Bouwwerkzaamheden in Frankrijk. Een vrachtauto komt aangereden. Zusters Augustinessen zittend in de tuin met pater Van Nuenen. Een plaquette met de tekst: "Cette pierre a été posée le 14 juin 1962 par la Mère Augustina Van Reysen Prieure Générale des Soeurs Augustines de Sainte Monique". Eerste steenlegging door zuster Augustina van Reijsen met plechtige inzegening. Timmerlui lossen de vrachtauto en stellen de kozijnen

Film opent met tekst: "n Contemplatief actieve congregatie, 'n onderdeel van de Augustijnerorde. 'n Filosophische theologische opleiding van ongeveer zeven jaar gaat aan de eeuwige geloften vooraf. [...]". De film wil een kijk geven op 't leven en 't werk van de Zusters Augustinessen van Sint Monica". Beelden van een arme wijk in Utrecht: werkloosheid, alcoholisme, armoede en kinderrijke gezinnen. Aandacht voor de rol van het zusterklooster in de wijk

"Parijs", diverse typische stadsbeelden als de Notre Dame, de Seine, de Sacre Coeur, de schilders op Montmartre en de Eiffeltoren. De Parijse banlieue (sloppenwijken). Pater van Nuenen en de zusters Augustinessen Willemien Rietveld en Moniek Mul worden op straat geïnterviewd. Pater van Nuenen is regelmatig aan het woord. De Hallen van Parijs. Een groot landhuis (klooster/kindertehuis?). Bordje met opschrift: "Soeurs Augustines de Sainte Monique". Biddende zusters. Een kale boom voor een paviljoen. Pater van Nuenen zegent een nieuwe ruimte (paviljoen?) in en draagt de mis op. Het kindertehuis. Kinderen voeren een toneelstukje op, met touwtje springen en een balspel. Een zingende zwerver of clochard op het toneel. Pater van Nuenen, twee zusters met twee peuters op hun schoot voor een slotwoord. Een meisje bij de kerstkribbe

De film handelt over het katholieke rusthuis Tusculum voor vrouwen in Utrecht dat geleid wordt door de zusters Augustinessen van Sint Monica a.d.h.v. de lotgevallen van een overspannen moeder die daar is opgenomen voor een periode van rust. Moeder arriveert in het rusthuis. Tijdens haar verblijf wordt haar depressie minder en zij maakt kennis met de andere vrouwen die in het rusthuis verblijven. Er ontstaat een conflict doordat een persoon eten steelt en bezittingen van anderen vernielt. Als blijkt dat de schuldige persoon een traumatisch verlies van haar eigen kinderen te verwerken heeft, verzoenen de andere bewoners zich met haar en vergeven haar de diefstal en vernielzucht. De moeder is in die tussentijd weer zodanig opgeknapt dat zij terug kan keren naar haar eigen gezin

Een jonge vrouw loopt somber door een bos. Staat stil bij een spoor. Kijkt zwaarmoedig voor zich uit op een bankje. Even later ligt ze in bed naar het plafond te staren. Een stem vraagt: "Wat is dat nou moeder Van Vliet? Een terugblik: een arts die constateert dat moeder oververmoeid en overspannen is en moet rusten. Haar man: "dat is makkelijker gezegd dan gedaan". Beelden van een verwaarloosd huishouden. Buren en familie kunnen niet helpen. De huisarts regelt hulp in de huishouding door een zuster. Blije kindergezichtjes aan tafel. Samen bidden voor het eten. In rusthuis Tusculum gaat het al wat beter met moeder. Er ontstaat een conflict in het tehuis doordat een persoon eten steelt en bezittingen van anderen vernielt. Als blijkt dat de schuldige persoon een traumatisch verlies van haar eigen kinderen te verwerken heeft, verzoenen de andere bewoners zich met haar en vergeven haar diefstal en vernielzucht. De moeder is in de tussentijd weer zodanig opgeknapt dat zij terug kan keren naar haar gezin (beschrijving, Jos van Summeren 02-2016)