Foto: Amy Cok (linksboven) is dood, haar zoontje Robbie (linksonder) ook, maar na lang zoeken heeft Wiel Bemelmans (rechts) kleindochter Evelyn gevonden.

WeTSTE NOG
Wiel Bemelmans vindt na lang zoeken eindelijk de kleindochter van Joodse zangeres Wiel Bemelmans uit Valkenburg krijgt binnenkort visite van Evelyn van Mourik uit Diemen. Zij is de kleindochter van Amy Cok: de vrouw naar wie hij al jaren op zoek is. Elk jaar komt Evelyn van Mourik voor een korte vakantie naar Zuid-Limburg. Al die jaren heeft ze geen idee gehad dat hier een belangrijk hoofdstuk van haar familieverhaal is geschreven: "Ik was helemaal ontroerd toen ik dat hoorde", vertelt ze. "Ik heb even flink gejankt, hoor." Van Mourik is de vrouw naar wie Wiel Bemelmans uit Broekhem al jaren op zoek is. Via allerlei omwegen is hij achter haar adres gekomen. Ze hebben al met elkaar gebeld en geschreven. Volgende week zien ze elkaar voor het eerst: dan komt de familie Van Mourik bij Bemelmans op bezoek. Voor de oorlog woonde de familie Bemelmans aan de Walravenstraat. Moeder kookte voor de gasten in het nabijgelegen hotel L'Empereur. Als het daar te druk was, sliep de Amsterdamse zangeres Amy Cok geëngageerd door de toenmalige dancing Paviljoen - wel eens bij haar thuis. "Op die manier raakte ik bevriend met Amy's zoontjes Herman en Bobby", zegt Bemelmans. In 1941 werd de Joodse zangeres met haar zoontjes door de Duitse bezetters op de trein naar Amsterdam gezet. Bemelmans hoorde nooit meer iets van ze. De herinnering aan die 'lieve mevrouw' en haar aardige zoontjes liet hem echter niet los. Een paar jaar geleden besloot hij om op zoek te gaan. Naar Amy, of als die niet meer leefde - wat gezien haar leeftijd destijds niet ondenkbaar was - 'de jongens' Herman en Bobby. Het werd een lange zoektocht. En lange tijd leek die uitzichtloos. Niemand kende de familie Cok. Tot Bemelmans uiteindelijk in contact kwam met het Joods Historisch Museum in Amsterdam.

Foto: Wiel Bemelmans voor zijn ouderlijk huis aan de Walravenstraat: 'Het laat me niet los.'

WeTSTE NOG
Na lang zoeken heeft Wiel Bemelmans ontdekt wat in de oorlog met Amy Cok is gebeurd. Maar zijn zoektocht gaat door: hij hoopt ook haar jongens te vinden. 'Wij kinderen waren vrienden van elkaar. Je merkte helemaal niet dat die jongens uit de grote stad kwamen, het waren net zulke kwajongens als wij.' Hij heeft wel een paar traantjes gelaten toen hij de brief van het Joods Historisch Museum las, geeft Wiel Bemelmans toe. "Ik wist dat Amy Cok niet meer leefde. Maar ik had nooit verwacht dat ze al in 1942 in Auschwitz was gestorven. Daar schrok ik toch wel van, ja." Het lot van Amy Cok kent hij nu dus. Maar rust heeft Bemelmans nog altijd niet. Uit diezelfde brief van het Joods Historisch Museum blijkt dat haar twee zoons de oorlog hebben overleefd, en dat ze dus wellicht nog leven. En Bemelmans' zoektocht is pas afgerond als hij ook 'de jongens', met wie hij als kind vaak speelde, heeft gevonden. Bemelmans' ouders woonden voor de oorlog aan de Walravenstraat in Valkenburg, een smal straatje tussen de Grotestraat en het Walramplein. Zijn vader werkte bij een drukkerij in Aken. Het loon dat pa Bemelmans daar verdiende was bescheiden. Daarom probeerde zijn vrouw wat bij te verdienen door kamers te verhuren. In die jaren trad in dancing Pavillon de Joodse zangeres Amy Cok op. Zij logeerde in het chique hotel l'Empereur. Haar twee zoontjes, Herman en Bobby, sliepen bij moeder Bemelmans. "Ma lette op de jongens als Amy 's avonds moest werken", vertelt Bemelmans. In het najaar van 1941 moesten Amy Cok en haar jongens terug naar Amsterdam.

Foto's: Amy Cok toen ze optrad in Valkenburg. Rechts: Bobby en Herman Cok met buurkinderen Marlies en Jules Flachs

Wiel Bemelmans uit Valkenburg is al zestig jaar op zoek naar Amy Cok, een joodse zangeres die in 1940 en 1941 regelmatig optrad in de Paviljoen-dancing. Op de foto, gesigneerd op 28 september 1941, is haar leeftijd moeilijk in te schatten. "Het was een pronte vrouw; ik denk dat ze toch wel tegen de veertig liep", zegt Wiel Bemelmans. Het betekent dat Amy Cok nu zeker honderd moet zijn. De kans dat ze nog leeft, is minimaal, realiseert Bemelmans zich. "Ik wil in elk geval weten wat er in de oorlog met haar en haar twee kinderen is gebeurd. Het was zo'n aardige vrouw, dat laat me gewoon niet los." Amy - of Emy - Cok kwam uit Amsterdam, waar ze voor de oorlog een gevierd zangeres was. In de zomermaanden trad ze regelmatig op in de toenmalige Paviljoen-dancing in Valkenburg. Als hotel l'Empereur aan de Grotestraat vol was, logeerde ze vaak bij de familie Bemelmans aan de Walravenstraat; Maria Bemelmans had als kokkin in het hotel gewerkt en bood gasten van l'Empereur in de drukke vakantietijd vaker een kamer aan. Wiel Bemelmans (74) was toentertijd een jaar of zes. Hij herinnert zich die vriendelijke mevrouw uit Amsterdam nog heel goed. "Ze had twee zoontjes, Bobby en Herman. Overdag speelden wij vaak met elkaar. We zijn dikke vrienden geworden." Zijn moeder kon het heel goed vinden met de zangeres. Dat blijkt ook wel uit de tekst die ze in september 1941 in sierlijk handschrift onder haar foto schreef: "Voor mijn lieve 2de moeder, van een lastige eetster". "Mijn moeder kwam oorspronkelijk uit Vaals en kookte Duits", legt Bemelmans uit. "Amy Cok vond dat niet echt lekker." Bemelmans' vader was drukker. Op last van de Duitsers werkte hij bij een bedrijf in Aken. Hij had Amy Cok al eerder gewaarschuwd om naar veiligere oorden te vertrekken.