In Surhuisterveen en wel in de thans tot de Friese gemeente Achtkarspelen behorende buurtschap Kortwoude, gelegen bij de grens met de provincie Groningen ten zuiden van Surhuizum, wisten de cisterciënzers van het Gerkesklooster te Augustinusga de meest zuidelijk opstrekkende hoeve te verwerven, die zij inrichtten tot uithof. Deze uithof, die de naam Ter Schoole kreeg, werd op de eerste plaats voor het winnen van turf en daarnaast voor het houden van schapen uitgebaat. Hoewel pas in de eerste helft van de 16e eeuw vermeld, zal deze uithof al veel eerder in het bezit van voornoemde abdij zijn geweest

De cisterciënzers van Gerkesklooster te Augustinusga hadden een uithof, Abtskamer genaamd, in Surhuisterveen, thans een dorp, dat onder de tegenwoordige Friese gemeente Achtkarspelen valt

De abdij van Cambron had in de rond 1232 bedijkte Hofpolder een uithof, Stoppeldijk geheten. Ook de nederzetting, die reeds voor het eerst in een oorkonde uit 1227 vermeld werd, kreeg de naam Stoppeldijk. De abdij vergrootte zijn bezit met de Oudehaanpolder, de Schaarlakenpolder, de Nieuwe Polder, de Oude Polder, de Nieuwe Havikpolder, de Strepepolder en de Weeldepolder. In 1269 bevestigde Margaretha, de gravin van Vlaanderen deze bezittingen. Haar zoon Guido keurde al deze giften goed en nam de Hofpolder onder zijn bescherming. De Grote Cambronpolder, die in 1707 bedijkt werd en in 1715 herdijkt, herinnert nog steeds aan de abdij van Cambron, evenals het in 1770 herdijkte Klein Cambron

In 1403 maakte een aantal broeders des Gemenen Levens onder leiding van de Hessische priester Johan Clemme op de hoogte van Sibculo een begin met het bouwen van een voorlopig onderkomen. Hieruit ontstond in 1406 een klooster van reguliere kanunniken, dat in 1412 door toedoen van de eerste prior Johan Bunynck omgevormd werd tot een cisterciënzer mannenklooster en als klooster Groot Galilea onder toezicht van de abt van abdij Kamp bij Moers geplaatst werd. Onder prior Gerlachus van Kranenborg werd de kerk voltooid en verwierf het klooster veel bezittingen. Prior Johannes Dodo slaagde erin om in 1418 de mannenkloosters Onze Lieve Vrouwenberg te IJsselstein, Mariënhave te Warmond en Groot Galilea te Sibculo samen te voegen tot de colligatie van Sibculo, die in 1423 door het tekenen van de slotakte bevestigd werd. De abdij Kamp, verkreeg de paterniteit over de colligatie, die zou uitgroeien tot de belangrijkste, sterk onder invloed van de Moderne Devotie staande hervormingsbeweging binnen de cistercienzerorde in de Noordelijke Nederlanden en die uiteindelijk een twintigtal leden kende. De colligatie, waarbij ook kloosters in Westfalen en Rijnland aansluiting zochten, verwierf pas eind vijftiende eeuw formele erkenning binnen de cisterciënzerorde. De zestiende eeuw was een tijd van onrust en onzekerheid. De priorij werd gedurende de Gelderse Oorlogen herhaaldelijk geplunderd, terwijl een brand in 1523 veel schade aanrichtte. Door de reformatie en de Tachtigjarige Oorlog ging de priorij uiteindelijk ten onder. In 1579 werd de priorij opgeheven en werden de bezittingen door de provincie in beslag genomen. De kerk van het convent werd in 1592 door de soldaten van prins Maurits verwoest, terwijl de resterende kloostergebouwen steeds verder in verval raakten. De fundamenten en de archieven is alles wat nog aan de lange geschiedenis van dit klooster herinnert