De Congregatie van de Broeders van de H. Joseph, die ook wel bekend staat als de Congregatie van de Broeders van Heerlen, is gesticht door Mgr. Peter Joseph Savelberg, die in 1827 in Heerlen geboren werd als zoon van een herbergier. Na in Heerlen de lagere school bezocht te hebben, doorliep Savelberg in 1843-1844 de Handelsschool te Rolduc. Daarna vertrok hij naar zijn broer in Brussel, die daar directeur was van een glasfabriek. Hij kon echter niet aarden in het mondaine Brussel. In 1846 keerde hij terug naar Heerlen, waar hij zijn vader hielp in de herberg. Van 1846 tot 1849 bezocht hij wederom Rolduc. Hij begon in 1849 als seminarist te Roermond. In 1854 werd hij tot priester gewijd. Van 1853 tot 1856 was hij als docent verbonden aan het bisschoppelijk college van Roermond. Daarna was hij tot 1863 rector van de Franciscanessen van Heythuysen, die een meisjespensionaat leidden in een op het eiland Nonnenwerth in de Rijn nabij Bonn gelegen klooster. In 1863 werd hij tot kapelaan in Schaesberg benoemd waar hij, geconfronteerd met de grote armoede onder de plattelandsbevolking, een Sint Vincentiusvereniging oprichtte. Van 1865 tot 1879 was hij kapelaan van de Pancratiusparochie te Heerlen. Daar stichtte hij in 1867 een gasthuis voor onbemiddelde wezen en bejaarden, voor de verzorging waarvan hij bijgestaan werd door vrouwelijke volgelingen. Uiteindelijk richtte hij in 1872 de congregatie van de Kleine Zusters van de H. Joseph op. Twee jaar later, in 1874, stichtte hij ook de congregatie van de Broeders van de H. Joseph. Beide congregaties volgden de Regel van de Derde Orde van de H. Franciscus. Savelberg, die in 1904 benoemd tot pauselijk geheim kamerheer de titel monseigneur voerde, overleed in 1907. De In 1936 in gang gezette proces tot zaligverklaring verleende hem in 1988 de titel eerbiedwaardig. Het stichtingsdoel van beide voornoemde congregaties was de verzorging van bejaarden en bepaalde groepen hulpbehoevenden zoals wezen, zwakbegaafde kinderen en epileptici