Toen in 1969 de noordelijkste inham van Nederland werd afgesloten, met de bedoeling een groot spaarbekken te creëren, ontstond daar de merkwaardigste polder van ons land. Géén keurig verkaveld landbouwgebied, maar een wild stuk natuur, inclusief de oude kwelders en een prachtig binnenmeer. Dankzij een dijk van beton en basalt kregen volgens en planten, maar ook mensen, in dit gebied een reeks van verrassende mogelijkheden. zout water veranderde inzoet water en met de mosselbanken en de garnalen was het gedaan, toch is de Lauwersmeer in de korte tijd van haar bestaan een uniek natuurgebied geworden met nationale en internationale betekenis. Er groeit zeekraal, zeeaster en moerasandijvie. Brandganzen, kluten, visdiefjes, velduilen, kiekendieven en lepelaars vonden het als foerageer- of broedgebied. Biologen vonden het als werkterrein, om er unieke processen van een zich vormende natuur nauwgezet te volgen en waardevolle gegevens te verzamelen. Boeren, vissers, surfers en zeilers vonden het gebied. Maar de film gaat ook in op - voor menigeen minder welkome - aanspraak die er op het gebied gemaakt worden. Wat willen wij Nederlandse burgers en eigenaars van deze polder met dat gebied? De film vertelt het verhaal van pioniers en kolonisten - onder de planten en vogels, wel te verstaan. Alles wat leeft in dit kale land, moet optornen tegen de elementen. De kwetsbaarheid is groot, elke dreiging er één te veel. (Beschrijving uit persmap van de film)