Dijkgraaf en hoogheemraden van Rijnland schonken in de 16de en 17de eeuw kostbare gebrandschilderde heraldische vensterglazen aan zo'n dertig kerken binnen zijn territoir. Deze tekening geeft het oorspronkelijke patroon weer van het kerkraam van Lisse en bevat de wapens van het hoogheemraadschap, dijkgraaf, hoogheemraden, secretaris en rentmeester. De glazeniers waren W. van Cleeff en P. Loover uit Rotterdam. In 1874 is het raam overgebracht naar Haarlem en geplaatst in de Grote of Sint-Bavokerk die ingrijpend werd gerestaureerd. C.W.H. Verster van Wulvenhorst kopieerde in 1899 de oorspronkelijke patroontekening van W. van Cleeff

De pentekening is zeker vanaf 1906 in het bezit van Rijnland omdat de tekening toen in de dijkgraafskamer stond opgesteld, zoals een foto uit dat jaar aantoont. "Tot hun contentement gemaeckt", pag. 95, no. 2.20.

Op de achterzijde van het papier linksonder H. Prins, delineavit 1760. Herkomst: eind 19e eeuw opgenomen in Dee, C.H., Inventaris van de Atlassen, kaartboeken, kaarten en teekeningen van Rijnland, Leiden, 1882 en 1898, afd. Y nr. 34. mogelijk ooit uit het archief gelicht, zonder verwijzing naar de oorspronkelijke verblijfplaats. "Tot hun contentement gemaeckt", pag. 79 e.v. no. 2.12

Het grafmonument voor Frederik Willem Conrad werd door zijn drie zonen opgericht en is vervaardigd door de beeldhouwer J. Geefs. In 1843 werd het verenigd met het grafmonument van Christiaan Brunings uit 1820. Op het monument van Conrad staat: "Ter blijvende gedachtenis van Frederik Willem Conrad, ridder van de koninklijke orde der unie, inspecteur-generaal van den Waterstaat, overleden 6 febr. 1808. Hij was zoo voortreffelijk, zoo goed en zoo beminnelijk dat men, van zijne talenten, van zijne deugden of van zijn karakter gewagende, naauwelijks weet van waar men beginnen zal, of wel wat het meest in hem uitblonk" (Van der Palm). Op de zerk van Brunings aan de voet van het monument van Conrad staat: "Christiaan Brunings, overl. XVI mei MDCCCV. Hij ruste van zijnen arbeid, naar zijn verlangen verliet hij deze wereld, zonder eenig gevoel van smarten. Benijden wij hem die zalige rust dan niet, maar leeren wij de zekerheid van den dood en de onzekerheid van deszelfs komste, zoodanig beseffen, dat wij steeds rustig en met een kalm gelaat dezelve verbeiden, om zoo te kunnen sterven gelijk Brunings stierf" (F.W. Conrad) en "Hier rust de zedige verdienste" (Van der Palm).