Boeren en tuinders uit Voorne, Putten en Rozenburg worden door zout zeewater ernstig gedupeerd, zo zelfs dat door tuinders kan worden aangetoond dat bepaalde producten 25 tot 30% minder opbrengst geven dan dezelfde producten geteeld in andere delen van ons land. Door onderzoekingen van tuinbouwdeskundigen blijkt dat de schade die het zeewater in ons land veroorzaakt, jaarlijks vele miljoenen bedraagt.

­­­­In 1936 werden er al plannen gemaakt tot afdamming van de Brielse Maas tussen Oost­voorne en Rozenburg, met de bedoeling meer water door de Nieuwe Waterweg te doen trekken voor de scheepvaart. Bovendien wordt de afdamming van de oude zeearm van groot gewicht voor de tuinbouw op Voorne, Putten en Rozenburg. De strijd tegen de verzilting wordt gevoerd met behulp van het zoete water dat door de Rijn en de Maas wordt aangevoerd. Het zout uit de Noordzee krijgt door geringe aanvoer van zoetwater in droge tijden dan gelegenheid verder land­inwaarts binnen te dringen. De oplossing is simpel: sluit de kust zoveel als dit mogelijk is tegen het zoute zeewater en distribueer het zoete rijnwater om het binnendringende zout te spuien en om verdrogingschade tegen te gaan. Maak voorts veel meren om in tijden van waterovervloed reserve te kweken.

­­­­­­De afdamming in de Brielse Maas is uit dit oogpunt een eerste stap. De zoute kustlijn wordt daarbij met 50 kilo­meter bekort. Het doel is een kust van ruim 400 kilometer. In april 1949 wordt gestart met de werkzaamheden door het aannemersbedrijf Zanen-Verstoep uit Den Haag dat met een bedrag van f 5.072.000,= de laagste inschrijver is.

­­­­­De afsluiting van de Brielse Maas op 3 juli 1950 is een spectaculaire gebeurtenis; zelfs de BBC maakt een radio­verslag. Om het laatste stroomgat te sluiten gebruikt de aannemer een caisson van 62 meter lang, 13,41 meter breed en 15 meter hoog. Het betonnen gevaarte is voorzien van kleppen die opengedraaid het water snel binnen laten stromen en het caisson dan zinkt.