Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 306

De Olijftak ( Regionaal Archief Rivierenland )

beacon
1  records
 
 
DOT_1872 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 306
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
306
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
2
DE O L 1J F T A K .
dienstbode , wier gelaatstrekken mij zeer wel bekend toeschenen , zonder dat ik mij echter herinneren kon , waar ik die vroeger gezien had , opende en geleidde mij , toen ik het doel mijner komst gemeld had , in een vertrek van matige grootte , doch elegant gemeubeleerd , en waarvan de inwendige in-richting ( inrichting ) van den fijnen smaak der bewoonster getuigde . Ik had naauwelijks tijd gehad , een en ander nauwkeurig op te nemen , toen er eene zijdeur geopend werd en eene rijzige dame van omstreeks dertig jaren , in een eenvoudig maar nieuwmodisch zwart kleed van zwarte zijde , binnentrad . Ik zag haar een oogenblik aan en — stond sprakeloos van verbazing . Immers , die vorstelijke ge-daante ( gedaante ) was mij bekend , even als dat fijne , aristocratische gezicht , die groote donkere oogen , wier bezielde blik niemand , dien hij eenmaal in het leven getroffen had , vergeten kon .
« Gij zijt ?...» stamelde ik .
( cLeopoldine von Kreij , antwoordde de dame , wier bleek gelaat door een ' blos over-togen ( over-togen ) werd , terwijl om de fijngevormde lippen eene uitdrukking van bittere smart zweefde . Zij wierp zich in een ' leunstoel en bedekte haar gelaat met de fijne witte han-den ( handen ) , terwijl zij diep adem haalde en snikte . Doch bijna even zoo ras als deze opwelling van inwendig lijden haar overmeesterd had , herstelde zij zich , richtte zich op en zeide , terwijl zij met een doek hare oogen afwischte :
« Pardon , heer assessor , voor de hevig-heid ( hevigheid ) mijner gemoedsbeweging , die door uwe plotselijke en onverwachte verschijning ver-oorzaakt ( veroorzaakt ) werd — neem plaats als het u belieft !»
Ik zette mij tegenover haar neder , maar , eer ik een vraag kon doen , begon zij mij bedaard het volgende te verhalen :
« Ja , ik ben Leopoldine von Kreij , de eenmaal als zoo gelukkig geprezene , zoo hoog gevierde dochter van den handelsraad Pohl , de vroeger zoo algemeen benijde echtgenoote van den bergraad von Kreij , en in dit oogenblik — de waarzegster die gij zoekt ! Ter nauwernood zijn twee winters ver-loopen ( ver-loopen ) , sedert gij te Keulen in mijn salons de fashionable wereld bij concerten en bals vereenigd zaagt ; honderden omringden mij en haakten naar de gelegenheid om een ' vrien-delijken ( vrien-delijken ) glimlach van mij uit te lokken — en thans ....»
« Maar ,» viel ik haar in de rede , met moeite woorden vindende om mijne verbazing uit te drukken , « hoe was het mogelijk dat die geweldige verandering in uw lot kon plaats vinden ? Uw echtgenoot had een voor-deelig ( voor-deelig ) ambt , was bemiddeld en geacht , en gij zelf bezat een aanzienlijk vermogen ....»
« Mijn echtgenoot is dood ,» hernam zij met gesmoorde stem , « hij stierf in het ver-ledene ( ver-ledene ) voorjaar en liet mij met twee kinderen troosteloos achter . Op den dag na zijn ' dood werd alles in onze woning gerechtelijk ver-zegeld ( verzegeld ) en weinig uren later vernam ik dat ik zoo arm was als eene bedelares . Mijn Alphons , wiens onrustige gejaagdheid mij reeds maanden lang bevreemd had , zonder dat ik de oorzaak kon ontdekken , had hoog en ongelukkig gespeeld ; aanvankelijk had hij zijn vermogen aangetast , en toen dit verloren was , het mijne . Mijn goede vader had hem juister beoordeeld dan ik en in het huvvelijkscontract mijne toekomst willen ver-zekeren ( verzekeren ) , doch op mijn dringend verzoek er van afgezien , eene scheiding van goederen te doen bewerkstelligen ; mijn vader was , zooals gij u zult herinneren , weinig weken na ons huwelijk gestorven , en zoo stond ik na den dood mijns echtgenools alleen !»
« Maar uwe verwanten ,» riep ik uit , « de vrienden van uwe familie ....»
« Mijne verwanten ,» hernam zij bitter , « onze-vrienden ! allen keerden mij den rug toe , nauwelijks werd ik ontvangen , wanneer ik een bezoek bij hen aflegde ! Gij , de ver-trouwdste ( vertrouwdste ) vriend van mijn man , hadt reeds een jaar vroeger Keulen verlaten en ik kende uwe verblijfplaats niet . Doch zelfs , wanneer ik u gedurende de in Juli begonnen oorlogs-verwikkelingen ( oorlogsverwikkelingen ) had kunnen opsporen , zoo zou ik na hetgeen ik te Keulen ondervon-den ( ondervonden ) had , geaarzeld hebben , mij tot u te wenden , want ik had het vertrouwen op de menschen verloren . Wij zijn allen zonder onderscheid egoïsten !»
« Maar hoe kwaamt gij te Berlijn ?» vroeg ik , wijl mij de moed ontbrak om de laatste zinsnede te wederleggen
« Toen al de zaken van mijn echtgenoot geregeld , ons huis en de kostbare meubelen verkqcht en met de opbrengst de laatste schulden betaald waren , verliet ik Keulen , waar ik bij elke schrede op den weg aan nieuwe vernederingen was blootgesteld , en be-gaf ( begaf ) mij met mijne kinderen herwaarts , daar ik meende , hier in stilte te kunnen leven en , nog , behalve het ontoereikende kleine wedu-wenpensioen ( wedu-wenpensioen ) , dat ik trek , door eigen arbeid zooveel te verdienen dat ik mijne kinderen behoorlijk zou kunnen opvoeden .»
« Dan hebt gij de omstandigheden bij het begin van den oorlog zeker zeer ongunstig getroffen voor uw doel ,» merkte ik aan .
« Ik beproefde aanvankelijk mijn geluk met muzieklessen op de piano te geven ,» verhaalde zij verder ; « daar ik immers als eene meesteres in die kunst werd beschouwd ; maar ofschoon ik mij daartoe in een half dozijn dagbladen aanbood , vond ik toch maar
weinig élèves ; in óen beginne meende ik , zonder onbescheiden te zijn , een pruisischen daalder voor de les te kunnen vragen , maar na weinig weken vergenoegde ik mij met datzelfde honorarium voor twaalf lessen , en toch vermeerderde het geta I mijner scholieren niet . Daarop verhuurde ik mij in een winkel van borduur-en ( borduuren ) tapijtwerk , gij herinnert u misschien nog mijne vaardigheid in die soort van arbeid ; men gaf mij een pas begonnen patroon om in den kortst mogelijken tijd te voltooien ; ik arbeidde daaraan vijf dagen , van den vroegen morgen tot aan midder-nacht ( middernacht ) , zoodat mij de oogen begonnen te steken , en toen het werk gereed was ont-ving ( ontving ) ik als loon — anderhalven daalder !»
Ma eene korte pauze voer zij voort : « Mijnegezondheid begon te wankelen . Ach ! over-matige ( overmatige ) inspanning , verdriet en gebrek zijnreeds drie booze ziekten op zich zei ven enwij hadden nauwelijks het allernoodigstelevensonderhoud ; toen vernam ik op
zekeren dag , het was in ' t midden van November — dat eene vrouw in mijne na-buurschap ( nabuurschap ) van waarzeggen leefde . Armoede maakt scherpzinnig en ik overwoog bij mij zelve , dat ik wellicht ook talent in die zoo-genaamde ( zoogenaamde ) wetenschap bezat ; toen besloot ik na harden strijd , om der wille mijner kinderen , bij God ! niet om mijnentwille , heer assessor — mijn heil te beproeven en kondigde in de dagbladen aan , dat eene wijze vrouw , woonachtig in die en die straat ,» de kunst der voorspelling verstond In weinig dagen had ik zooveel verdiend , dat ik eene betere woning kon huren en kleederen voor mij en mijne kinderen aanschaffen ; zooals gij ziet ,» voegde zij er met bitterheid bij , verschaft de dwaasheid mijner medemensehen mij welvaart , mijne kinderen lijden geen gebrek meer en ik zelf ondervind ten minste een schijn van de onbezorgdheid waarin ik vroeger geleefd heb !»
Hier zweeg zij en zag mij met een ' vra-genden ( vragenden ) blik aan , als verwachtte zij van mij een oordeel over hare handelwijze en haar gelaat teekende meer en meer droefheid , daar ik zwijgend zat te peinzen . En wat kon ik haar ook zeggen ? Met klimmende belang-stelling ( belangstelling ) en diepe meewarigheid had ik naar haar geluisterd ; mijn hart sprak voor haar en nogtans vervulde mij eene gewaarwording van gemelijkheid , dat deze fijnbeschaafde vrouw op de dwaasheid der menschen spe-culeerde ( speculeerde ) , om haar levensonderhoud te winnen . In dat oogenblik trad door de deur van een zijvertrek een klein , ongeveer vierjarig meisje van opmerkelijke schoonheid en spoedde zich bij den aanblik vaneen vreemdeling verlegen naar den schoot der moeder . Mevrouw von der Kreij drukte een kus op het voorhoofd
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
Organisatie: Regionaal Archief Rivierenland
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd