1996

De Vuurtoren (filmversie)

Pieter Verhoeff

Hans de Weers, Hans de Wolf

`Romantiek op de schaats en een scheet onder het bidden` noemde Hans Beerekamp in NRC Handelsblad deze driedelige serie, een poging tot het maken van een soort Nederlandse HEIMAT (1984 van Edgar Reitz). Het eerste deel begint in het Friese Lemmer, anno 1949. Heerschop leeft er met zijn familie in een gesloten gemeenschap aan de Zuiderzee. De dromen, fantasieën en ontwakende seksualiteit van de veertien-jarige botsen met de dagelijkse realiteit. Als de dood (van een verre grootvader en een lief buurmeisje) zich voor het eerst in zijn leven aandient zoekt hij troost in de afgedankte vuurtoren van het dorp, de geheime plek waar tieners mijmeren over het leven. In het tweede deel wordt Heerschop verliefd op de onbereikbare notarisdochter en componeert hij voor haar een serenade op zijn trompet. Tuinman, zijn vader, die sleepbootkapitein hoopte te worden, wordt gepasseerd door het gekonkel van de dominee en de ouderlingen. In het derde en laatste deel doet het `echte` leven zijn intrede met de terugkeer van zijn broer uit Nederlands- Indië. Heerschops eerste bezoek aan Amsterdam confronteert hem met zijn roeping, de klassieke muziek. De invloed van Federico Fellini`s AMARCORD (1973) zal niemand ontkennen, ook Verhoeff niet die zijn jeugdherinneringen zelf opschreef zonder er meteen een autobiografie van te maken. Het melodramatische wordt door de ironiserende toon weggeveegd. Knap vakwerk, door en door Hollands, maar vaak ontroerend en steeds oprecht menselijk. Het scenario is van regisseur Verhoeff. Het camerawerk is van Paul van den Bos.

Bron: VPRO (https://www.vpro.nl/cinema/films/film~486327~de-vuurtoren~.html)

http://www.filmkrant.nl/av/org/filmkran/archief/fk143/verhoeff.html

Video

Kleur

muziek,frysk gesproken en ned. Ondertiteld

100 minuten