WAT006003091 
Kossie Bruun laat zich gewillig vereeuwigen op de spiegel van de Admiraalssloep.
Klaas Schout 'Kossie Bruun’ Doodgraver, verteller, geboren
23-07-1844, overleden17-09-1924

WAT006003090 Avondstemming langs de Meerzijde, met de Postduif op de voorgrond. Het pad is nog smal, nauwelijks begaanbaar. Rechts de gemeentelijke turfschuur, die later plaats zou maken voor de doorgang naar de nieuwe Jozefstraat. Hemden en ander wasgoed hangt te drogen langs de sloot.

WAT006003087 De trekschuit van Nierop heeft net het dorp verlaten. Links worden de 'pulenhokken' van 'Ouwe Kees Doede' gepasseerd. Op de achtergrond de boerderij van Maas.

WAT006003086 De Heer en Mevr.Slot bij hun 40-jarig huwelijksfeest (juni 1938)
De trekschuit van Cees Slot, 1878-1938
Het is in de tegenwoordige tijd, met alle gemakken die hier bijhoren, nauwelijks meer voor te stellen dat de trekschuit tussen 1878 en 1938 het enige openbare vervoermiddel was tussen Edam en Molendam. Het dagelijks vervoer van 25 tot 40 kinderen van Volendam naar de Roomskatholieke school die in 1878 in Edam gereed was gekomen, vormde de vaste basis van het toen opgerichte bedrijfje. C.H. Smit uit De Bilt haalt herinneringen op aan zijn grootvader Cees Slot, die eigenlijk tegen zijn zin op zijn 15de jaar in het schippersvak terecht kwam.
HET BEGIN
Hoe Cees Slot aan zijn trekschuit kwam, is wel een heel apart verhaal: diens vader was Pieter Slot die op de hoek van het Volendammerpad (Hondehemel) het café Buitenlust had. Van beroep was hij scheepstimmerman en daarnaast exploiteerde hij eveneens een trekschuit.
Toen hij in 1878 opdracht kreeg voor de bouw van een nieuwe trekschuit, ging de opdracht-gever er vandoor toen de boot voor driekwart klaar was. Omdat het in de scheepsbouw al enige tijd slecht ging, kwam Piet Slot op het idee de schuit af te bouwen en zelf te gaan gebruiken op de route Edam-Volendám. Uiteraard had hij hiervoor een schipper nodig en voor deze functie nam hij zijn . zoon Cees van school. Deze had zich zijn toekomst wel heel anders voorgesteld: hij wilde graag schoolmeester worden waarvoor hij de voorbereidende lessen op de Normaalschool volgde. Maar omdat hij in die periode erg stotterde, was het voor de klas staan voor hem niet erg geschikt. Een kennis gaf hem de raad, niet meer te spreken, maar alles te zingen. Eerst wilde hij hier niet aan, maar hij zette toch door. Na jaren ging het praten weer prima en Slot werd zelfs een vaardig spreker, maar ondertussen was hij te oud om nog voor meester te leren. Achteraf beschouwd heeft hij geen spijt gehad noodgedwongen, letterlijk in de voetsporen van zijn vader te hebben moeten

WAT006003085 De Postduif van Kees Slot vertrekt vanaf Edam met een volle bak. Tot zelfs bovenop de roef zittend genieten de toeristen van het uitzicht over de weilanden met het loom, grazend vee.
De Volendamse op de voorgrond met haar zoontje zijn de terugtocht naar het dorp vast maar lopend begonnen, langs het padje en over de vele bruggetjes.

WAT006003084 De trekschuit van Slot langs het pad. De 'boom' wordt in stelling gebracht, ergens langs de landelijke route.

WAT006003083 Met een noord-oosten windje in het zeil verlaat 'de Postduif het dorp en zet koers naar Edam. , Eenmeevallertje voor de schipper en zijn knecht, want er hoeft niet te worden geduwd en getrokken. We schrijven kort na 1900. Calkoengracht en zelfs Spoorbuurt ontbreken nog. Het eerste klaphek bij het huis van Meester Demmer markeert tevens de grens van de bebouwing en het begin van de weilanden. De jeugd slaat vol belangstelling de verrichtingen van de fotograaf gade, die ongetwijfeld met een imposant statief en camera in de weer is.

WAT006003081 Miljoenen stappen heeft Slot liggen tussen Edam en Volendam. Duwend aan de boom of 'treilend' aan de lijn tornde hij de trekschuit tegen de wind in. Volendamse schoolkinderen bracht hij naar Edam, de Edamse dominee naar Volendam voor zijn twee-wekelijkse dienst. Met de passagiers in de roef bij het warme potkacheltje, liep Slot buiten vaak door het barre weer aan de boom, zwoegend om de zware schuit uit de kant en in het midden van de vaart te houden. Het is zelfs wel gebeurd, dat hij door dronken kermisvolk uit zijn bed werd geroepen,
omdat ze de mars terug over het smalle onverlichte padje met het water zo dichtbij niet aandurfden. Grote ruwe kerels, onvast op de benen en bovendien.....bang in het donker, want verhalen over spoken en duivels onderweg waren iedereen bekend.

WAT006003080 Antoon van Frits Veldhuizen zou een film hebben laten opnemen, waarin hij
zelf de bezongen bruidegom speelde. Belangstelling genoeg. Dat filmidee was
nou ook weer niet zo heel uitzonderlijk. Want veel trouwpartijen gingen
per schuitje naar Edam en terug.
Het huis links is Edammerweg 23 van Kees 'van Kesieman', gehuwd met Lijpie
'van Heintje Fik', ook wel 'Lijpie van het Voorpad'. Daarnaast op nr.22 Dick
Zwarthoed 'Dickie Doede', ook wel Aaltje Bont. Daarnaast op nr. 21 de
slagerij van Jan Runderkamp en ten slotte op nr. 20 het huis van Meester
Demmer.

De film is gemaakt in 1933 door Polygoon, een van de eerste films met
geluid, nu ook uitgebracht op dvd, mijn ouders zijn in 1934 echt in het
huwelijk getreden. (bron: G.Veldhuizen)

WAT006003114 Treklschuit Slot of Nierop

WAT006003078 Twee schuitjes volgeladen. Zouden dit mogelijk al toeristen zijn ? Was de rondreis al begonnen ?
We bevinden ons bij het eerste 'schut', bij het huis van Demmer. Links staan al eendenhokken. Zouden die van Nelis Veldhuizen zijn ?

WAT006003076 Vracht- en personenvervoer op de Voor-Ye van Volendam naar Edam en vice-versa door de geregelde diensten van Cornelis Slot en Arnold Nierop.
Hier hebben ze een lekker windje mee. Anders moesten ze 'dreilen en trekken'. Een ritje met 'het schuitje' kostte in de latere tijd 5 cent. Het was een ongelofelijke attraktie voor de 'rondreis', oftewel de 'toeristerij', vooral als het bootje bij de eendenkooien, de zgn. 'pulehokken' voorbij voer. Die geur was echt nergens op te snuiven en het water zag eruit als verpeste chocolademelk.

WAT006001465 Op de voorgrond zien we de draaibrug, die tot ongeveer 1924 een verbinding vormde tussen het zgn 'Voorpad' (het eerste gedeelte van de Edammerweg) en het Dril, dat aan de overzijde van het water lag. De draaibrug was de voorloper van de latere Drilbrug, zoals we die nu nog kennen.
Aan het einde van het Dril, op de hoek van de Stationsstraat, heeft een kleine scheeps-werf gelegen, waarschijnlijk alleen bestemd voor klein kalefater- en onderhoudswerk aan schouwen en roeiboten. De werf lag recht tegenover het pension van Frits Veldhuizen en zijn vrouw Guurtje Smit, waarin jaren later Jozef Tol zijn winkel in galanterieën zou vestigen. In het bevolkingsregister van 1890 staan al de timmerlui vermeld die op de werf werkzaam waren. De leiding was in handen van Jacob Veldhuizen. Zijn broer Klaas Veldhuizen werkte er als zijn knecht.
In 1893 nam Klaas het bedrijf van zijn broer over. Naderhand, of misschien wel tegelijkertijd, hebben de gebroeders hun werkzaamheden verplaatst naar de Meerzijde, waar ze een smederijtje begonnen. Daar werkte de onlangs overleden Lou Buijs als knecht. Lou nam het bedrijf over en richtte een prachtig en goedlopend loodgietersbedrijf op, dat nu alweer jaren geleden verplaatst is naar het industriegebied.
Op de foto geeft de verzameling schouwen in de verte de plaats aan waar de scheepswerf was gesitueerd. Links zien we de woningen van het Dril en op de achtergrond de zogenaamde 'stadshuizen' van de Calkoengracht.

VHP002000032_0022 IJsbreker de Zuiderzee. Verder niet bekend.

VHP002000032_0025 Baggeren in de Kom van het Noordhollands Kanaal..

VHP002000032_0023 Onderschrift: "Een moeilijke sleep door het Noordhollandsch Kanaal bij Purmerend".

VHP003000060_0008 Het Noordhollands Kanaal is gegraven tussen 1819 en 1824 als aanzet van koning Willem I, die de Amsterdamse haven beter bereikbaar wilde maken. Waterstaatkundig ingenieur Jan Blanken kreeg opdracht om van Den Helder naar Amsterdam een vaarweg te creëren, waardoor deze koopvaarders Amsterdam konden bereiken. 10.000 man hebben 5 Jaar lang met schop, baggerbeugel en kruiwagen deze waterweg gegraven. Veelal werd gebruik gemaakt van bestaande waterwegen, die verbreed, rechtgetrokken en verdiept werden. Zo is nabij Purmerend de Beemsterringvaart gebruikt door de Kanaaldijk landinwaarts te verleggen. Zo kon de houthandel Brantjes zich hier vestigen, die veel hout vanuit Noorwegen en Rusland liet komen om hier te verwerken. Maar ook was de Purmerender markt goed bereikbaar voor de aanvoer van vee vanuit heel Noord-Holland (Bron: Jan Dekkers: “Van Kaatjessteeg tot Padjedijk, herkomst van de Purmerendse straatnamen”).

VHP003000060_0005 Het Noordhollands Kanaal is gegraven tussen 1819 en 1824 als aanzet van koning Willem I, die de Amsterdamse haven beter bereikbaar wilde maken. Waterstaatkundig ingenieur Jan Blanken kreeg opdracht om van Den Helder naar Amsterdam een vaarweg te creëren, waardoor deze koopvaarders Amsterdam konden bereiken. 10.000 man hebben 5 Jaar lang met schop, baggerbeugel en kruiwagen deze waterweg gegraven. Veelal werd gebruik gemaakt van bestaande waterwegen, die verbreed, rechtgetrokken en verdiept werden. Zo is nabij Purmerend de Beemsterringvaart gebruikt door de Kanaaldijk landinwaarts te verleggen. Zo kon de houthandel Brantjes zich hier vestigen, die veel hout vanuit Noorwegen en Rusland liet komen om hier te verwerken. Maar ook was de Purmerender markt goed bereikbaar voor de aanvoer van vee vanuit heel Noord-Holland (Bron: Jan Dekkers: “Van Kaatjessteeg tot Padjedijk, herkomst van de Purmerendse straatnamen”).

VHP002000034_0033 De sluisbrug staat open om het watersportverkeer te alten passeren. Op de achtergrond de Kom.

VHP003000060_0004 Het Noordhollands Kanaal is gegraven tussen 1819 en 1824 als aanzet van koning Willem I, die de Amsterdamse haven beter bereikbaar wilde maken. Waterstaatkundig ingenieur Jan Blanken kreeg opdracht om van Den Helder naar Amsterdam een vaarweg te creëren, waardoor deze koopvaarders Amsterdam konden bereiken. 10.000 man hebben 5 Jaar lang met schop, baggerbeugel en kruiwagen deze waterweg gegraven. Veelal werd gebruik gemaakt van bestaande waterwegen, die verbreed, rechtgetrokken en verdiept werden. Zo is nabij Purmerend de Beemsterringvaart gebruikt door de Kanaaldijk landinwaarts te verleggen. Zo kon de houthandel Brantjes zich hier vestigen, die veel hout vanuit Noorwegen en Rusland liet komen om hier te verwerken. Maar ook was de Purmerender markt goed bereikbaar voor de aanvoer van vee vanuit heel Noord-Holland (Bron: Jan Dekkers: “Van Kaatjessteeg tot Padjedijk, herkomst van de Purmerendse straatnamen”).

VHP003000060_0001 Het Noordhollands Kanaal is gegraven tussen 1819 en 1824 als aanzet van koning Willem I, die de Amsterdamse haven beter bereikbaar wilde maken. Waterstaatkundig ingenieur Jan Blanken kreeg opdracht om van Den Helder naar Amsterdam een vaarweg te creëren, waardoor deze koopvaarders Amsterdam konden bereiken. 10.000 man hebben 5 Jaar lang met schop, baggerbeugel en kruiwagen deze waterweg gegraven. Veelal werd gebruik gemaakt van bestaande waterwegen, die verbreed, rechtgetrokken en verdiept werden. Zo is nabij Purmerend de Beemsterringvaart gebruikt door de Kanaaldijk landinwaarts te verleggen. Zo kon de houthandel Brantjes zich hier vestigen, die veel hout vanuit Noorwegen en Rusland liet komen om hier te verwerken. Maar ook was de Purmerender markt goed bereikbaar voor de aanvoer van vee vanuit heel Noord-Holland (Bron: Jan Dekkers: “Van Kaatjessteeg tot Padjedijk, herkomst van de Purmerendse straatnamen”).

VHP002000032_0085 Oude gravure van vast gevroren schepen nabij de sluis te Purmenrend. Een aantal mannen is doende om ijs door te zagen om zodoende een vaarweg te maken terwijl anderen zich vermaken op het ijs.

VHP002000032_0080 Een driemaster in het Noordhollands Kanaal langs de Beemsterdijk.
Waarschijnlijk een houtschip voor of van de houthandel Brantjes.

VHP002000002_0001 Toeristen aangemeerd bij de Beemsterbrug

VHP002000075_0009 Oorspronkelijk (in 1822) was op deze plaats een vlotbrug die de verbinding vormde tussen het Tramplein en de Melkweg aan de overzijde. In 1837 werd deze vervangen door een overzetveer dat in 1957 werd opgeheven. Vele Purmerenders herinneren zich dit overzetveer als het “Pontje van De Boer”.