90 Voor schepenen van Veghel verscheen Israël Nathan, wonende in Veghel, "zijnde een jood van competenten ouderdom en staande ter goeder naam en faam", die op verzoek van "den hoogschout" van Den Bosch een verklaring aflegt. Hij verklaart dat hij "op den elfden meij l(aatst)l(eden) des smorgens circa agt uuren te Berlicum ten huyse en herberge van Adriaan van Lid zeer toevallig gekomen zynde, om zyn reiszak af te haalen, welke hij comparant aan zekere Jacobus Van Kessel, woonende alhier, onderweg in den vroege morgen of des snagts om op de kar te leggen gegeeven had, aldaar onder het drinke van een borrel met eenige lieden in gesprek geraakt zynde op den gemeene haard een kooperen keetel zag staen, daar over gesprooken wierd, hoorende een der aldaar preesent zynde persoonen zeggen dat hij van het drage van die keetel sweeten en daar mede nog naar Den Bosch moest om die te verkoopen. Dat den comparant daar op geantwoord heeft: "Dien keetel zou ik niet sloopen laaten, maar zou hem voetstoots, zoo als hij daar staat, verkoopen, want den band weegt meer als het koper." Dat die persoon hem comparant daarop gevraagd hebbende: "Wild gij hem niet koopen?" Den comparant verder heeft geantwoord: "Jawel, als ik hem volgens waarde krijgen kan." Dat den comparant dien keetel van gemelde persoon na verschyde woordewisseling heeft gekogt voor een somme van ses guldens en een kan bier voor het heselschap, welke ook dadelyk gedronken wierd, en gemelde somme van ses guldens mede aanstonds aan de persoon in sesthalvens heeft betaald. Al het welk in bywezen van gemelde van Lid verdere huysgenooten en meer anderen lieden alzoo geschied is en dat hij comparant als doen die persoon niet kende en daar op geen kwaad vermoeden had. Dat den comparant vandaar vertrokken is om zyne reis na Holland voort te zetten, den keetel in gemelde herberg heeft gelaaten na alvoorens aan voornoemde Van Lid verzogt te hebben dien keetel met Sis Dorelaijers of met andere oratie na zijn comparants huys te zenden.