Uw zoekacties: Seijst, 2012; p. 7

titel ( Gemeentearchief Zeist )

Veel archieven hebben ook een bibliotheekcollectie. Dit is zeer divers van aard, denk bijvoorbeeld aan informatieve boeken over de regio, tijdschriften van een vereniging, programmaboekjes van verkiezingen, artikelen uit kranten en tijdschriften.

beacon
 
 
9003-42 Seijst
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
Seijst, 2012; p. 7
Titel:
Seijst
Beheerder:
Zeister Historisch Genootschap
Jaar:
2012
Pagina:
7
Is onderdeel van:
Ondanks een officieel verzoek van Burgemeester en Wethouders aan de erven Pauw van Wieldrecht (22 mei 1913) wensten deze niet van ge- dachten te veranderen.
NATUURMONUMENT OF NIET Goede raad was duur. Een open- bare verkoop van het bos was niet in het belang van de gemeente. Met een rechtstreekse aankoop had de gemeente wellicht een lagere prijs kunnen bedingen, nu zag het er naar uit dat ze het volle pond zou moeten betalen. Bovendien was het de vraag of een bod van particuliere ondernemers de financiële draag- kracht van de gemeente niet te bo- ven zou gaan. B en W ging daarom op zoek naar steun van buiten. In de eerste plaats wendde het colle- ge zich tot gedeputeerde staten van de provincie. Zonder toestemming van GS kon de gemeente geen bod doen op het bos. In het verzoek- schrift van 25 augustus 1913 gaf de gemeente aan wat de waarde van het
bos was voor Zeist: ‘Deze Bosschen, welke
strektheid hebben van
eene uitge- 198.03,80
H.A. en aan het publiek steeds vrije wandeling boden zijn van oudsher oorzaak geweest, dat Zeist vooral des Zomers door tal van vreemdelingen werd bezocht, die daar te midden der dennenbosschen
van inspannenden
arbeid kwamen uitrusten of herstel van gezondheid trachten te vinden. Zeer velen ook hebben Zeist als vaste woonplaats gekozen, gelokt door de schoone natuur, waarvan het Zeister-
bosch een der fraaiste monumenten is en door het aangenaam klimaat dat aan het bosch, hetwelk de scherpe Oostenwinden keert, is te danken.’
Lastiger was het om de waarde van het bos in geld uit te drukken. In april 1913 had de gemeenteraad in een geheime vergadering een com- missie ingesteld om een financiële inschatting te maken en een plan voor de exploitatie op te stellen. Kennelijk ging de gemeente er van uit dat ze het bos ondanks de te-
genwerking van de eigenaren toch in handen zou krijgen. Deze com- missie rapporteerde op 14 augus- tus 1913 dat het bos de gemeente ƒ300.000,- zou mogen kosten, exclusief de kosten van wegenaan- leg en dergelijke. Daarvoor zou de gemeente rekening moeten houden met nog eens ƒ150.000,-. Maar dat was van later zorg. De commissie stelde voor ‘om tegen bovengenoemde som de Zeister bosschen te koopen na vooraf de goedkeuring van gedepu- teerde staten te hebben verkregen.’ Deze goedkeuring ontving de ge- meente per brief van GS van 15 september. GS stond de gemeente Zeist toe om het bos aan te kopen voor een bedrag van maximaal ƒ410.000,-. Gezien de waardebe- paling door de commissie was dat bedrag ruim voldoende om het bos te verwerven. Het was alleen de vraag of het genoeg was om project- ontwikkelaars buitenspel te zetten. Zouden deze de prijs niet alsnog op kunnen drijven? Voor de aankoop van natuurgebieden bestond wei-
nig vergelijkingsmateriaal. Als
er
een villapark gebouwd werd, was de grondwaarde alles bepalend. Wat je voor ‘natuur’ betaalde was veel minder duidelijk. Wat was een reële prijs voor een ‘natuurmonument’? Het Naardermeer was als natuur- gebied een bekend voorbeeld. Voor de aankoop van het gebied had de kersverse Vereeniging tot Behoud van Natuurmonumenten in 1905 een obligatielening uitgeschreven voor ƒ160.000,-5
. Dat was voor die
tijd een fors bedrag. De vereniging wist het natuurgebied voor die prijs daadwerkelijk in handen te krijgen, al werd de jaarlijkse rente wel als een last ervaren. Het Naardermeer had als voordeel dat de natuur door er- kende natuurliefhebbers op waarde werd geschat. Jac. P. Thijsse en zijn vriend Eli Heimans hadden in 1904 met enkele anderen geschreven ‘dat genoemd Meer uit een natuur-his- torisch en aesthetisch oogpunt een overgroote waarde heeft.’6
Opval-
lend in deze omschrijving is dat de rijkdom aan planten- en dierensoor- ten niet direct als argument is ge- bruikt. Het ging vooral om behoud van een stuk ‘vaderlandse natuur’. Dat het Zeisterbos ‘geschiedkun- dige waarde’ had stond buiten kijf. Het oorspronkelijke bos, het Voor- bos van Slot Zeist, gold rond 1830 al als een bezienswaardigheid. Van- af eind 19e eeuw werden dorp en bos in een adem genoemd. Daarmee was het bos nog niet automatisch een natuurmonument. In minstens één geval was de status van het bos in twijfel getrokken. Tijdens een
Seijst 2012 I-7
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
Organisatie: Gemeentearchief Zeist
laatste wijziging 15-01-2021
1 gedigitaliseerd