Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 20

De Olijftak ( Regionaal Archief Rivierenland )

beacon
1  records
 
 
DOT_1872 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 20
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
20
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
4 DE OLIJFTAK .
Hij sprak deze woorden van deemoed op eeD plotseling veranderden toon . uit . Iets in zijne stem , of iets in ' t neerslaan van zijne oogen , deed mijn hart sneller kloppen van een onbestemd voorgevoel dat ik mij niet wist te verklaren .
« Gij zijt ' t dus met mij eens ," zeide ik , " dat gij niet met ons op de pastorij kunt komen ? Wat zult gij dan doen ?»
» Ik zal op Bruinheuvel blijven ,» gaf hij tenantwoord .
Ik voelde dat hij onwaarheid sprak . Vraag mij niet
waarom ; ik zou er geen reden voor weten te geven . Toen
hij zeide : " ik zal op Bruinheuvel blijven ," gevoelde ik
dat hij loog .
" Maar waarom doet ge niet liever wat Oscar u ver-zoekt ( verzoekt ) ?" vervolgde ik . " Als gij toch afwezig zijt , kunt ge u even goed op de eene als op de andere plaats ophouden . Er is nog tijd in overvloed om Dimchurch te verlaten ."
Nu keek hij weer even schielijk op , als hij zijn oogen had neergeslagen .
" Gelooft gij en Oscar dan dat ik van hout of steen ben ?" barstte hij driftig uit .
" Wat wilt ge daarmee zeggen ?" «■ Aan wien hebt gij te danken wat er van daag zal gebeuren P » ging hij hoe langer hoe hartstochtelijker voort . " Dat hebt ge aan mij te danken . Wie van u allen wilde alleen niet aannemen dat zij voor geheel haar leven blind zou zijn ? Dat was ik ! Wie bracht den man hierheen , die haar't gezicht heeft teruggeschonken ? Ik bracht dien man hier ! En ik zou de eenige persoon zijn die in ' t onzekere zou verkeeren omtrent den afloop . De anderen mogen het zien : ik moet per brief ver-nemen ( vernemen ) ( als iemand van u er nog aan denkt om mij te schrijven ) wat zij doet , wat zij zegt , hoe zij opkijkt op ' t eerste goddelijke oogenblik dat zij haar oogen opent om de wereld te aanschouwen ." Hij sloeg zijn handen ten hemel en barstte in een bitteren lach uit . " Ik verbaas u , niet waar ? Ik wil een standpunt innemen waarop ik niet ' t minste recht heb . Welk belang kan ik er in stellen ? Ach God ! wat geef ik om de vrouw voor wie ik een nieuw leven heb geopend !" Bij deze laatste woest uitgesproken woorden begaf hem zijne stem en hij zuchtte diep . Hij rukte de borst van zijn jas open , alsof hij zou stikken — keerde zich van mij af en liet mij alleen .
Ik bleef op de plaats als vastgeworteld staan . In een oogenblik van ademlooze spanning , deed zich de waar-heid ( waarheid ) voor mijn geest op als eene openbaring . Eindelijk had ik het vreeselijke geheim doorgrond : Nugent beminde haar .
Mijn eerste ingeving , toen ik weder tot mij zelve kwam , was zoo schielijk ik kon naar de pastorij terug te loopen . Ik geloof dat ik eenige oogenblikken lang mijn bezinning geheel had verloren . Ik voelde een akelige argwaan dat hij het huis was binnengegaan , en dat hij op dat oogenblik in de kamer van Lucilla was door-gedrongen ( doorgedrongen ) . Toen ik bevond dat alles in volmaakte orde was — nadat Zillah mij had gerustgesteld dat er aan onzen kant van de pastorij geen enkele bezoeker was ge-komen ( gekomen ) — bedaarde ik een weinig en keerde ik naar den tuin terug om mij geheel van den schok te herstellen , alvorens mij in Lueilla's nabijheid te wagen .
Na een korte poos was ik van den eersten schrik be-komen ( bekomen ) en in staat mijn eigen positie duidelijk te overzien . Er was geen enkel levend wezen in Dimchurch aan wicn ik mijn vertrouwen had kunnen schenken . Wat er ook van komen mocht , ik moest in die treurige zaak alleen op mij zelve vertrouwen .
Juist was ik tot dat vreeselijke besluit gekomen en had ik eenige bittere tranen gestort , toen ' t mij te binnen schoot hoe hard ik den armen Oscar bij meer dan eene gelegenheid had beoordeeld ; ' t was nu bij mij uitgemaakt dat mijn " unsteliuir Nugent de laagste schelm was die er be-stond ( bestond ) , en dat ik niets onbeproefd zou laten wat renr vrouw vermocht te doen om hem uit de plaats te ver-wijderen ( verwijderen ) — toen ik door ' t geluid van Zillah's stem , die mij aan de deur van het huis riep , tot de werkelijkheid werd teruggebracht . Ik ging dadelijk naar haar toe . De meid had een boodschap voor mij van haar jonge mees -
teres . Mijn arme Lucilla was alleen en angstig ; zij was verwonderd dat ik haar had alleen gelaten , en drong er op aan dat ik dadelijk bij haar zou komen .
Ik nam mijn eersten voorzorgsmaatregel tegen eene verrassing van Nugent , toen ik den drempel der deur overschreed .
« Ons lieve kind moet van daag niet door bezoekers worden gestoord , » zeide ik tot Zillah . " Als mijnheer Nugent Dubourg hier moeht komen en naar haar vraagt , zeg ' t dan niet aan Lucilla , maar aan mij .»
Dit zeggende , ging ik naar boven bij mijn lieveling in de donkere kamer .
( Jfordl vervolgd )
^> ï>^>^>*5
Het voorportaal Ier Tnileriën .
( Met eene afbeelding ).
Voor weinige jaren nog was het oog der wereld ge-richt ( gericht ) naar ' t paleis der Tuileriëa , luisterde men of het woord , daar op den Nieuwejaarsdag gesproken , Vrede of Oorlog beteeken de .
Verleden jaar , op dienzelfden dag , was dat woord verstomd , was de hoofdstad , waarvan de Tuileriön een der schoonste paleizen uitmaakten , belegerd en ' t zou niet lang meer aanhouden of die stad zou zich aan den buitenlander moeten overgeven .
En thans . . . een groot gedeelte van dat prachtstuk van bouwkunst , gedenkwaardig om de geschiedkundige herinneringen van velerlei aard , daaraan verbonden , thans ligt dat paleis grootendeels in assche .
Eenmaal zinnebeeld van Frankrijks luister , is die ruïne thans het beeld van zijn verval .
Het paleis der Tuileriën ontleende zijnen naam aan de plaats zelve , waar het gesticht werd , en die men sedert onheugelijken tijd de Tuileriën heette , van wege de panne-bakkerijen ( pannebakkerijen ) aldaar , die eeuwen her de dakpannen voor Parijs leverden . In 1564 kocht Katharina de Médieis dit ge-heele ( ge-heele ) terrein aan , en deed er door den beroemden Philibert Delorme het hoofdgebouw aanleggen , dat aan-vankelijk ( aanvankelijk ) uit niet anders bestond dan uit het groote vierkante paviljoen in ' t midden , in de twee zijgebouwen die elk een terras hebben dat op den-tuin uitloopt , en in de twee paviljoenen die ze besluiten . Onder Hendrik IV , Lodewijk XIII en Lodewijk XIV werd het paleis vergroot en zwieriger getooid ; maar de evenredigheden gingen daardoor eenigszins te loor , wat de regelmatig-heid ( regelmatigheid ) van het geheel betreft . Hoe ' t zij , na de Louvre was het een der schoonste en merkwaardigste paleizen . Droevige herinneringen waren daaraan verbonden zoowel van den ouden Koningstijd als van dien der Omwenteling ; doch ook schoone , wegens de luisterrijke feesten , bij verschillende gelegenheden daarin gegeven , en wegens de trapsgewijze versiering en uitbreiding van de gebou-wen ( gebouwen ) , die als ' t ware den aangewassen roem en de macht des lands verzinnelijkten . Voor den voorgevel van het Carousel had men een ruim voorplein , afgesloten door een smaakvol hek , dat Napoleon in 1806 had doen op-richten ( oprichten ) . Aan de middenpoort van den voorhof bevindt zich een zegeboog van een fraai model , uit denzelfden tijd , en waarop rossen praalden , die uit Venetië waren meegevoerd . In 1828 werden die rossen vervangen door een zegekar met vier paarden van brons , een kunstge-wrocht ( kunstgewrocht ) van Bozio .
In het raiddenpunt van den voorgevel ( die 316 meters lang is ) verhief zich het Pavilion de l'Horloge , zóó genoemd naar de aldaar aangebrachte klok . De oorspron-kelijke ( oorspronkelijke ) bouw daarvan is van Delorme , de koepel werd onder Hendrik IV , door Dueerceau gesticht , de zijge-bouwen ( zijgebouwen ) , onder de twee volgende Koningen naar de plannen van Levau en d'Orbay opgericht ; aan dezelfde bouwmeesters was men het Pavilion de Flore en het Pavilion Mar san verschuldigd .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
Organisatie: Regionaal Archief Rivierenland
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd