Betreft de toegang tot een zeker stukje land te Ursem, genaamd 't Leen.
Op verzoek van Huybert Jacobsz Groot, wonende in de Schermer (zie: Groot, Huibert Jakobs), verklaart Jan Jansz Glory, oud 26 jaar, wonende op De Goorn onder Berkhout (zie: Glorie, Jan Jans), ‘hoe waar is dat mijn voorouders lange voor mijn tijt, so ik gelove wel in de dertig jaren en sulx selfs tot den jaare 1691 incluys, bij haar is gebruykt een stuk lant gelegen in Ursem genaamt 't Leen, nu toebehorende Vrerik Klaasz Hasis mede wonende in de Schermer’ (zie: Hazes, Frederik Klaasz), ‘wijders dat 't voors[eyde] lant genaamt 't Leen 't hek voor 't selve bij de weg in 't geheel moet onderhouden en verniewen, ende dat 't gebruyk van 't selve in die tijt, so in 't affhalen van 't genot, varen van mis en hooy, altijt is geschiet benoorden en beoosten langs 't lant genaamt Veterswerv, toebehorende den requirant in desen, maar geensins bewesten gemelde Veterswerff om, off tusschen dito werff en Pieter Doeves Hoffsteed door’ (zie: Doefs, Pieter), ‘als konnende niet geschieden door d'naute en de droogte van d'selve sloot, verklare.

Gevende voor redenen van weteschap 't selve mij wel bekent te sijn, want ik 't opgemelte lant nog een kint zijnde van agt à negen jaren, tot de bovenstaande tijt selfs mede heb bemolken, ende genoemde sloot, tusschen Weterswerff [sic] en P[iete]r Doeves Hoffsteed gaande, met een kleyn praantje [sic, bedoeld is: praampje] off melkschuytje wel door te hebben gevaren als 't hoog water was, sijnde anders ondoenl[ijk], gelijk door mijn op mijn moeders ordre, ook ten tijde als de genoemde requirant Veterswerff en Doeves Hoffsteed gekogt had, deselve sloot verder westwaart [sic] verder opgaande ten sijnen versoeke daarop hebben doen opruymen, nevens d'werv bewesten P[iete]r Doeves Hoffsteed leggende en ons sijnde.
Competerende ook 't genoemd hek altijt bij ons is onderhouden en gerepareert, gelijk ik selfs 't meergemelde hek van 't ene end tot het ander met palen en iets anders heb v[er]stelt.
't Bovenstaand[e] dan also de waarheyt sijnde, ben bereyt so d'nood sulx mogt eysschen 't selve met eede te v[er]sterken.
Aldus gedaan en gepass[eer]t tot Avenhorn ter presentie van Maarten Koub[oe]r wonende ... en Jan Beets, getuygen van geloove met mij hiertoe v[er]sogt die desen nevens den comparant en mij not[ari]s ter dage voors[eyt] hebben ondert[ekent].’
(Zie: Kouweboer, Maarten Kornelisz [handtekening], en: Beets, Jan Pieters??!)