WAT006003110 Een volendammer gezin op weg naar Edam helpt de schipper van de trekschuit.

WAT006003109 Miljoenen stappen heeft Slot liggen tussen Edam en Volendam. Duwend aan de boom of 'treilend' aan de lijn tornde hij de trekschuit tegen de wind in. Volendamse schoolkinderen bracht hij naar Edam, de Edamse dominee naar Volendam voor zijn twee-wekelijkse dienst. Met de passagiers in de roef bij het warme potkacheltje, liep Slot buiten vaak door het barre weer aan de boom, zwoegend om de zware schuit uit de kant en in het midden van de vaart te houden. Het is zelfs wel gebeurd, dat hij door dronken kermisvolk uit zijn bed werd geroepen,
omdat ze de mars terug over het smalle onverlichte padje met het water zo dichtbij niet aandurfden. Grote ruwe kerels, onvast op de benen en bovendien.....bang in het donker, want verhalen over spoken en duivels onderweg waren iedereen bekend.

WAT006003106 Trekschuit van Nierop vaart richting Edam. Arnold Nierop staat vooraan op de boot.

WAT006003102 De trekschuit van Slot langs het pad. De 'boom' wordt in stelling gebracht, ergens langs de landelijke route.

WAT006003097 Edam. Begin van het Volendammerpad. Blijkbaar staat er veel wind. Arnold Nierop laat het zeil hijsen.

WAT006003096 De reizigers gaan aan boord voor vertrek naar Volendam met de trekschuit van Arnold. Nierop.

WAT006003095 600.20 WAT006003095
De reizigers vanuit Volendam komen weer aan in Edam. Arnold Nierop staat boven op de kajuit.

WAT006003093 -Zeilend en treilend" verliepen de dagen van de trekschuitschipper- Helemaal waar was dat niet. Kwam de wind al uit een gunstige hoek om te zeilen, dan was hij meestal niet sterk genoeg om de zware schuit vooruit te krijgen. Het aantal keren dat er stevig aan de lijn moest worden getrokken, was dan ook niet in verhouding met de keren dat de tocht op het zeil kon worden gemaakt.

WAT006003092 Miljoenen stappen heeft Slot liggen tussen Edam en Volendam. Duwend aan de boom of 'treilend' aan de lijn tornde hij de trekschuit tegen de wind in. Volendamse schoolkinderen bracht hij naar Edam, de Edamse dominee naar Volendam voor zijn twee-wekelijkse dienst. Met de passagiers in de roef bij het warme potkacheltje, liep Slot buiten vaak door het barre weer aan de boom, zwoegend om de zware schuit uit de kant en in het midden van de vaart te houden. Het is zelfs wel gebeurd, dat hij door dronken kermisvolk uit zijn bed werd geroepen,
omdat ze de mars terug over het smalle onverlichte padje met het water zo dichtbij niet aandurfden. Grote ruwe kerels, onvast op de benen en bovendien.....bang in het donker, want verhalen over spoken en duivels onderweg waren iedereen bekend.

WAT006003086 De Heer en Mevr.Slot bij hun 40-jarig huwelijksfeest (juni 1938)
De trekschuit van Cees Slot, 1878-1938
Het is in de tegenwoordige tijd, met alle gemakken die hier bijhoren, nauwelijks meer voor te stellen dat de trekschuit tussen 1878 en 1938 het enige openbare vervoermiddel was tussen Edam en Molendam. Het dagelijks vervoer van 25 tot 40 kinderen van Volendam naar de Roomskatholieke school die in 1878 in Edam gereed was gekomen, vormde de vaste basis van het toen opgerichte bedrijfje. C.H. Smit uit De Bilt haalt herinneringen op aan zijn grootvader Cees Slot, die eigenlijk tegen zijn zin op zijn 15de jaar in het schippersvak terecht kwam.
HET BEGIN
Hoe Cees Slot aan zijn trekschuit kwam, is wel een heel apart verhaal: diens vader was Pieter Slot die op de hoek van het Volendammerpad (Hondehemel) het café Buitenlust had. Van beroep was hij scheepstimmerman en daarnaast exploiteerde hij eveneens een trekschuit.
Toen hij in 1878 opdracht kreeg voor de bouw van een nieuwe trekschuit, ging de opdracht-gever er vandoor toen de boot voor driekwart klaar was. Omdat het in de scheepsbouw al enige tijd slecht ging, kwam Piet Slot op het idee de schuit af te bouwen en zelf te gaan gebruiken op de route Edam-Volendám. Uiteraard had hij hiervoor een schipper nodig en voor deze functie nam hij zijn . zoon Cees van school. Deze had zich zijn toekomst wel heel anders voorgesteld: hij wilde graag schoolmeester worden waarvoor hij de voorbereidende lessen op de Normaalschool volgde. Maar omdat hij in die periode erg stotterde, was het voor de klas staan voor hem niet erg geschikt. Een kennis gaf hem de raad, niet meer te spreken, maar alles te zingen. Eerst wilde hij hier niet aan, maar hij zette toch door. Na jaren ging het praten weer prima en Slot werd zelfs een vaardig spreker, maar ondertussen was hij te oud om nog voor meester te leren. Achteraf beschouwd heeft hij geen spijt gehad noodgedwongen, letterlijk in de voetsporen van zijn vader te hebben moeten

WAT006003085 De Postduif van Kees Slot vertrekt vanaf Edam met een volle bak. Tot zelfs bovenop de roef zittend genieten de toeristen van het uitzicht over de weilanden met het loom, grazend vee.
De Volendamse op de voorgrond met haar zoontje zijn de terugtocht naar het dorp vast maar lopend begonnen, langs het padje en over de vele bruggetjes.

WAT006003084 De trekschuit van Slot langs het pad. De 'boom' wordt in stelling gebracht, ergens langs de landelijke route.

WAT006003081 Miljoenen stappen heeft Slot liggen tussen Edam en Volendam. Duwend aan de boom of 'treilend' aan de lijn tornde hij de trekschuit tegen de wind in. Volendamse schoolkinderen bracht hij naar Edam, de Edamse dominee naar Volendam voor zijn twee-wekelijkse dienst. Met de passagiers in de roef bij het warme potkacheltje, liep Slot buiten vaak door het barre weer aan de boom, zwoegend om de zware schuit uit de kant en in het midden van de vaart te houden. Het is zelfs wel gebeurd, dat hij door dronken kermisvolk uit zijn bed werd geroepen,
omdat ze de mars terug over het smalle onverlichte padje met het water zo dichtbij niet aandurfden. Grote ruwe kerels, onvast op de benen en bovendien.....bang in het donker, want verhalen over spoken en duivels onderweg waren iedereen bekend.

WAT001011133 -

WAT001005746 -