Op 10 november 1959 werd het het gemaal van de Blauwepolder in gebruik genomen. Het diende als vervanging voor de aanwezige poldermolen. De bemalingsinstallatie bestond uit een vijzel, met een capaciteit van 25 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 1,70 meter, aangedreven door een elektromotor met een vermogen van 15 pk, geleverd door N.V. Machinefabriek Spaans. In 2002 werd het vervangen door een nieuw gemaal gelegen aan de Zuidweg.

In 2002 wordt er een gemaal gesticht, ten behoeve van de gezamenlijke bemaling van de Blauwepolder en de Hoogmadese polder, in verband met de aanleg van de A4 en de HSL. De opdracht werd gegeven aan Hertog Polderbemalingen b.v. voor het leveren van een bemalingsinstallatie, bestaande uit een schroefpomp met een capaciteit van 30 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 2,35 meter, aangedreven door een elektromotor met een vermogen van 30 kW. Het gemaal was eerst gesitueerd aan de Zuidweg 16a, maar werd kort daarna verplaatst naar Zuidweg 55.

In 1966 werd er een gemaal gesticht aan de Rijpwetering. De volautomatische bemalingsinstallatie bestond uit een vijzel, met een capaciteit van 13 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 3,70 meter, aangedreven door een elektrische kortsluitankermotor met een vermogen van 20 pk. Het werd geplaatst tegenover de percelen 71 en 73 aan de Pastoor van de Plaatstraat en sloeg water uit op de Rijpweteringervaart. In 1985 werden door B.V. Machinefabriek Spaans de tandwielkasten vervangen. In 1995 werd het gemaal bouwkundig en elektrotechnisch gerenoveerd. Wanneer het gemaal precies is gesloopt, is onduidelijk.

In 1779 en 1780 werden er twee molens gebouwd ten behoeve van de droogmaking van de veenderij van de Drooggemaakte Veender- en Lijkerpolder. De Lijkermolen II staat aan de Koppoel. Het timmerwerk werd verzorgd door de molenmakers Tymen Paddenburg en Pieter Obdam, het metselwerk door Hendrik Maart. In 1926 werd de vijzel aangesloten op een elektromotor van het fabricaat Ericsson. In 1950 brak de vijzel van de Lijkermolen II. Zodoende werd de molen gerestaureerd, waarbij de vijzel werd vervangen en de roeden werden voorzien van imitatie-fokken. Deze fokken werden niet veel later vervangen door normale fokken. Na het overlijden van de molenaar in 1960 de vijzel alleen nog maar door de elektromotor aangedreven. De molen werd in 1976 overgedragen aan de Rijnlandse Molenstichting, met uitzondering van de vijzel, de watergang en de elektromotor. De molen was in verval geraakt, waardoor de vijzel en vijzelkom onbruikbaar waren. In de jaren 1980 werd de molen gerestaureerd, maar pas na 2000 werd de molen weer maalvaardig gemaakt.