Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 223

De Olijftak ( Regionaal Archief Rivierenland )

beacon
1  records
 
 
DOT_1872 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 223
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
223
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
DE O L IJ F T A K .
7
maar mogelijk te wezea — Constant kende deze inge-togen ( ingetogen ) en toch ridderlijke manieren , waarmee hij steeds de vrouwenharten had weten te winnen . Neen ; hij mocht dat trouwelooze spel niet dulden ; het was zijn plicht Nina de oogen te openen , haar te zeggen dat Pustoff door de heiligste banden aan een adellijke dame was ver-bonden ( verbonden ) , dat zij zich niet door de verfijnde oplettend-heden ( oplettendheden ) van een ouden egoïst moest laten verblinden ! Hij zou dringend , overtuigend spreken en wanneer hij haar aan ' t wankelen gebracht en zij hem met hare lieve stem voor zijne onbaatzuchtige vriendschap had bedankt , dan zou hij er getroffen bijvoegen , dat zij gerust op zijne genegenheid kon vertrouwen . Haar beeld vervulde
geheel zijn hart , zij was zijne eerste liefde Constant
bedacht zich ... de eerste ? Werkelijk , waarachtig be-mind ( bemind ) had hij nog nooit ! Maar dat zou immers een aanzoek in alle vormen zijn geweest ! Een verbintenis voor geheel het leven ! Maar waarom niet ? Hij wilde ' t doen om zijn oom te trotseeren , wiens arglistigheid hij doorzag , ïrotsch wierp hij het hoofd achterover en opende in een ruk ' t hek van het park — hier moest hij haar vinden . Nina zat op een met mos bewassen boomstam , in de schaduw van een esscheboom , wiens afhangende takken zich bevallig naar de aarde bogen , waaraan zij hun levenssap ontleenden . Het plaatsje geleek veel op een nest , zoo dicht was het ingesloten door hazelaars , seringen , en jasmijnen . Enkele zonnestralen speelden glanzend op haar lokken en de kleine voetjes waren verscholen tusschen het hooge , mollige gras . Toen zij ' t hek hoorde knarsen boog zij behoedzaam de takken uiteen — het was Constant . De vier jeugdige oogen ontmoetten elkander en beide bloosden . Zij sprong op en reikte hem met een half ver-legen ( verlegen ) lachje de hand ; hij mocht ze met zijn lippen even aanraken . Een buitengewone lieftalligheid straalde uit haar oogjes , haar blik was weder helder , en over haar wangen had zich op nieuw een zachte blos verspreid , de rijpelijk vergoten tranen hadden haar al te groote levendigheid doen bedaren en plaats gemaakt voor eene uitdrukking van stillen weemoed .
De eerste woorden , die beiden met elkander wisselden , waren tamelijk onverschillig . Beiden hadden zij iets op ' t hart dat niet gemakkelijk viel af te schudden . Nina vroeg of Constant ook lust had om dieper in het park door te dringen , dat echter zeer verwaarloosd was , en of hij de oude fraaie boomen wilde bezichtigen . Hij ver-zekerde ( verzekerde ) dat hij aan zulk eene groene wildernis verre de voorkeur gaf boven den gladgeschoren , met paden en bloemen aangelegden tuin te Nagorni . Zij was van dezelf-de ( dezelfde ) mcening ; zij vond de lijnrechte lanen en stijve hagen zeer leelijk . Daarmede was het onderhoud afgeloopenen zij stapten een poos zwijgend naast elkander voort . De lucht was drukkend onder het ondoordringbare looverdak der boomen , het zachte lispelen in de bladeren klonk ge-heimzinnig ( geheimzinnig ) , beiden gevoelden het , en zij ontweken elk-anders ( elkanders ) blikken . Waren zij eenmaal aan het praten , dan vreesden zij door den stroom der in hun binnenste war-lende ( war-lende ) gevoelens te worden medegesleept , en meer te zeggen dan zij eigenlijk voornemens waren . Toen zij uit de schaduw in ' t licht traden , schepte het jonge meisje weder moed . Zij mocht den tijd niet ongebruikt laten voorbijgaan , heden nog moest zij te weten komen wat zij zoo dringend verlangde te weten . Constant dacht het-zelfde ( hetzelfde ) en toen zij de parkdeuren naderde , herinnerde hij zich liet kloekmoedig besluit , dat hij eerst kort te voren had opgevat . Beide begonnen tegelijkertijd elk-ander ( elkander ) aan te spreken — de beleefdheid gebood de dame niet in de rede te vallen .
ffZijt gij voornemens tegelijk met Alexander Michaïlo-witsch ( Michaïlo-witsch ) uit Nagorni te vertrekken ?» vroeg Nina .
» Zoo , heeft mijn oom u reeds over zijn vertrek gespro-ken ( gesproken ) ?* vroeg hij op zijne beurt verbaasd ; » ik dacht toch dat hij dit geheim wilde houden .//
// Waarom ?// hernam zij en voegde er onbeschroond bij , van het voordeel dat zij behaald had gebruik ma-kende ( makende ) , // dat geheim kan toch niet op den duur blijven bestaan .//
De jonge man geraakte bijkans van zijn stuk . Dus waren al zijn vermoedens verkeerd geweest ; Pustoff dacht er niet aan zich in de genegenheid van het meisje in te
dringen , daar hij haar tot zijn vertrouwde had gemaakt Hij had hem onrecht gedaan en hij schaamde zich voor de lage verdenking , maar hij was tevreden dat hij zijn oom niet tot medeminnaar had .
» Denkt gij niet ook dat ' t bijkans onmogelijk is iets voor de oogen der wereld verborgen te houden ?// vroeg zij , ten einde rechtstreeks antwoord van hem uit te lokken . // Zeker ,// antwoordde hij levendig — daar zij in de omstandigheden was ingewijd , behoefde hij niet langer den onwetende te spelen —" en dit geval levert er op nieuw het bewijs van . Niemand bezit grootere zelf-beheersching ( zelf-beheersching ) dan de gravin , mijn oom verstaat uitmun-tend ( uitmuntend ) de kunst om ongenaakbaar te zijn wanneer hij wil , en toch was er een tijd , dat in alle salons over het paar gesproken werd .//
// Er werd dus veel ... over gesproken ?» // Toen ik de Petersburg kwam niet meer . Beide per-sonen ( personen ) waren van te groote beteekenis , zij boezemden te veel sympathie in , om niet zachte beoordeelaars te vinden . Men beklaagde het noodlot dat twee menschen van elk-ander ( elkander ) scheidde , die voor elkander als geschapen waren .// « Ik wist niet dat die betrekking al van zoo vroeg dag-teekent ( dag-teekent ) ,// zei Nina met haperende stem .
« Dat verwondert mij niet ,» viel Constant haar inde rede , » ik vermoedde ter nauwernood iets van deze be-trekking ( betrekking ) tot na den dood van den graaf . Zelfs toen waren het slechts losse zinspelingen die Alexander Michaïlowitsch zich liet ontvallen en waaruit ik de toedracht der zaak begreep . Twaalf jaren en langer reeds draagt hij deze liefde in ' t hart . O , ' t is als een roman als men dat alles hoort . Zijn hartstocht wilde in ' t eerst van geen afzien weten , hemel en aarde heeft hij bewogen om het huwelijk der gravin te doen ontbinden ; doch deze pogingen leden natuurlijk schipbreuk op de onmo-gelijkheid ( onmogelijkheid ) van zulk een dolzinnig voornemen . Hij , wien zijne vrienden zelfs voor koud en ongevoelig houden , heeft tranen van wanhoop geschreid . Toen hij zich niet in ' t onvermijdelijke wilde schikken en altijd weder de ketenen zocht te verbrijzelen , toen deed zij een stap , waartoe alleen zulk een verheven karakter in staat is , zij ging naar haar echtgenoot en bezwoer hem in stilte met haar te vertrekken , daar zij gevoelde dat hare krachten niet bestand waren tegen dien onophoudelijken strijd . De oude graaf , die haar nooit met jaloerschheid had geplaagd , daar hij haar bezit nauwelijks naar waarde wist te schatten , en bovendien ieder warmer gevoel loochende en bespotte , werd door deze edele daad toch getroffen . Hij voldeed aan haar verlangen en zij leefden verscheidene jaren onder verdichte namen in het zuiden van Frankrijk .//
// En uw oom ?// vroeg Nina , die in koortsachtige spanning den spreker aan de lippen hing
» Hij kon niet begrijpen dat zij voor hem verloren zou zijn . Zij had hem geschreven , dat zij elkander eerst dan zouden wederzien , wanneer nog slechts een gevoel van belangstelling en vriendschap tusschen hen aanwezig was . Het heeft zeker lang geduurd voor dat beiden den strijd te boven kwamen . Alexander Michaïlowitsch nam weder dienst , hij maakte eene gevaarlijke expeditie naar Azië mede , en de driftige man — alle Pustoffs hebben dien aard — werd , zooals gij en ik hem kennen , be-daard ( bedaard ) , geheimzinnig en afgemeten . Tien jaar lang heb-ben ( hebben ) zij niets van elkander geweten . Wat het hem ge-kost ( gekost ) heeft kunt ge licht begrijpen . De gravin zeide mij eens , dat zij al dien tijd geen Russische courant ter hand had genomen , zonder te vreezen plotseling zijn doodsbericht onder de oogen te krijgen . Het beviel den ouden graaf volstrekt niet in het buitenland , hij zeide dat hij alleen te Petersburg leven kon ; zij keerden dus terug . Hij werd gedurig lastiger en moeielijk om meê om te gaan ; het was hem een wreed genoegen , zijne jonge vrouw met haar grande passion s zooals hij zich uitdrukte , te plagen ; hij dwong Pustoff weder in huis te komen , door te zeggen : /' Als gij weigert , dan moet ik veronderstellen , dat gij met Wéra in eene betrekking staat , die u , volgens de wetten van het point d'honneur , verbiedt met haren man om te gaan .// Eindelijk werd hij half krankzinnig en de gravin had een leven als in een hel ; dag en nacht moest zij toen zijne luimen en grillen
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
Organisatie: Regionaal Archief Rivierenland
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd