Zie ook: 0366/106, 107, 115, 116, 117, 118, 119, 120, 121, 122.
Uit dit testament van een echtpaar te Binnenwijzend komt een conflict voort over de waarde van de erfportie waarop een schepen te Westerblokker, broederszoon van de testateur, recht meent te hebben.

Betreft vergeefse poging op donderdag 27-01-1633 van een oud-burgemeester van Binnenwijzend (insinuant in deze) om in de kerk van Binnenwijzend 'reeckeninge bewijs ende reliqua' te doen aan de huidige burgemeester van Binnenwijzend (geïnsinueerde in deze) en schepenen, rijkdommen en enige burgers van Binnen-wijzend, die daar in de kerk vergaderd waren, 'noopende de oncosten gevallen op 't uyttrecken van de puymers voor den dorpe van Binnewijsent, gevallen in 't jaer 1629'. ('Puymers' is vermoedelijk een oud Noordhollands woord voor on-kruid.) De oud-burgemeester heeft daar tot nog toe geen rekening van kunnen afleggen, hoewel hij daartoe door de huidige burgemeester was geïnsinueerd en gedagvaard, omdat laatstgenoemde deze rekening weigerde te ontvangen, zonder goede argumentatie volgens de insinuant in deze, en zich terstond naar het andere eind van de kerk begaf.
Via deze insinuatie stelt de oud-burgemeester alsnog voor om rekening af te leggen in de kerk van Binnenwijzend aan de huidige burgemeester en schepenen en rijkdommen, desgewenst zelfs ten overstaan van de huidige burgemeesters van Westwoud en Oosterblokker, een zekere oud-burgemeester van Westerblokker en de persoon die op last van de stede Westwoud 'met de puymers heeft opgetrocken' (die kennelijk met het toezicht op de werklieden was belast geweest).

De geïnsinueerde geeft ten antwoord, dat hij deze rekening niet wil ontvangen, omdat de oud-burgemeester beweert, dat hij voor iedere morgen grond die gedaan is 13 stuivers 14 penningen heeft betaald, en dit zonder een goede verant-woording waar dit geld aan is besteed (letterlijk: 'sonder eenige exceptie waer de pe[nningen] gegaen sijn').

Betreft vergeefse poging op donderdag 27-01-1633 van een oud-burgemeester van Binnenwijzend (insinuant in deze) om in de kerk van Binnenwijzend 'reeckeninge bewijs ende reliqua' te doen aan de huidige burgemeester van Binnenwijzend (geïnsinueerde in deze) en schepenen, rijkdommen en enige burgers van Binnen-wijzend, die daar in de kerk vergaderd waren, 'noopende de oncosten gevallen op 't uyttrecken van de puymers voor den dorpe van Binnewijsent, gevallen in 't jaer 1629'. ('Puymers' is vermoedelijk een oud Noordhollands woord voor on-kruid.) De oud-burgemeester heeft daar tot nog toe geen rekening van kunnen afleggen, hoewel hij daartoe door de huidige burgemeester was geïnsinueerd en gedagvaard, omdat laatstgenoemde deze rekening weigerde te ontvangen, zonder goede argumentatie volgens de insinuant in deze, en zich terstond naar het andere eind van de kerk begaf.
Via deze insinuatie stelt de oud-burgemeester alsnog voor om rekening af te leggen in de kerk van Binnenwijzend aan de huidige burgemeester en schepenen en rijkdommen, desgewenst zelfs ten overstaan van de huidige burgemeesters van Westwoud en Oosterblokker, een zekere oud-burgemeester van Westerblokker en de persoon die op last van de stede Westwoud 'met de puymers heeft opgetrocken' (die kennelijk met het toezicht op de werklieden was belast geweest).

De geïnsinueerde geeft ten antwoord, dat hij deze rekening niet wil ontvangen, omdat de oud-burgemeester beweert, dat hij voor iedere morgen grond die gedaan is 13 stuivers 14 penningen heeft betaald, en dit zonder een goede verant-woording waar dit geld aan is besteed (letterlijk: 'sonder eenige exceptie waer de pe[nningen] gegaen sijn').

Betreft de toestand van een stuk land te Binnenwijzend.
Op verzoek van een man wonend bij de Bramsluis in de banne van Binnenwijzend (dus op Blokdijk onder Binnenwijzend) verklaren twee inwoners van Oosterblokker, dat er naast het 'opperendt' van 2 morgen land genaamd de Papenweid ('Paepe-weyt') beoosten het Zittend ('Sidwent') in de banne van Binnenwijzend, dat toebehoort aan de kerk van Binnenwijzend, een schootje land is geweest, dat een stuk langs de westkant van deze Papenweid liep, welk schootje vol was met 'mos, bobelen ende henebollen' (= hanebollen = zegge, zie: Woordenboek der Nederland-sche Taal) en ander onkruid, zonder enig gras dat geschikt was om beesten op te weiden. Tussen dat schootje en de Papenweid is ook nog een slootje geweest. Van dit schootje en slootje is goed land gemaakt om 'beesten te beweyden'.

De deposanten hebben van jongs af in de buurt van dit land gewoond, en ook verscheidene malen in het schootje gelopen om 'henebollen' te plukken.