nieuwe bestemming dan gaan de soldaten eerst en volgen de gezinnen later.
Die eerste marsorder is Ambon, Jitro gaat naar de naast de kazerne gelegen lagere school en krijgt daar de eerste beginselen van taal en rekenen, uiteraard in het Maleis, de voertaal van uiteraard ook lokale leraren. Als hij zo?n 8 jaar is gaan ze naar Semarang en Makassar daar krijgt hij
Gewoon een soort nieuwe marsorder.
Het werden 60 jaren en de pijn die deze behandeling heeft achtergelaten galmt nu nog steeds na.
Zonder kennis van de Nederlandse taal, zonder voorbereiding op een nieuw bestaan en met een onoverbrugbare achterstand, bleek het voor velen en verloren strijd.
Laten we, naast het herdenken van hen die vielen, niet vergeten dat tengevolge van dezelfde oorlogshandelingen ook velen de weg in het leven zijn kwijtgeraakt.
Tot zover de toespraak, nu zijn levensverhaal.
Jitro wordt in zijn eerste levensjaren voornamelijk opgevoed door zijn grootouders in de kampong Oheirenan (moeder van het land). Als hij 5 jaar is gaat hij 2 dagen per week naar school. Verder was het veel spelen met de andere kinderen in de kampong en hij hoort nu nog ?s avonds zijn opa roepen om thuis te komen om te eten. Het zijn spelletjes met ballen, verstoppertje enz. In die tijd komt zijn vader wel met verlof thuis hij heeft dan recht op 40 dagen verlof voor hereniging met zijn gezin.
Maar dan komt de definitieve periode van het gezinsleven op de tangsi (de kazerne, zoals het bij de KNIL gebruikelijk ). Het gezin heeft een eigen kamer en slaapplaats, verder is het met zijn allen gezamenlijk eten dat door de vrouwen in een centrale keuken wordt bereid. Voor zover Jitro weet is het wel mannen en vrouwen gescheiden en per soort gezamenlijk wassen in waslokalen.
Komt er een marsorder voor een nieuwe bestemming dan gaan de soldaten eerst en volgen de gezinnen later.
Die eerste marsorder is Ambon, Jitro gaat naar de naast de kazerne gelegen lagere school en krijgt daar de eerste beginselen van taal en rekenen, uiteraard in het Maleis, de voertaal van uiteraard ook lokale leraren. Als hij zo?n 8 jaar is gaan ze naar Semarang en Makassar daar krijgt hij
Lengte in minuten:
00:00:00
Datering:
00-00-2009
Vervaardiger:
[Werkgroep Overijssel Nederlands-Indië Nieuw Guinea (WONING)]Werkgroep Overijssel Nederlands-Indië Nieuw Guinea (WONING)
Rechthebbende:
Historisch Centrum Overijssel
Materiaal:
DVD;
Oud nummer:
BB06589
Trefwoorden:
Organisatie: Collectie Overijssel locatie Zwolle
laatste wijziging 19-02-2024
