Terwijl Zuid-Limburg tijdens de Pinksterdagen geplaagd werd door de ene neerkletterende regenbui na de andere, trok op 4 juni 1990, rond twee uur, het tijdstip waarop de grote Sint Gerlachus-ommegang door Houthem volgens het programma zou moeten beginnen, de grijze lucht plotseling open.
Het werd droog, en de zon liet zich zien. En pas toen de stoet ontbonden was, regende het weer... Vele duizenden belangstellenden hadden zich gistermiddag in de straten van Houthem verzameld om de grote ommegang, het hoogtepunt van de viering van het achtste eeuwfeest van de 'Heilige van het Geuldal', van nabij mee te maken. Inwoners van Houthem stonden er niet z]o veel langs de weg. Die deden immers voor het merendeel enthousiast mee aan de stoet, net zoals ze in de voorbije weken en maanden kosten, moeite noch enthousiasme hebben gespaard om de herdenking van 'hun' heilige tot een geslaagd evenement te maken. In zeven taferelen _ deels uitgebeeld door groepen te voet, deels op fraaie praalwagens _ werd in het eerste deel van de stoet het leven van St.-Gerlachus uitgebeeld. Zijn bekering toen hij op weg naar zijn zoveelste toernooi het bericht kreeg dat zijn vrouw was overleden. Zijn bezoek aan paus Eugenius III in Rome, blootsvoets als nederige pelgrim. Zijn pelgrimage naar Jeruzalem, waar hij de zwijnen hoedde. En natuurlijk het meest bekende aspect van zijn leven: het verblijf in de holle eik in Houthem, van waaruit hij het Woord predikte en de armen spijzigde. Het tweede deel van de stoet werd geopend met een collectie beelden van St.-Gerlachus, afkomstig uit diverse andere plaatsen in binnen- en buitenland waar de 'Heilige van het Geuldal' wordt vereerd, zoals Berg aan de Maas, Roosteren, Loon op Zand, Tongerlo en Linden-Peer. Tenslotte presenteerden zich nog enkele groepen die de idealen van Sint Gerlachus in deze moderne tijd trouw zijn gebleven, en nog steeds kiezen voor een sober en hulpvaardig leven, in het teken van de boodschap van het evangelie.