titel ( Gemeentearchief Zeist )

Veel archieven hebben ook een bibliotheekcollectie. Dit is zeer divers van aard, denk bijvoorbeeld aan informatieve boeken over de regio, tijdschriften van een vereniging, programmaboekjes van verkiezingen, artikelen uit kranten en tijdschriften.

beacon
 
 
9003-43 Seijst
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
Seijst, 2013; p. 95
Titel:
Seijst
Beheerder:
Zeister Historisch Genootschap
Jaar:
2013
Pagina:
95
Is onderdeel van:
De eerst tijd van het bestaan van het sleutelmandje zal het nog niet zo vol hebben gezeten als op de foto. Het huishouden was natuurlijk vooral gericht op het nageslacht, wat niet lang op zich liet wachten. Hun eer- ste dochtertje overleed helaas en in 1913 werd mijn moeder als laatste van de zes kinderen geboren. Het personeel was nog niet zo uitgebreid als later, een keukenmeisje en twee binnenmeisjes en natuurlijk iemand voor de tuin. Voor en tijdens de ge- boorten zal er zeker een zuster zijn geweest. Ze woonden in de stad en zaten dus dicht bij de benodigde bronnen voor de dagelijkse behoef- ten. Zo vond ik een lijstje voor de bakker met vele adressen van dier- bare gezinnen, voornamelijk familie in Nederland, die voorzien moesten worden van muisjes bij de blijde ge- beurtenissen, die elkaar redelijk snel opvolgden, maar ook thuis moesten muisjes worden afgeleverd en niet alleen voor het gezin, maar ook voor de keuken. Dat lijstje vond natuur- lijk een plek in het mandje, evenals de lijst met eindejaarsfooien, voor de ‘aschvrouw’, de lantaarnopsteker, de postbesteller, enz., enz., wel 20 namen stonden erop.
Als je net getrouwd was en nieuw was komen wonen moest je natuur- lijk de nodige visites afleggen en er was dus ook een lijst van de reeds afgelegde en nog af te leggen visi- tes. De houders voor beantwoorde en onbeantwoorde brieven hadden allang een plaats gevonden in het sleutelmandje, naast de vulpen en
potlood, gommetje, de dagagenda, de leesbril in zijn brillenhuis en het zakdoekje met kanten hoekje, de sleutels van de provisiekamer, van koffers en etuis. Vanzelfsprekend had mijn grootvader de huissleutel. Er werd wat afgeschreven, lang niet iedereen had telefoon en er waren 2
postbestellingen per dag, bovendien was een brief wel zo beleefd. Pas toen mijn grootouders in 1918 op het
landgoed Leusderend in
Leusden gingen wonen en groot- moeder, om zo te zeggen, aan het hoofd kwam te staan van een ‘klei- ne onderneming’ groeide de inhoud van het sleutelmandje gestaag. Het personeel was
inmiddels
In de tuin en verder op de plaats wa- ren ook zo’n man of vier à vijf bezig. Omdat de moestuin en de boom-
uitge-
groeid tot zo’n man of tien en dat vroeg een hele organisatie. In huis een keukenmeisje en twee binnenmeisjes, een chauffeur/koet- sier/huisknecht en twee ‘juffies’, één voor de drie oudsten en één voor de twee kleintjes. Iets later was een van beide juffies een buitenlandse, afwisselend een Engels-, Frans- of Duitstalige. Dat vroeg wel enige or- ganisatie.
gaard zorgden voor het grootste deel van de fruit- en groentebehoefte was het beheer daarvan arbeidsintensief. In elk seizoen waren er de passende groentes, ook asperges en artisjok- ken werden geteeld, evenals perzi- ken en ander zacht fruit. In de kas stond een vijgenboom en kon men druiven oogsten. Dit alles vroeg kennis en zorg. De oranjebloesem diende vooral voor de bruidsboe- ketten van diverse familieleden. De bloementuin was royaal en iedere week zorgden de tuinlieden voor de bloemen die mijn grootmoeder wel of niet met haar dochters schikte in de vele vazen. Het was een huis met grote kamers dus de boeketten wa- ren navenant.
Iedere maandag kwam de tuinbaas met mijn grootmoeder overleggen wat er was in de tuin en wat ze daar- van kon gebruiken. Soms moesten grote hoeveelheden tegelijk geoogst worden en dat moest dan, afhan- kelijk van wat het was, geweckt
Het sleutelmandje. COLLECTIE L.F.E. ESCHAU- ZIER-VAN DEN BOSCH
Seijst 2013 IV-95
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
Organisatie: Gemeentearchief Zeist
laatste wijziging 15-01-2021
1 gedigitaliseerd