WAT002002902 Aanzicht op een deel van het Westeinde te Oosthuizen met midden achter op de foto de Ned. Hervormde Kerk.

WAT002002958 Preekstoel van de Nederlands Hervormde Kerk te Oosthuizen.
Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door
Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend,
maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.

Bron: Oude Hollandse Kerken

WAT002002931 Aanzicht op de ringvaart met de stenen (betonnen) Kerkebrug. De smeedijzeren leuningen en de lantaarns op de brug zijn een geschenk van de firma Eyssen. Op de achtergrond de kerk. De vrouwen aan de overzijde van het water staan bij het aangebouwde en met klimop begroeide "toneel"van cafe Sjoukes. Een slager (Jan Slager of Dirk Salm?) stopt even op de brug.

Bron: Oosthuizen in oude ansichten.

WAT002002958 Preekstoel van de Nederlands Hervormde Kerk te Oosthuizen.
Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door
Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend,
maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.

Bron: Oude Hollandse Kerken

WAT002002888 Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door
Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend,
maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.

Bron: Oude Hollandse Kerken

WAT002002886 Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door
Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend,
maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.

Bron: Oude Hollandse Kerken

WAT002002883 Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend,
maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.

Bron: Oude Hollandse Kerken

WAT002002956 GESCHIEDENIS VAN HET KERKJE ZONDER TOREN

Etersheim bestond al in het jaar 800. Het destijds nog grote dorp aan de monding van de Ee, is verzwolgen door diverse overstromingen van de Zuiderzee, met kerk en al. In augustus 2009 is bij archeologische opgravingen in het Markermeer nog een 12e eeuwse sarcofaag gevonden. Ook gaan er legenden over een mogelijke schat die in het Markermeer zou liggen, daar begraven door boer Dirk Smit, die weigerde belasting aan de Spanjaarden te betalen tijdens de 80-jarige oorlog...

Door de dreiging van de Zuiderzee verplaatsten de Etersheimers het dorp naar binnendijks gebied, waar ze rond 1630 ook een nieuwe kerk bouwden, met een klein houten torentje. Rondom de kerk stonden kleine huisjes. De kerk is eind 19e eeuw afgebroken, maar de stenen zijn herbruikt voor de fundamenten van de in 1901 voltooide, huidige kerk. Ook oude grafstenen zijn gebruikt voor de vloer, maar er zijn nooit mensen begraven geweest in de kerk. Het naast de kerk gelegen oudere begraafplaatsje ligt opvallend hoog, beschermd tegen vroegere overstromingen. Het is aangegeven als bezienswaardigheid op verschillende wandel- en fietsroutes. Inwoners van Etersheim kunnen er nog steeds ter aarde besteld worden.

Toen de huidige kerk gebouwd werd in 1901, werden hoge torens gezien als statussymbool. Het bescheiden kerkje bleek echter niet bestand tegen het gewicht van de naar verhouding grote toren, die in de jaren 80 dan ook geheel op instorten stond en om deze reden helaas is afgebroken. Hierdoor heeft het kerkje een bijzonder uiterlijk. Tot 1971 is het gebouw als Nederlands hervormde kerk in gebruik geweest, waarna het verkocht is aan particulieren en verscheidene malen van eigenaar en functie is gewisseld.

WAT002002734 Een foto van de eerste zangvereniging, waarvan dominee Wentink de leiding had. De foto dateert van de periode 1903-1906, de tijd waarin hij predikant van de Nederlands Hervormde Kerk was.
V.l.n.r. op de achterste rij: Klaas Wezel Fzn., Floor Wezel Fzn., Gerrit Wezel Jzn., Cor Olie., ? Boerlage., Willem Klopper., Pieter de Groot., Piet Hein Czn en Jan Wezel Gzn.
Op de middelste rij: Dientje van Zijp., Aagtje Wezel Fdr., Sientje van Zijp., ? v.d. Brink., Piet Praag., Klaas Jonges., dominee Justus Aleid Johannes Wentink., Cees Pel., Piet Jonges., Cornelis Vink., Maartje Wezel en Mien Blokland.
Op de voorste rij: Lena Maas., Aaltje Pel., Maartje Korver., Grietje Koster., Klara Pel., Trien Klinkert., Marie Kramer en Maartje Gorter.(Bron: Jisp in oude ansichten)

WAT002002958 Orgel uit 1521 in monumentaal kerkgebouw Hervormde gemeente Oosthuizen en Hobrede.
Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door
Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend,
maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.

Bron: Oude Hollandse Kerken

WAT002002841 Foto van de Dorpsstraat met midden achter de N.H. Kerk.

WAT002002837 Aanzicht op de dorpsstraat met in het midden de N.H. kerk.

WAT002003001 De eerste eredienst in de voormalige Hervormde kerk in de Nederlandse plaats Schardam werd in 1662 gehouden, de laatste in 1968. In de jaren 70 hebben de huidige bewoners, kunstenaarsechtpaar Mantje, de kerk gerestaureerd. De kerk is nu hun woning en atelier. Onder het rijksmonumentnummer van de kerk vallen het pand, doophek, lezenaar voor de predikanten, twee kandelaars en de preekstoel. De toren, een dakruiter is een apart rijksmonument. Hier vallen ook het uurwerk en de luidklok uit 1497 onder.
In 1499 werd voor het eerst een kerkgebouw in het dorp Schardam vermeld.[1] Het betrof een laatgotische kerk. De toren van de kerk fungeerde mogelijk ook als baken voor de schepen op de Zuiderzee. In 1662 werd de kerk vervangen door het huidige exemplaar. De dakruiter op de huidige kerk is niet origineel, tot 1860 stond op die plek een kleine kerktoren. De kerkklok in de dakruiter is vervaardigd door Geert van Wou, hij heeft ook de kerkklok van de kerk van Oosthuizen op zijn naam staan.[2]

Na de laatste dienst in 1968 kwam de kerk leeg te staan. In 1971 werd de kerk tot rijksmonument verklaard.[3] Twee jaar later kocht het kunstenaarsechtpaar Mantje de kerk met de intentie er een woon- en atelierruimte van te maken. Het echtpaar heeft de kerk in fases gerestaureerd. Een groot aantal dakpannen was weg en vrijwel alle ramen waren kapot. Ook een groot deel van het dakbeschot moest vervangen worden.[2]

Het echtpaar heeft in 1973 de kerk, zonder dakruiter, overgekocht. In de Franse Tijd werden veel kerktorens eigendom van de burgerlijke gemeentes, zo ook de kerktoren van het kerkje van Schardam. In 2009 is de oude dakruiter vervangen vanwege bouwvalligheid. De kerkklok uit 1497 is ook ditmaal behouden gebleven.

Bron: Wikipedia

WAT002002993 GESCHIEDENIS VAN HET KERKJE ZONDER TOREN

Etersheim bestond al in het jaar 800. Het destijds nog grote dorp aan de monding van de Ee, is verzwolgen door diverse overstromingen van de Zuiderzee, met kerk en al. In augustus 2009 is bij archeologische opgravingen in het Markermeer nog een 12e eeuwse sarcofaag gevonden. Ook gaan er legenden over een mogelijke schat die in het Markermeer zou liggen, daar begraven door boer Dirk Smit, die weigerde belasting aan de Spanjaarden te betalen tijdens de 80-jarige oorlog...

Door de dreiging van de Zuiderzee verplaatsten de Etersheimers het dorp naar binnendijks gebied, waar ze rond 1630 ook een nieuwe kerk bouwden, met een klein houten torentje. Rondom de kerk stonden kleine huisjes. De kerk is eind 19e eeuw afgebroken, maar de stenen zijn herbruikt voor de fundamenten van de in 1901 voltooide, huidige kerk. Ook oude grafstenen zijn gebruikt voor de vloer, maar er zijn nooit mensen begraven geweest in de kerk. Het naast de kerk gelegen oudere begraafplaatsje ligt opvallend hoog, beschermd tegen vroegere overstromingen. Het is aangegeven als bezienswaardigheid op verschillende wandel- en fietsroutes. Inwoners van Etersheim kunnen er nog steeds ter aarde besteld worden.

Toen de huidige kerk gebouwd werd in 1901, werden hoge torens gezien als statussymbool. Het bescheiden kerkje bleek echter niet bestand tegen het gewicht van de naar verhouding grote toren, die in de jaren 80 dan ook geheel op instorten stond en om deze reden helaas is afgebroken. Hierdoor heeft het kerkje een bijzonder uiterlijk. Tot 1971 is het gebouw als Nederlands hervormde kerk in gebruik geweest, waarna het verkocht is aan particulieren en verscheidene malen van eigenaar en functie is gewisseld.

WAT002002993 GESCHIEDENIS VAN HET KERKJE ZONDER TOREN

Etersheim bestond al in het jaar 800. Het destijds nog grote dorp aan de monding van de Ee, is verzwolgen door diverse overstromingen van de Zuiderzee, met kerk en al. In augustus 2009 is bij archeologische opgravingen in het Markermeer nog een 12e eeuwse sarcofaag gevonden. Ook gaan er legenden over een mogelijke schat die in het Markermeer zou liggen, daar begraven door boer Dirk Smit, die weigerde belasting aan de Spanjaarden te betalen tijdens de 80-jarige oorlog...

Door de dreiging van de Zuiderzee verplaatsten de Etersheimers het dorp naar binnendijks gebied, waar ze rond 1630 ook een nieuwe kerk bouwden, met een klein houten torentje. Rondom de kerk stonden kleine huisjes. De kerk is eind 19e eeuw afgebroken, maar de stenen zijn herbruikt voor de fundamenten van de in 1901 voltooide, huidige kerk. Ook oude grafstenen zijn gebruikt voor de vloer, maar er zijn nooit mensen begraven geweest in de kerk. Het naast de kerk gelegen oudere begraafplaatsje ligt opvallend hoog, beschermd tegen vroegere overstromingen. Het is aangegeven als bezienswaardigheid op verschillende wandel- en fietsroutes. Inwoners van Etersheim kunnen er nog steeds ter aarde besteld worden.

Toen de huidige kerk gebouwd werd in 1901, werden hoge torens gezien als statussymbool. Het bescheiden kerkje bleek echter niet bestand tegen het gewicht van de naar verhouding grote toren, die in de jaren 80 dan ook geheel op instorten stond en om deze reden helaas is afgebroken. Hierdoor heeft het kerkje een bijzonder uiterlijk. Tot 1971 is het gebouw als Nederlands hervormde kerk in gebruik geweest, waarna het verkocht is aan particulieren en verscheidene malen van eigenaar en functie is gewisseld.

WAT002002890 Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door
Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend,
maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.

Bron: Oude Hollandse Kerken

WAT002002889 Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door
Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend,
maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.

Bron: Oude Hollandse Kerken

WAT002002887 Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door
Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend,
maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.

Bron: Oude Hollandse Kerken

WAT002002925 Aanzicht op de Beemsterringvaart met midden achter de Ned. Hervormde Kerk

WAT002002958 Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door
Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend,
maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.

Bron: Oude Hollandse Kerken

WAT002002924 Foto van een deel van het Westeinde met daarachter de Nederlandse Hervormde Kerk

WAT002002885 Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door
Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend,
maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.

Bron: Oude Hollandse Kerken

WAT002002958 Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door
Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend,
maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.

Bron: Oude Hollandse Kerken

WAT002002884 Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door
Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend,
maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.

Bron: Oude Hollandse Kerken

WAT002002958 Orgel uit 1521 in monumentaal kerkgebouw Hervormde gemeente Oosthuizen en Hobrede.
Lang voor de bouw van deze kerk moet op dezelfde plaats reeds een kerk gestaan hebben. De beslissing tot het vernieuwen van de kerk moet genomen zijn door
Maria van Sevenbergen. Zij trad in 1476 in de rechten van de in dat jaar overleden ambachtsheer Joost van Strijen. Het koor en het transept kwamen gereed in het jaar 1511, het schip in 1518.
Rond 1575 kwam de van oorsprong rooms-katholieke (St. Nicolaas ?) kerk in gereformeerde handen. Van een beeldenstorm is te Oosthuizen niets bekend,
maar de inrichting van het interieur werd wel belangrijk gewijzigd. Zo werd bv het altaar verwijderd en het orgel buiten dienst gesteld.
De vorm van de kerk is die van een kruiskerk zonder zijbeuken. Deze plattegrond is karakteristiek voor de gotiek van de kustprovincies, met name van Noord-Holland.
De behoefte aan een kerk met meerdere altaren en het gebrek aan middelen om een meerbeukige kerk te bouwen heeft dit type waarschijnlijk doen ontstaan.
De kerk is een bakstenen gebouw met zware, eensversneden steunberen. Het is een laat-gotische, éénbeukige kerk. Koor, dwarspanden en schip hebben ongeveer dezelfde lengte. Het gebouw is getooid met een open, achtkantig torentje met peervormige bekroning. De klok daarin werd in 1511 door Gerhardus van Wou gegoten. Het kruisingstorentje, een z.g. dakruiter, gaat door voor het oudste exemplaar in ons land.

Bron: Oude Hollandse Kerken