Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 8

De Olijftak ( Regionaal Archief Rivierenland )

beacon
1  records
 
 
DOT_1872 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 8
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
8
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
genoeg . " — " Het is misschien ten onrechte dat gij u daarin niet meer geoefend hebt , vooral in dezen tijd na zoo vele waarheden slechts betrekkelijk kunnen geuit worden . Welnu , onder het toereiken van het be-loofde ( beloofde ) aandeel in de liefdegiften , zal ik u dit raadsel oplossen zoodra wij te Bingen zullen zijn ./'
{ Wordt Üifglgd .) (' II ,
CÏ^Ci^^C^CÏ ^ ' ll Z(U
BUITENLANDSCH OVERZICHT .
De overgang tot het jaar 1872 levert eene gereede gelegenheid op tot een terugblik , hoe vluchtig ook , vau de gebeurtenissen in het zoo geduchte jaar , dat het voorafging .
De vreeselijke krijg , in Juli 1870 tusschen Frankrijk en geheel Duitschland ontvlamd , viel uit een zedelijk en stoffelijk oogpunt geheel ten nadeele van het eerstge - -melde ( -melde ) land uit . Gebrek aan regeling en eenheid—juist die eigenschappen waarin Frankrijk heette uit te blinken , en waaraan het zoowel onder uitersten monarchalen als onder uitersten republikeinschen regeeringsvorm vroeger zijne kracht toeschreef — zij ontbraken geheel . Na den val van het keizerlijk gezag te midden van den krijg , vertoonde Frankrijk een twee - of driehoofdig bewind , in en buiten Parijs , in Tours of Bordeaux , in Lyon of Marseille . — Wel bestond bij velen onmiskenbaar eene blinde vaderlandsliefde , de aan woede grenzende zucht om zich den Duitscher van den hals te wringen — maar ' t waren als zoo vele stuiptrekkingen van een door partij-haat ( partij-haat ) en weelde verzonken staat . En geen woorden van den dictator Gambetta , geen wroeten van de revolution-nairen ( revolution-nairen ) in het midden en zuiden des rijks , geen weifelen in het belegerde Parijs konden het noodlot bezweren dat over het ongelukkige land beschoren was . Parijs moest capituleeren , nadat het eene belegering van maanden had volgehouden en zich daardoor ook medegevoel bij den
rvnpftrtijdig'on loesohou-n-cr verwnrven hncl , ppti mopprovnel
straks door de uitspattingen der Commune veelszins ver-beurd ( verbeurd ) ; Frankrijk moest vrede sluiten , een vernederender en nadeeliger vrede dan in 1814 en ' 15 . Want , omtezwijgen van de vijf milliarden die het als oorlogsschatting op-brengen ( opbrengen ) moest , — het verloor twee zijner schoonste en meest nijvere gewesten , den Elzas en Lotharingen , met Metz en Straasburg — het werk van Richelieu en Lodewijk XIV en Napoleon I lag in duigen . In de razernij over dien uitslag , zoo gansch anders dan de mannen hadden gewaand die tot den krijg hadden aangezet , stak het oproer , in Maart jl ., te Parijs het hoofd op , door roof-en ( roof-en ) moordzucht gedreven , alle teugels der maatschappij verbrekende en ' t wettig gezag , — de ' nationale vergadering en haar bewind , — uit de jongste verkiezingen voortgesproten , uit Parijs bannende . Honderdduizenden ontvloden die stad , waar personen noch goederen weken lang niet meer veilig waren , en waar , toen eindelijk het wettig gezag , met Thiers aan ' t hoofd , uit Versailles zich daarentegen gelden liet , de vuurpoel iontstoken werd , die de wereldstad dreigde te verslinden . Genoeg ging daar in vlammen op — te beginnen met het prachtig kasteel der Tuileriën en bet aloude raadhuis , om die wandaden voor altijd in de geschiedenis te brandmerken ; en nog erger dan het brandstichten was het laaghartig moorden van gijze-, ( gijze- ) laars , waaronder de aartsbisschop van Parijs en andere aanzienlijken , krijgs - of burgerlijke overheidspersonen Stroomen bloeds kostte het om dit onzalig oproer — dat der Commune of Gemeensmannen geheeten — te bedwingen ; gelukkig echter dat het leger , in der haast veelal uit de teruggekeerde krijgsgevangenen weder samen-gesteld ( samengesteld ) , er in slaagde ; want ware de Commune meesteres gebleven , het ware niet alleen met Parijs gedaan geweest . De brand ware waarschijnlijk tot andere steden ,
van gemeente-vrijheid gekozen , hetgeen v . Bismarck zelfs zeggen deed dat er in Frankrijk bij omwentelingen altijd een grein van reden bestond ; doch de wijze van toepas-sing ( toepassing ) dier vrijheid , het onvaderlandsche om de Gemeente zelfs boven den Staat te verheffen en dezen te verlammen en te versnipperen , dit deed zelfs den revolutionnairen Mazzini den staf over de Commune breken . Zeker is het , het groot gevaar daarin gelegen , wendde Frankrijks bewind onder Thiers , wendde zijn leger af .
Na dien keer van zaken , was het nog verre dat het lot van ' t zwaar beproefde land gunstig heeten mocht . Toch toonde de meerderheid meer beradenheid en in-zicht ( inzicht ) dan men van de overgebleven ziedende partijdriften , en bij de wêerzijdsehe beschuldigingen over de oorzaken van Frankrijks rampspoed , had kunnen vermoeden . Naar buiten bleef de vraag , hoe men den ontzettenden last van de oorlogsschatting betalen zou , ' tgeen volgens het verdrag trapswijze geschieden moest , wilde men allengs van de bezetting van tal van gewesten bevrijd raken , — eene bezetting der bevolking een doorn in de oogen en aanleiding gevende tot dagelijks weêrkcerende bot-singen ( botsingen ) . — De leening tot het vinden van de betaling der eerste termijnen , werd binnen - en buitenlands meer dan volteekend : ' t was de eerste lichtstraal voor Frank-rijk ( Frankrijk ) , na zoovele jammeren en die het eenigc verademing schonk .
Daardoor werden de nog overgebleven moeielijkheden nopens de eindreaieüng van het vredesverdrag gemakke-lijker ( gemakkelijker ) gemaakt ; daardoor won Frankrijk weder eenig ver-trouwen ( vertrouwen ) ; daardoor werd de ontruiming van verscheiden departementen , inzonderheid die rondom het Seine-gewest vervroegd . Bezwaren genoeg bleven er echter nog te overwinnen over . Niet het minste was dat van de bepaalde vaststelling van den regeeringsvorm . Zou Frankrijk eene republiek zijn en blijven of weder een monarchalen regeeringsvorm aannemen ? Nopens die vragen heerschte de grootste onzekerheid eu verdeeldheid . En daarbij voegden zich die : welke soort republiek , welke monarchie ? Oud-koningsgezinde , Orleanistische-constitutionneele ( Orleanistische-constitutionneele ) of keizerlijke monarchie ? Bezadigde of weer doldriftige republiek ? leder van die had hare leuzen en voorstanders , in en buiten de nationale vergadering , zoodat men ten einde raad , om niet weder in een maalstroom te ge-raken ( geraken ) , besloot te behouden wat men had , Thiers aan ' t hoofd van het uitvoerend gezag der republiek te laten , doch de teugels met der daad in handen der vergadering te geven . Daarin zetelde eene meerderheid , niet in den geest van de omwenteling , en alleen geneigd het bestaande — de zoogenaamde overeenkomst van Bordeaux — te handhaven om niet tot erger te vervallen . Tal van plaatsen waren in die vergadering onvervuld gebleven of ledig geworden ; bij de verkiezingen tot aanvulling daarvan , werd de gema-tigde ( gematigde ) republiekeinsche partij eenigszins versterkt ; maar de meerderheid bleef toch aan de rechterzijde . Wanneer die tot reactie of wanneer de uiterste linkerzijde tot buiten-sporigheid ( buitensporigheid ) wilde overslaan , kwam de grijze , maar gevatte welbespraakte Thiers tusschen beiden , om het evenwicht te herstellen ; soms deed hij ' t met dreiging van zijn ontslag , en dan viel de
belasting , ondanks Thiers die er , zoo men uit zijn geschrift // over den Eigendom // weet in beginsel sterk tegen gekant is . Dat denkbeeld wordt ook door vele staat-huishoudkundigen ( staat-huishoudkundigen ) in Frankrijk betreden . De legermacht werd , naar Thiers ' stijf en sterk doorzetten , op een altijd geduchten voet gehouden , en de wijze van lichting verscherpt . Tegelijk werd op de verbetering van het onderwijs het oog gehouden . Alle vraagstukken , die met Frankrijks herstel ook voor de toekomst in verband staan . Inmiddels bleef de regeering nog te Versailles gezeteld , doch het raderwerk van ' t bestuur leed er onder , en Parijs werd er steeds misnoegder over . Zoo toonde Thiers zich dan ook in den laatsten tijd eenigszins gunstiger gestemd ten aanzien van het terugvoeren van bewind en vergadering naar de stad , vanwaar zij door buiten - en binnenlandschen krijg en de gevolgen van dien nu ruim anderhalf jaar waren buiten gehouden . De vrede met den Germaan werd gesloten ; de haat niet gebluscht ; de afscheuring van den Elzas en Lotharingen van Frankrijk kan het laatste blijkbaar niet verkroppenen dit was te voorzien ; daarom hebben bezadigden van allen landaard die harde afscheuring betreurd , omdat zij daarin de kiem van toekomstige geschillen , ja wellicht van nieuwen krijg zagen , ' t Woord // Revanche // wordt nog te zeer in Frankrijk gehoord , dan dat men de uitbarsting van den wrok , zij het over jaren , niet eenmaal te vreezen heeft . Machteloosheid voor het oogenblik dwingt echter Frankrijk met der daad nu tot vrede .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
Organisatie: Regionaal Archief Rivierenland
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd