Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 122

De Olijftak ( Regionaal Archief Rivierenland )

beacon
1  records
 
 
DOT_1872 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 122
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
122
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
DE O L IJ F T A K .
geloofwaardige schrijvers verzekeren , dal noch van Woerden noch andere edelen , den dood van Floris bedoelden , maar alleen zijne overlevering aan den Koning van Engeland . Door omstandigheden werden zij , zooals bet met de misdaad steeds gaat , verder dan zij aanvankelijk wilden , op het pad der zonde voortgezweept .
Toen de tijding van't gepleegde verraad in Utrecht kwam , werden de jonge Avennes en Voorne door den heer van Arkel in be-scherming ( bescherming ) genomen , die hen met zich naar Dordrecht nam , waarheen zich ook Wolfert van Borselen gespoed had , en daar de ont-stelde ( ontstelde ) burgers wist te bewegen , hem twee gewapende koggen te verschaffen , ten einde Zeeland tegen een vermoedelij ken aanval der Vlamingen te dekken . Filips van Wasse-naar ( Wassenaar ) , Floris zegelbewaarder , brak op ' t be-richt ( bericht ) van ' s graven gevangenneming , ten overstaan van den raad , het grafelijk zegel in tweeën , « en wist wel waarom hij dit deed .»
Tot schande der edellieden moeten wij zeggen , dat zij zich zeer weinig om het lot van hun vorst , die ten prooi van ' t laaghar-tigst ( laaghar-tigst ) verraad strekte , bekommerden , en dat zij stil afwachtten , wat er volgen zou . Geen wonder ook , Floris V was bij hen allen om het beschermen zijner « geliefde poorters » meer of minder gehaat .
Melis had zijn tocht gelukkig volbracht : in Kennemerland , Waterland en West-Friesland ( West-Friesland ) had hij de aan Floris zoo zeer ver-bonden ( verbonden ) bevolking met den kreet : « De graaf is verraden ! Onze vorst is door de edelen gevangen genomen te Utrecht ! Men wil hem naar Engeland voeren !» te wapen geroepen . Getrouw aan zijn vorst was hij onvermoeid in zijne pogingen en gemakkelijk slaagde hij bij eene bevolking , die Floris liefhad en de edelen haatte . Op raad zijner dochter was hij ook naar het kasteel van den West-Frie-schen ( West-Frie-schen ) edelman Karel de Grobbere gesneld , die een trouw vriend en dienaar van den graaf kon genoemd worden . Reeds waren honderden verzameld en trokken op ter redding van hun vorst , toen Lijsbet met wanhoop en angst op het gelaat , terwijl zij door de vrees van te laat te z uilen komen , de vermoeienis , die de laatste krachten van haar verzwakt lichaam dreigde te verslin-den ( verslinden ) , niet gevoelde , hen te gemoet snelde , eu uitriep : « Op ! op ! het verraad is gepleegd ! De edelen hebben onzen graaf op ' t slot te Muiden gevangen ! Van Kuik is de drijver ! De valsche van Amstel en van Woerden zijn onder de verraders !»
Klaas de Grobbere liet de toegangen tot het slot bezetten , terwijl hij kleine vaartui-gen ( vaartuigen ) in de Zuiderzee liet kruisen , om de ede-len ( edelen ) te beletten , Floris langs dien kant weg te voeren . Nog op denzelfden dag , waarop de graaf gevangen genomen werd , waren al deze maatregelen genomen : daardoor ook alleen kan het verklaard worden , dat de edelen , die zeker een vaartuig in gereed-heid ( gereedheid ) hebben gehad , hun gevangene niet te water vervoerden ; het kan echter ook zijn , dat windstilte of tegenwind hen hierin ver-hinderden ( verhinderden ) .
De ongeordende , weinig gewapende , on-geregelde ( ongeregelde ) hoop , die het slot omringde , had voor goed gewapende ridders wel niet veel te beteekenen ; maar de eedgenooten wis-ten ( wisten ) , dat haat tegen hen en liefde voor Floris aan ' t volk wanhopenden moed zou geven , waardoor de graaf kon gered en hun eigen leven in gevaar gebracht worden . Zij waren dus in geene kleine verlegenheid . Eén mid-del ( middel ) slechts om verlossing voor Floris en eigen ondergang te voorkomen was er ; het ■ was de gevangene zelf , die zijn vrienden tot rustig heengaan kon bewegen .
De laagste beloften , de ellendigste mid-delen ( middelen ) , de gruwzaamste bedreigingen wer-den ( wer-den ) in ' t werk gesteld , om den edelen Floris te noodzaken tot een daad , waardoor
hij zelf zijne redding moest verijdelen . Hij zond een brief aan den aanvoerder der benden , die voor ' t slot lagen , waarin hij hem verzocht « dat zij naar huis zouden gaan , dewijl hij in ' t kort in der minne wel ontslagen zou worden .» Er was echter ééne onder de vrienden van den graaf , die deze lage geweldenarij verhinderde te sla-gen ( slagen ) , die de valschheid der edelen kende en hen evenzeer hoatte , als zij Floris lief had . De heks van den Vogelzang en haar vader de lijfeigene Melis waren ook onder het volk , ' t welk den graaf wilde verlossen . Zij overtuigden de menigte , dat men zeker door gruwzaam geweld hun heer tot het schrijven van dien brief had genoodzaakt , en daarom verbitterde de poging , welke zij aanwendden om het volk huiswaarts te doen gaan , dit nog meer . Ja , het zwoer dood en Verderf aan de verraders . Haat en liefde ont-vlamden ( ontvlamden ) steeds heviger . De toestand der eed-genooten ( eedgenooten ) werd gedurig moeielijker . Daarbij zagen zij het getal hunner verbitterde vijan-den ( vijanden ) , der redders van den graaf steeds toe-nemen ( toenemen ) , zij hoorden de kreten van woede
en haat en de dappere ridders beefden
voor poorters , omdat zij zelvenellendige , laffe en lage samenzweerders en verraders waren geworden .
De eedgenooten , die zich niet langer in ' t slot te Muiden veilig waanden , besloten nu langs een anderen weg te vlieden , om zoodoende den graaf , zooal niet naar En-geland ( Engeland ) , dan ten minste naar Braband of Vlaanderen te voeren , wier vorsten , dat wisten zij , ook vijanden van Floris waren .
Zij wilden intusschen alle maatregelen nemen om de ontvluchting of bevrijding van hun gevangene te voorkomen , en daartoe ontzagen zij de laagste middelen niet . Op den vijfden dag , na het door hen gepleegde verraad , trokken zij den graaf , om dezen niet te doen herkennen , een grauwen rok aan , zetten hem te paard , en bonden zijne voeten onder den buik van het ros stijf tegen elkander , staken hem een handschoen in den mond , en snoerden hem de handen op den zadelknop vast , nadat zij eerst de vingers gespleten hadden , opdat hem de kracht zou ontbreken zijn paard te besturen . liet volk ' t welk het kasteel belegerde , hield zich op een afstand er van , om niet overvallen te worden , bezette echter de toegangen en hield zich hier en daar tusschen net koren verscholen .
Daar de edelen zulks wisten , trokken zij langs omwegen en moerassen op Naarden aan . Nauwelijks waren zij halfweg , bij Muiderberg gekomen , of van Velzen , die vooruitgereden was , kreeg de Naardingers en Gooilanders , die daar verscholen la-gen ( lagen ) , in het oog ; op zijne trotsche en woeste vraag : « Wat zoekt gij hier - -?» ( - ) werd hem door honderden in de ooren gedonderd , terwijl woede en haat in aller blikken te lezen wa-ren ( waren ) : « Datgene , wat gij medevoert , onzen graaf , ellendige verrader !» « Dat zal niet waar zijn !» roept van Velzen en rent spoor-slags ( spoorslags ) naar de zijnen terug .
In korte woorden verhaalt hij hun zijne ontmoeting en schetst hun het gevaar , waarin zij verkeeren , en wat hun boven het hoofd hing zoo Floris gered werd . Enke-len ( Enkelen ) aarzelen ; maar de teerling was gewor-pen ( geworpen ) ; terug kunnen zij niet meer ; zij worden voortgedreven op ' t pad der misdaad ; haat
drijft hen aan en de verraders worden
vorstenmoorders !
De trotsche van Woerden vuurt den woesten , wraakgierigen van Velzen aan ; alle goede gevoelens wijken uit het hart ; de geest des kwaads kreeg vrij spel , en een tooneel volgde waarvoor de menschheid huivert en waarvoor de hel juicht !
Van Velzen trekt zijn zwaard om den weerloozen graaf het hoofd te kloven . Zoo gebonden als hij was tracht deze den slag te ontwijken , en met zijn paard over een
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
Organisatie: Regionaal Archief Rivierenland
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd