N.B. Deze afdeling bestaat vrijwel uitsluitend uit losse stukken: ingekomen requesten, getuigenverhoren, conclusies, adviezen, sententies e.d.. Daar de zaken ten overstaan van de Staten behandeld werden in de vorm van een request-procedure, is het vaak zeer moeilijk uit te maken of men met een simpel request te maken heeft of met een proces in optima forma. Men wendde zich tot de Staten en in het bijzonder tot de Gedeputeerden op grond van de regeringsreglementen (in belastinggeschillen en in kwesties betreffende de domeinen) of op grond van submissie aan de rechtsmacht van Ridderschap en Steden of hun Gedeputeerden. Men was er vaak toe geneigd, wanneer bijvoorbeeld een burger van Steenwijk door het gerecht van die stad in een burger of administratiefrechterlijke aangelegenheid was veroordeeld en die burger zich tot de Staten had gewend, aan te nemen dat ook de stad Steenwijk zich wenste te submitteren.

De kleine steden waren doorgaans zeer weinig te spreken over het streven van de Gedeputeerden om zich als appelcollege of een college van administratief beroep te gedragen; de Gedeputeerden konden in de regel trouwens niet meer doen dan proberen beide partijen tot elkaar te brengen. Slecht bij uitzondering wezen zij zelf vonnis: dat was onder meer het geval in armenzaken. Hier werd in sommige plaatsen gewoonte dat, wanneer iemand door een diaconie werd verzorgd, na zijn overlijden de nalatenschap aan die diaconie kwam. Deze materie is bij plakkaten nader geregeld en op grond daarvan werden geschillen tussen de kerkelijke armbesturen en de erfgenamen van dergelijke armlastigen vaak door sententies van de Gedeputeerden beslecht. De bevoegdheid van de Staten heeft zich langzamerhand op grond van de gewoonte nog op verschillende andere terreinen uitgebreid; we noemen in dit verband als de belangrijkste de bestuurs- en de competentie geschillen. Dit alles maakt dat de organisatie van bestuur en rechtspraak in werkelijkheid veel chaotischer is geweest dan men na raadpleging van de literatuur zou denken, en dat de rechtspraak van de Gedeputeerden niet zelden in strijd met het officiëel geldende wettenrecht plaats vond.