Aanvankelijk was de doelstelling van de NACO om deelnemers aan de in 1924 in Amsterdam te houden Olympische Spelen van en naar de verschillende locaties te vervoeren. Ook wilde Post uitstapjes door Nederland gaan verzorgen. Amsterdam kreeg de Spelen echter pas in 1928, en ondertussen werden de amibities van de NACO gericht op het streekvervoer in Noord-Holland.
In de periode 1924 – 1946 kende de NACO een grote expansie. Een groot gedeelte van de autobuslijnen in Noord-Holland ten noorden van het Noordzeekanaal kwam in handen van het bedrijf, door overname van o.a. Geelen, Hoff, Kuip, Zeemeeuw, Stormvogels en WACO. In dit gebied heeft alleen de Zaanstreek, waar de ENHABO actief was, nooit tot het vervoergebied van de NACO behoord.
In 1940 werd de NACO overgenomen door de ATO - een dochteronderneming van de NS - en werd daardoor een "tweedekringsbedrijf" binnen het NS-concern. Dit hield in dat de NACO een eigen bestuur had dat verantwoording aflegde aan het bestuur van ATO. In 1942 werd de NACO een "eerstekringsbedrijf", een rechtstreekse dochter van de NS.[1]
In 1946 hervatte het bedrijf de lijn Alkmaar – Leeuwarden via de Afsluitdijk, die in het begin van de oorlog was gestaakt. Dit gebeurde in samenwerking met de in Friesland opererende NTM, in opdracht van de ATO, die de lijn tot 1940 zelf geëxploiteerd had. In 1948 gingen de rechten over naar NACO en NTM.
Door lijnenruil met de NZHVM te Haarlem kwam de NACO in 1949 resp. 1956 in het bezit van de buslijnen van Amsterdam naar Purmerend en Volendam, opvolgers van de Waterlandse tram. Zij raakte hierbij de lijnen Haarlem – IJmuiden, respectievelijk Velsen – Beverwijk kwijt. In 1959 werd het eiland Marken in het lijnennet opgenomen door een verbinding over de in 1957 aangelegde dam naar het vasteland.
In 1970 nam het bedrijf de stadsdienst Beverwijk over van de firma Gebr. Oosterom. Een jaar later volgde de allerlaatste overname door de NACO, van de NHADO te Bergen (NH).
In 1972 fuseerde het bedrijf