Ludolf van den Water, kanunnik van het Bossche Sint-Janskapittel, wendde zich in 1463/1464 tot Dionysius de Kartuizer om in Olland een klooster te stichten. Al snel bleek dat deze keuze verkeerd was. Daarom schonk Ludolf van den Water de kartuizers een ander terrein, de Eikendonk bij Den Dungen. Rond 1467 probeerden zij daar opnieuw een klooster te stichten. Hertog Karel de Stoute verleende in 1471 hiervoor zijn toestemming. Omdat ook de Eikendonk niet voldeed, kochten ze in 1473 van de Zusters van Orthen hun dependance in Vught, daartoe in de gelegenheid gesteld door schenkingen van het echtpaar Arnt van Herlaar en Aleid Pieck. In 1472 volgde de incorporatie in de orde. In 1566 werden tijdens de Beeldenstorm de kloostergebouwen vernield. De kloosterlingen vonden onderdak in andere huizen van de orde. Enkele gingen in Den Bosch wonen, maar vluchtten wegens de godsdiensttwisten daar rond 1572 naar Boxtel. In 1579 werd het klooster in Vught in brand gestoken uit vrees dat er vijandige troepen gelegerd zouden worden. Toen de kloosterlingen door krijgsgeweld in 1583 uit Boxtel verdreven werden, namen ze de wijk naar Esch, waar ze een jaar woonden, om zich vervolgens in Sint-Michielsgestel te vestigen. Omdat hun veiligheid ook daar niet gewaarborgd was, vestigden zij zich in 1594 in hun refugiehuis in de Sint-Jorisstraat in Den Bosch. In 1623 gingen ze opnieuw in Boxtel wonen. Van daaruit ging een delegatie naar het nieuwe klooster in Antwerpen, dat mede vanuit het klooster in Lier bevolkt werd. Enkele kloosterlingen bleven in Boxtel. Ze bleven daar tot 1635. Vervolgens kregen ze onderdak in Tilburg, vanwaar ze in 1639 naar Bokhoven vertrokken. Vandaar verhuisden in 1641 de laatste kartuizers naar Antwerpen. Een lang juridisch gevecht over de kloostergoederen in de Republiek eindigde in 1658 in een uitspraak dat de kartuizers hun goederen konden terugkopen voor 55.000 gulden. In dat jaar en het jaar daarop verkochten ze al hun goederen in de Meierij