Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 286

De Olijftak ( Regionaal Archief Rivierenland )

beacon
1  records
 
 
DOT_1872 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 286
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
286
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
6
DE O L IJ F T A K .
of ' groot , het nog achterlijke de hand biedt ; het Noord-Westen ( Noord-Westen ) van Europa had dat op zijn beurt vroeger van de Oostelijke en Zuidelijke volken ondervonden ; Europa , het kleinste wereld-deel ( werelddeel ) , was de voorlichtster van het grootste ge-deelte ( gedeelte ) der aarde , en zoo ooit , heerscht thans door wereldtentoonstellingen , door de verbazende versnelling van gemeenschap , eene wisseling van denkbeelden , belangen en behoeften tusschen alle beschaafde volken , die ten slotte , ten bate van ' t geheel strekken moet .
^ y^y^t^i^X )
DE ROMLEUip WOLK .
EEN SPROOKJE
VAN
GEORGE SAND .
VII .
« Begrijpt ge dan niet ,// zet Sylvaine , „ dat tante den spot met u drijft .//
// En toch ,// hernam de tante , // weet gij wel hoe men mij hier in den omtrek noemt ? //
// Ik weet ' t niet ,// antwoordde Sylvaine , // wij verstaan de taal der bergbewoners niet , en gij kunt over ons spotten zoo veel ge wilt .//
// Ik spot niet . Roep Benoit , mijn jongen , kleinen bediende , die bezig is in ' t prieel de tafel te dekken ; hij spreekt Fransch , vraag hem hoe ik heet . »
Sylvaine riep Benoit en deed hem beleefd de vraag . // Zeg eens , hoe noemt men hier in ' t land mejufvrouw Colette , mijne tante ?//
// Wel ,// antwoordde Benoit,//men noemt haar de groote wolkenspinster . //
Men ondervroeg insgelijks het kleine meisje , die zonder zich te bedenken hetzelfde antwoordde .
// Dat is toch verwonderlijk ,// zei Catharine tot hare moeder , // wie heeft ooit gehoord van wolken te spinnen ? En toch , tante , // vervolgde zij , // leert gij mij iets dat ik altoos heb gedacht : namelijk dat men die dingen kan hanteeren . Toen ik nog klein was , heb ik eens ....// hier hield zij op , toen zij zag dat hare moeder groote oogen opzette , alsof zij zeggen wilde : // begint ge nu alweer met die malle praat !//
Jufvrouw Colette wilde alles weten , en Sylvaine zeide tot haar : » Neem ' t haar niet kwalijk , tante , ze is nog maar een kind . Ze is nog zoo jong ! Zij wil volstrekt met u niet gekscheren , zooals u met haar hebt gedaan ; u hadt daartoe het recht , maar ze weet wel dat zij dat niet doen mag .//
// Maar daarmee weet ik nog niet wat zij mij wilde zeggen .//
// Lieve tante ,// sprak Catharine met oogen vol tranen , // ik zou u zeker niet durven voor den gek houden , en toch gelooft moedei - dat ik leugens vertel . Maar ik kan u verzekeren dat ik eens toen ik nog klein was , een klein wit wolkje in mijn boezelaar heb opgeraapt .//
// O ja , zoo !// zei de tante zonder boosheid
noch verwondering te laten blijken . // En wat hebt ge er meê gedaan , liefje ? Hebt ge gepro-beerd ( geprobeerd ) het te spinnen ? //
it Neen , tante , ik heb het laten wegvliegen ; toen werd het rozerood , en zelfs is het al zin-gende ( zingende ) opgestegen .//
// Hebt ge verstaan wat het in zijn lied zeide .//
// Geen woord ! Maar ik was ook nog zoo jong ! //
// Is het niet , nadat het was weggevlogen , in een donderwolk veranderd ? //
// Gij raadt het juist , tante ; het onweer heeft toen nog ons dak beschadigd en onzen grooten appelboom , die in vollen bloei stond , gebroken .//
// Dat komt er van als men de ondankbaren goed doet !// hernam jufvrouw Colette , altijd zeer ernstig . // In alles wat veranderlijk is moet men geen vertrouwen stellen en de wolken zijn het veranderlijkst van alles . Maar ik denk wel dat ge honger zult hebben ; welnu , het eten is klaar . Help mij de soep opscheppen , dan zullen wij aan tafel gaan .//
Het eten was zeer smakelijk , en Catharine deed er alle eer aan . De kaas en de room waren uitmuntend ; er was ook zelfs voor dessert ge-zorgd ( gezorgd ) , want de tante had in een glas honig-koekjes ( honig-koekjes ) neergezet , die zij zelve maakte en die overheerlijk waren . Sylvaine noch haar dochtertje hadden ooit zulk een kostelijken maaltijd gehad .
Toen het eten was afgeloopen , was ' t reeds donker ; jufvrouw Colette stak haar lamp aan en haalde een kistje te voorschijn dat zij op tafel zette . // Kom eens hier ,// zeide zij tot Catharine . // Ik wil u eens laten zien , waarom men mij de wolken«piïVster rnrmt . Kom gij ook , Sylvaine , dan zult gij zien op welke wijze ik mijn kleine fortuin heb bijeengegaard . //
Wat zat er wel in dat kistje , waarvan tante Colette den sleutel in de hand hield ? Catharine brandde van ongeduld om het te weten .
V1TI .
Er was iets wits , iets zachts en luchtigs in , dat zoozeer op een wolk geleek , dat Catharine een kreet van verbazing uitte en dat Sylvaine , in de verbeelding dat haar tante een toove-naarster ( toove-naarster ) was , bleek werd van angst .
Het was echter geen wolk , het was een groote hoop strengen van fijn garen , maar zóo fijn , zóo fijn , dat men een haar in tienen had moeten spouwen om zoo iets fijns te maken . Het was zoo wit dat men het niet durfde aanraken en zoo teer , dat men bang was het in de war te maken door er op te blazen .
// Maar , tante ,// riep Catharine opgetogen uit , // als u dat hebt gesponnen , mag men wel zeggen dat u de knapste spinster van de heele wereld zijten dat alle anderen maar bindgaren maken .//
< rJa , mijn kind , dat heb ik gesponnen ,// antwoordde jufvrouw Colette , // en alle jaar ver-koop ( verkoop ) ik eenige van die kistjes . Hebt ge niet opgemerkt , toen ge hierheen kwaamt , dat alle vrouwen heel fijne kant maken , die zeer duur wordt verkocht ? Ik alleen kan haar niet allen van garen voorzien , en er zijn veel spinsters die zeer goed werken , maar geen enkele die mij evenaart , en mijn garen wordt tienmaal duurder
betaald dan dat van anderen ; men vecht er als ' t ware om wie het mijne zal hebben , omdat men daarmee kantwerk maakt , dat men na mijn dood niet meer zal kunnen maken . Ik ben al een bejaarde vrouw en ' t zou jammer zijn als mijn geheim verloren ging ; niet waar Catharine ?//
// Och , tantetje !// riep Catharine , // als u ' t mij woudt zeggen ! ' t Is niet zoozeer om't geld ; maar ik zou er zoo trotsch op zijn als ik zoo mooi kon werken als u ! Ik bid u , zeg mij uw geheim ! •/
« Zoo op staanden voet ? // hernam tante Colette lachende . // Welnu , ik heb ' t u al gezegd , ' t is alleen maar de kunst om wolken te leeren spinnen .//
Nu sloot zij het kistje , omhelsde Sylvaine en Catharine , en begaf zich naar haar kamer . Zij sliepen in het vertrek waarin zij zich be-vonden ( bevonden ) en waar nog een derde bed stond voor Renée , de kleine dienstmeid .
Daar dit bed vlak naast Catharine's ledikant stond , fluisterden zij nog lang eer zij insliepen . Sylvaine was zóo vermoeid , dat zij den tijd niet had om naar haar te luisteren . Catharine was onuitputtelijk in vragen aan B.enée , die onge-veer ( ongeveer ) van denzelfden leeftijd was . Zij dacht slechts aan een enkel punt ; zij verlangde te weten of zij ook ' t geheim van haar tante kende om wolken te spinnen . // Het geheim ,// antwoordde Renée , // bestaat alleen in handigheid en geduld oefenen .»
// Maar om een wolk te grijpen , haar op een spinnewiel te leggen , te beletten dat , eer zij onder uw handen wegsmelt , er een draad uit te trek-ken ( trekken ) ....//
// Dat is juist zoo moeielijk niet ; het voor-naamste ( voornaamste ) is de wolk te maken .//
// Wat ! Een wolk te maken ?//
// Wel ja , ze te kaarden !//
// De wolk kaarden ! Waarmee ?//
Renée gaf geen antwoord meer ; ze was in-geslapen ( ingeslapen ) .
Catharine deed ook moeite om den slaap te vatten , maar zij was te opgewonden ; ze kon niet inslapen . De kaars was uitgeblazen , en in den schoorsteen was niets meer dan eenige gloeiende asch . Boven in de kamer zag Catharine echter eene lichtschemering . Zij stak haar hoofd uit het bed en zag dat er boven aan den trap waarlangs tante Colette was heengegaan , door de deur der kamer een lichtstraal viel . Zij kon ' t niet langer uithouden , sprong het bed uit en liep voorzichtig op haar bloote voeten den trap op . Het was een houten trap en Catharine vreesde dat hij zou kraken . Zij liep echter zoo vlug en luchtig , dat zij zonder gedruisch te maken de bovenste trede bereikte en„door de spleet der deur in de kamer van haar tante keek . Raad eens wat zij daar zag ?
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
Organisatie: Regionaal Archief Rivierenland
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd