Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 79

De Olijftak ( Regionaal Archief Rivierenland )

beacon
1  records
 
 
DOT_1872 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 79
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
79
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
7
baar in de gelederen - eenige manschappen hadden geen randsels meer , anderen liun képi verloren .
Daar verscheen een lieer , in de kracht zijner jaren en in jagercostuura ; hij drong door de menigte heen en naderde den kolonel , die de officieren eenige woorden toefluisterde naar gelang hunne compagniën hem voor-bijtrokken ( voorbijtrokken ) om zich op de marktplaats in orde te stellen . « Ik ben graaf van Linthal » zeide hij , » ik bewoon met mijne familie het kasteel daar ginds .... Zoo huis of eigenaar U in iets van dienst kunnen zijn , stel ik beiden ter Uwer beschikking .»
* Ik neem Uw aanbod zonder plichtplegingen aan , Mijnheer .... Het is geen tijd om complimenten temaken ; later hoop ik U te kunnen bedanken .»
Een jonge vrouw , wier lieftallig gelaat en schoone zachte oo<ren medeljden uitdrukten , was intusschen de groep crenaderd , waaromheen de dorpelingen on de kin-deren ( kinderen ) in het rond stonden , doch op den noodigen af-stand ( afstand ) , uit vrees voor de trappelende paarden . Zij lag haar arm op dien van den jager .
» Mcvrouw van Linthal , ongetwijfeld -» vroeg de ko-lonel ( kolonel ) , en , zich buigende , voegde hij er terstond bij : » Ik heb de eer U voor te stellen kolonel de Selligny en zijn rejrement , een ongelukkiz regeinent mobielen , ko-mende ( komende ) van Artenay .»
» 0 ! dan waren die zware kanonschoten dezen och-tend ( ochtend ) ?....»
" Ja , wij waren het , mevrouw , die ze hebben ont-vangen ( ontvangen ) , en dat is ook de reden dat wij niet allen hier zijn .... Het regement heeft zijn plicht gedaan , maar liet was niet bestand tegen de overmacht ....!
« Helaas , zooals altijd !.... Zijt ge teruggeslagen ?
» Ik heb de Loire tusschen de Pruisen en mij < re-- teld ( reteld ) .... Ik begeef mij naar het Xicvre-departement om mijn regement eenige dagen de rust te gunnen , die het hoog uoodig heeft .... Mijne manschappen hebben tien of twaalf mijlen afgelegd en in vijftien uur hebben zij niets gegeten .»
» Dus denkt ge U te Villeberquier op te houden ?# « « Gewis .... het dor ]) ziet er niet zeer welvarenduit ...."
» Ecn dorp in Sologne !»
TBr zullen echter toch wel schuren en wat stroo te vinden zijn om te slapen ... Met wat inschikkelijkheid zaler toch nog wel voor allen plaats zijn , niet waar ? En dan heb ik ook twee of drie stuks runderen noodig om soep te koken . Alles zal worden betaald . Mijue mobielen zijn zachtaardig als lammeren , en zij hebben dapper ge-streden ( gestreden ) ... ze mogen dus wel soeu ontvangen worden . En zoo ze al niet heel welkom zijn , bedenkt dat ze veel geleden hebben ... Gij zult die dappere mannen wel een plaatsje bij het vuur ruimen . Eu als de bakkers stevige armen kunnen gebruiken om brood te helpen bakken kunnen ze op mijne manschappen rekenen .
Deze korte aanspraak aan de dorpsbewoners die ron-dom ( rondom ) den kolonel stonden , werd trunstig opgenomen . Uit het toejuichend gemompel dat allerwegen opging , begreep de kolonel dat ieder zijn best zou doen om die onge-lukkige ( ongelukkige ) zwervers , die de oorlogskaris hun toezond , zoo goed mogelijk te ontvangen .
»" VVees onbezorgd , kolonel ,» antwoordde van Linthal , » U noch Uw regement zal het aan iets ontbreken . Om te beginnen verzoek ik U en den staf mijn gasten te willen zijn . Is het ook al oorlogstijd , mijne vrouw zal ons nog wel iets weten op te disschen .»
» En die bij ons komen zullen even goed wat te eten krijgen ,» riep een wagenmaker , met zijn schootsvel voor en zijn handen in zijn heupen geprest .
» Ja , ja !» riep de geheele bevolking . Vijf minuten later en het dorp had het regement onder dak gebracht . Eerst den volgenden ochtend ten negen uur zou er appèl worden geblazen , de manschappen hadden dus den avond , den nacht en bijna den ganschen volgenden voormiddag voor zich om de vermoeide leden te doen uitrusten .
Terwijl demaire een weinig onthutst , over die plot-selinge ( plotselinge ) gebeurtenis , waarvan hij de weerga nog nooit had bijgewoond , naar het raadhuis liep , waar hij met be-hulp ( behulp ) van den schoolmeester , inkwartieringsbilletten in orde bracht , maakten de boeren zich van de soldaten
I meester en trokken hen met zich mede . De kinderen , op-gewekt ( opgewekt ) door dat voorbeeld , kruiden de bundels stroo naar de schuren , waar ze werden uitgespreid ; anderen brachten takkebossen aan , zoo groot dat hunne hoofdjes en kleine schouders er geheel onder verdwenen .
Op de binnenplaatsen hoorde men het geschreeuw der kiekens en eendvogels die door de huismoeders werden geslacht . In alle hoeken , vooral rondom de kerk , die door zware muren was beschut , hurkten de soldaten neder om het vuur aan te wakkeren tusschen een paar steenen , waarboven de soep in ijzeren ketels stond te koken . De avond was gevallen . Een voor hongerige magen heerlijke geur van versch brood verspreidde zich uit de gloeiende ovens ; door alle geopende deuren , zag men üe tafels gedekt staan en rond het vlammend haaid-j ( haaid-j ) vuur de schaduwen van soldaten die zieh warmden .
De boerinnetjes roerden al lachende met de houten potlepels in de dampende soep , terwijl üe kleine jongens de randscls opnamen , de patroontasschen openden en de \ chassepotsgeweren die tegen de muren stonden aan alle kanten bekeken . Overal hoorde men een groot gedruisch , maar tevens een vreugdegejuich , daar er algemeene tevre-denheid ( tevredenheid ) en vriendschap heerschten . De moeders dachten aan hunne zonen die in Vlaanderen , in Bourgogne of elders bij het leger waren , en hoopten dat wat zij voor deze ongelukkigcn deden , andere moeders aan hunne zonen zouden vergelden . De gekwetsten op banken gezeten , wiesschen hunne wonden en verbonden ze , terwijl de vrouwen en meisjes pakken linnen aanbrachten . Men praatte , men hielp elkander . De schuren waren vol be-weging ( beweging ) , in de schaduw zag men velen zich te ruste leggen . i De wijnhuizen , aan de hoeken der straten , vonkelden van het licht : geheele rijen soldaten gaven er hunne ledige veldflesschen over om ze gevuld terug te ontvangen : na zooveel dagen van ellende en akeligheid , zouden zij eenige uren troost en verademing hebben . Eenigcn bleven niettemin droevig neerzitten in de donkerste hoeken ; zij dachten aan de vrienden die ze niet meer zouden ierzien . De officieren die de ronde deden,moedigden ze aan : ' Kom ! ge moet wat eten , wie weet of ze niet nog leven ! tlrzijn er toch zeker die nog terecht komen .» » Ja , kapitein ,.... ja , luitenant ,» was het antwoord van die arme drommels , en ook zij stonden op .
De pastoor was den geheelen nacht in de weer om de gewonden op te zoeken ; de pastorie was vol .
Achter hem gingen de geestelijke zusters , wier witte mutsen naar vleugelen geleken . Hun bescheiden deel van mondbehoeften hadden ook zij aangebracht en zij hadden het studeervertrek tot ecne slaapzaal ingericht . Zij beloofden elkaêr met vreugde dat ze den ganschen nacht 0]i zouden blijven en onderzochten overal of iemand nog een slaapplaats noodig had . Zij hadden reeds voor vijttien soldaten een veilig verblijf , zij konden er wel twintio : bergen . Ieder rechtgeaard hart moest waarlijk wel wor-den ( worden ) aangedaan bij het ; schouwspel van die afgematte krijgers in het apue dorp , dat alles volgaarne gaf wat het bezat .
De kleine meisjes , die Madeleine hadden meegetrokken , snuffelden overal ; met verwonderde gezichtjes en los-hangende ( loshangende ) haren , slopen zij in elke hut . Nog nooit had-den ( hadden ) zij zoo iets moois gezien als die dragonders die hunne paarden te drinken gaven : er waren er vier ! Onderweg waren zij Madeleine kwijt geraakt , maar zij waren er niet verdrietig om ; het grootste geleidde het kleinste en lichtte alles toe wat zij zagen . Madeleine , wier gedachten elders zweefden , liep langzaam door een afgelegen straat naar een der ingangen van het park . De koeien kwamen van de weide , een jachthond liep naar haar toe en streek zijn zachtharigen kop tegen haar hand . » Hij hield ook veel van U , arme Tom ,» zeide zij , den hond liefkozende . De hond blafte en sprong rondom haar heen .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
Organisatie: Regionaal Archief Rivierenland
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd