Met deze titel beschrijft Jan Korsten met behulp van de archieven van enkele afdelingen van de Limburgse Land - en Tuinbouwbond, die vlak voor de vorige eeuwwisseling werden opgericht, de agrarische ontwikkelingen in het zuiden van Limburg. De auteur beschrijft onder meer het efficiënter en effectiever kunstmestgebruik, het uitbannen van runder-TBC en de streekverbetering. Hij toont ons hoe het gemengde weidebedrijf met de karakteristieke hoogstamboomgaarden plaats maakte voor grootschaligere, meer gespecialiseerde bedrijven en hoe door een beter graslandbeheer en veeverbetering de melkproductie per koe snel steeg. Dientengevolge passeerde in 1965 in Epen de eerste Limburgse koe de magische grens van 100.000 kg melk. Jan Korsten laat ook zien hoe na de Tweede Wereldoorlog het aantal agrarische bedrijven dramatisch terugliep. Hij beschrijft verder dat agrarische belangen meer en meer moesten concurreren met andere belangen, zoals het landschappelijke.