Gebruikt in de Congo.

Alle kapellen van de zusters hadden een altaarschel, deze is afkomstig uit Breda.

Neogotische altaarschellen met vier bellen

Gebruikt voor het noviciaat.

Gebruikt in het moederhuis van de congregatie aan de Gasthuisstraat te Heerlen. Met het signaal werden de oversten van het moederhuis opgeroepen als zij in de spreekkamer gewenst werden. Later werd gebruik gemaakt van de telefoon en was het gebruik van de bel niet meer nodig .

Handbelletje. Wanneer er een vreemde in het slot kwam (werkvolk, arts, biechtvader) moest deze, behalve door de zusters die hem te woord stonden, ook door een derde (de zogenaamde tièrce) vergezeld worden. Beiden hadden een sleutel van één van de beide sloten op de slotdeur (of slotpoort), beiden waren zwaar gesluierd en de tièrce ging voorop rinkelend met de bel, zodat de zusters zich tijdig konden terugtrekken. Vanaf 1963 hoefden de zusters hun gezicht niet meer met de sluier te bedekken en vanaf 1967 was er geen tièrce meer met een bel.

Bel, gemaakt van een fles en een noot door de zusters tijdens haar verblijf in het interneringskamp te Kuching (Sewarak) (1942-1945). Het werd van groot belang geacht om ook in het kamp de traditionele dagorde te blijven volgen. De bel was daarbij een belangrijk element.

Bel van het zogenaamde gotische model met sierranden op schouder, faussure en slagring. Op de bovenflank, tussen dubbele sierringen, het randschrift "Peeter de Clerck me fecit AD MDCXXIII". Hieronder drie identieke engelenkopjes met gespreide vleugels en een vanuit de mond aan linten gehangen blanco cartouche. Eenvoudige beugel. Klepel met ring en houten greep met oog. De bel werd gebruikt als oproepsignaal voor de confraters

Op het lichaam het wapenschild van Magister Generaal W. van Hees, met twee keer een klimmende leeuw, een zespuntige ster en een gelijkarmig kruis. Aan de onderzijde de randtekst: FAC ME TECUM PLANGERE + MCMXXVI SOETERWOUDE MCMLI +. Aan de bovenkant een decoratief fries van voluterend bladwerk en vier identieke geknielde engeltjes met uitgeslagen vleugels. Elk van de engeltjes houdt een wapenschild vast met twee initialen.

Gotisch model met bloemmotieven en profielranden. Op het lichaam in reliëf het kruisherenkruis en de tekst: "Nola refectorii, in cruce robur, conv. St. Agatha". Boven de slagring het jaartal 1925. Het devies is van magister-generaal Hollmann en 1925 is het jaar van zijn gouden priesterfeest

Een bel is versierd met de namen van de vier evangelisten en hun dierensymbolen.

De Sociëteit voor Afrikaanse Missiën had te Cadier en Keer in het missiehuis O.L. Vrouw van Lourdes een eigen klein seminarie voor het opleiden van missionarissen.

Het belletje stond in de ziekenafdeling en kon gebuikt worden om de ziekenzuster te roepen.

Vergulde handbel met geprofileerde rand en tussen het bladwerk de symbolen van de vier evangelisten, met daarboven de naam op banderol.

De klepper of klopper, ook wel rappel genoemd, werd gebruikt in de nacht, om kwart voor twaalf, om te waarschuwen voor het bidden van de metten (getijdengebed).

De klepper, ook wel rappel genoemd, werd gebruikt in de nacht, om kwart voor twaalf, om te waarschuwen voor het bidden van de metten (getijdengebed).

Na het "Gloria in excelsis" van de mis van Witte Donderdag, tot het "Gloria in excelcis" van de mis van Paaszaterdag, mag de kloosterklok niet geluid worden. Het teken tot verschillende oefeningen wordt dan met de klepper of ratel gegeven .

De kloppers werden gebruikt om te wekken (door op de deuren van de zusters te kloppen) of andere signalen te geven.

De bel werd gebruikt bij het getijdengebed als oproep tot een volgend onderdeel. Aan de bel is een hamertje bevestigd.

De ratel werd op Goede Vrijdag gebruikt als signaalinstrument in plaats van de luidklok.

Op de bovenzijde de randtekst: OMNIA PARATA SUNT VENITE M CCCCC XIX SH [of CH]. De laatste twee initialen (SH of CH) zijn in Gotisch schrift. Tussen de tekst zijn een ankerkruis en rozet uitgebeeld. Aan de klok is een ketting van 42 grote, vierkant schakels bevestigd