Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 75

De Olijftak ( Regionaal Archief Rivierenland )

beacon
1  records
 
 
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 75
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
75
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
3
te rijdon . De chais die hij in huur had , was reeds gebruikt om denzelfden rit te doen met Lucilia en de min , en J was nog niet naar de herberg teruggekeerd . Ik haalde bij tijds den trein , en zag toen ik te Londen aankwam dat ik nog een geruimen tijd overhad .
Daar ik er zeker van wensehte te zijn , dat geen mis-verstand ( misverstand ) kon plaats hebben , reed ik naar de woning van miss Batchford , en zag dat de koetsier mijn brief in de handen van den bediende overgaf , liet was een bitter oogenblik , toen ik mijn sluier t over mijn gezicht trok , uit vrees dat Lucilia aan ' t I venster mocht staan en mij zien !. Er was niemand anders [ te zien dan de man die do deur had opengedaan Als ik op dat oogenblik pen , inkt en papier bij de hand had [ gehad , geloof ik stellig dat ik haar , ondanks alles , uit i ) beweging zou hebben geschreven ! Nu kon ik haar [ alleen de beleed.iging vergeven , die zij mij had . aangedaan . Dit deed ik dan uit den grond mijns harten , en ik ver-langde ( verlangde ) naar den gezegenden tijd ., die ons weder zou vereenigen . Daar ik nu alles gedaan had wat ik kon om haar te beschermen en te helpen , was ik vrij om al mijn gedachten , die niet aan mijn armen misleiden vader waren gewijd , aan Oscar te schenken .
Daar ik naar ' t vasteland moest gaan , besloot ik ( hoe-wel ( hoewel ) de kansen honderd tegen een waren ) alles te doen wat ik kon , in mijn moeielijken toestand , oin de plaats van Oscar's verblijf te ontdekken . De lange uren van onzekerheid aan mijns vaders legerstede zouden mij niet zoo zwaar vallen , als ik wist dat hel onderzoek naar deu verloren man op mijn aansporing werd voortgezet , en dat er iederen dag mogelijkheid bestond dat ik iets van hem kon te weten komen-Her ( komen-Her ) kantoor van den rechtsgeleerde , dien ik bij mij vorig bezoek in Londen had geraadpleegd , lag op mijn weg naar ' t eindstation . Daar reed ik ' t eerst heen , en was gelukkig genoeg hem nog aan ' t werk te vinden .
Hij had nog niets van Oscar vernomen . De advocaat gaf mij echter een introductie-brief aan iemand te Mar-seilles ( Marseilles ) , die gewoon was moeielijke , geheime information • wp ■ aitihii bu nemen , en die in al de groote steden van Europa agenten had , die hij aan ' t werk kon stellen . Een man van Oscar's vreemd uiterlijk , zou zeker min of meer gemakkelijk zijn op ' t spoor te komen , wanneer de rechte weg om hem uit te vinden slechts werd in-geslagen ( ingeslagen ) . Mijn spaarpenningen zouden tot op zekere hoogte voldoende zijn voor dat doel — en ik besloot dat zij daartoe zouden worden gebruikt , zoodra ik het einddoel van mijn reis zou hebben bereikt .
Het was dien nacht een onstuimige zee op den overtocht van het Kanaal . Ik bleef op het dek en verduurde liever alle ongemakken dan mij in den benauwden atmosfeer van de kaj uit te begeven . Toen ik zoo naar alle kanten het hoofd onwendde om de zee te beschouwen , schenen de donkere massa's van opgezweept water het treurige en juiste be . ld te zijn van de duistere toekomst die voor mij lag . Langs het onbegane pad dat wij doorploegden , spreidde een flauwe , benevelde maan haar twijfelachtig schijnsel , evenals het twijfelachtig licht der hoop , dat flauw opflikkerde in mijn gemoed , wanneer ik aan de toekomst dacht !
TWEE EN VEERTIGSTE HOOFDSTUK .
DE GESCHIEDENIS VAN LTJCILLA , DOOR HAAR ZELVE VERHAALD .
In mijne beschrijving van hetgeen Lucilia zeide en deed bij gelegenheid dat de dokter haar het gebruik van baar gezicht leerde , zal men zich herinneren dat zij vooral verlangend was te mogen probeeren of zij kon schrijven .
De reden daarvan was niets anders dan de reden die altijd de drijfveer is van het gedrag eener vrouw die bemint . Haar eenig streven is zich , zelfs in de nietigste dingen , in haar voordeel te toonen voor den man aan wien haar hart toebehoort . Dit en niets anders was dan ook het cenig streven van Lucilia tegenover Oscar .
Wetende dat haar schrift — tot nu toe moeiclijk en onvolkomen geleid door haat gevoel — ongunstig moest
afsteken bij ' t schrift van andere vrouwen die konden zien , bleef zij er bij Grosse op aandringen dat hij haar zou toestaan te leeren " schrijven met liaar oogen in plaats van met haar vingers ," totdat zij inderdaad den tegenstand van onzen goeden Duitscher aan ' t wankelen bracht . De snelle vooruitgang van haar gezicht , na iiaar verplaatsing naar üen zeekant , deed hem er toe besluiten haar ( zooals ik later vernam ) haar zin te geven . Langzamerhand , daar zij iederen dag haar oogen iets langer mocht gebruiken , kwam zij de groote moeielijkheid te boven om zich zelve door ' t gezicht in piaats van op ' t gevoel te leeren schrijven . Beginnende met overschrijven van voorbeelden , leerde zij weldra gemakkelijk woorden schrijven , die haar weiden voorgezegd , en bracht het eindelijk zoover dat zij briefjes kon schrijven , — en van brieven schrijven oin een dagboek te houden --- dit laatste , op aanraden van haar tante , die in de tijden had geleefd toen er nog geen goedkoope port was , toen de menschen nog tijd hadden om aan zich zciven te deuken , en wat nog verwonderlijker is , daarover ook nog te schrijven .
Luciila's dagboek te ltamsgate ligt voor mij terwijl ik deze regelen schrijf .
Ik was eerst van plan geweest daarvan gebruik te maken om den loop van mijn verhaal onafgebroken voort te zetten , terwijl ik — evenals tot dusver in eigen persoon zou blijven schrijven ; hetgeen ik mij dan ook voorstel te doen , zoodra ik weder op het tooneel zal ver schijnen .
Maar bij nader inzien , en na het Dagboek nog eens te hebben overgelezen , komt ' t mij verstandiger voor Lucilia zelve de geschiedenis van haar leven te Itamsgate te laten vertellen , terwijl ik er bij gelegenheid kant-teekeningen ( kant-teekeningen ) van mijn eigen zal bijvoegen , daar waar mij die noodig zullen toeschijnen . Door dit plan te volgen , geloof ik verscheidenheid , frischhcid en levendigheid te zullen verkrijgen . Waarom is de geschiedenis in ' t algemeen ( ik weet , dat er schitterende uitzonderingen op den regel zijn ) zulk een vervelende lectuur ? Omdat het ' t verhaal is van gebeurtenissen uit de tweede hand geschreven . Ik wil nu eens gaarne niet vervelend zijn . Maar vindt gij misschien dat ik al vervelend ben geweest ? Dat zou ik toch als eerlijke vrouw moeten tegenspreken . Er zijn sommige lieden die met verveling aan ' t lezen gaan — en dan de schuld geven aan den schrijver . Meer zeg ik niet .
Nu , dat is dus uitgemaakt : gedurende mijn verblijf op ' t " Vasteland zal Lucilia de geschiedenis vertellen van hetgeen er te Itauisgate voorviel , ( terwijl ik er hier en daar eenige Noten zal tusschenvoegen , geteekend P .)
lucilla's dagboek .
East Cilff , liamstjale , 28 Augustus . — ' t Is van daae veertien dagen sedert de aankomst van tante en mij alhier . Ik zond Zillah uit Londen naar de pastorij terug . Haar rheumatiek hindert haar nog veel meer , arme oude ziel , in de vochtige zeelucht .
Hoe is mijn schrift in de laatste week vooruitgekomen ? Ik begin er wat meer over tevreden te worden . Ik kan mijn pen al veel gemakkelijker bewegen , mijn hand is veel minder die van een achterlijk kind dan in den beginne . Wanneer ik eenmaal met Oscar getrouwd zal zijn , zal ik wel net zoo goed kunnen schrijven als andere vrouwen .
{ Noot . — Ze is nog al gauw voldaan , arme lieveling . Haar verbeterd schriftis vreeselijk scheef . Sommige letters staan tegen elkander over als verbitterde vijanden . Ik ze " dit niet om aanmerking te maken op Lucilia — maar om mij zelve te verontschuldigen als ik mij soms mocht vergissen bij ' t overschrijven van het Dagboek . Laat haar nu voortgaan . — P .)
Oscar's vrouw ! Wanneer zal ik Oscar's vrouw worden ? Ik heb hem tot nu toe nog uiet eens gezien . Er is iels
ik vrees eoue moeielijkheid met zijn broer — die hem
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer