In 1958 kocht de Nederlandse provincie van de Congregatie van de Salesianen in ’s-Heerenberg van de Witte Paters hun aan de oostzijde van de Emmerikseweg nabij de Duitse grens gelegen klooster. De naam Huize Sint Bonifacius, die de Witte Paters aan dit klooster gegeven hadden, wijzigden de salesianen in Huize Don Rua. In plaats van het wegens de aanleg van de huidige A1 te slopen klooster in Ugchelen ging het ‘s-Heerenbergse klooster voor de salesianen vanaf 1959 zowel voor priesterkandidaten als voor aspirant-coadjuteurs dienst doen als opleidingshuis, met een daaraan verbonden internaat. Ook het provincialaat werd er gevestigd, maar vond in 1965 in Den Haag aan de Statenlaan een nieuw onderkomen. Tijdens het provinciaal kapittel van in 1969 werd besloten Huize Don Rua in 1970 wegens eens sterke daling van het aantal aanmeldingen te sluiten als opleidingshuis dat in de loop van de jaren zestig uitgegroeid was tot een regulier gymnasium, dat ook voor externe leerlingen toegankelijk was. Een jaar later sloot ook het internaat zijn deuren. Een kleine groep salesianen bleef gehuisvest in Huize Don Rua totdat het in 1974 verkocht werd. Onder de naam Gouden Handen was in het voormalig kloostercomplex van 1975 tot 1999 een creativiteitscentrum gevestigd. In 2009 werd gestart met de renovatie van het ’s-Heerenbergse klooster. Deze renovatie resulteerde in een verbouwing tot zowel wooneenheden als enkele commerciële ruimten, die in 2013 in gebruik genomen werden

In 1937 betrokken de witte paters in ’s-Heerenberg het klooster Sint Bonifacius, dat in 1908-1910 gebouwd werd voor Duitse Jezuïeten, die in het kader van Bismarcks Kulturkampf op grond van het “Jesuitengesetz” uit Duitsland verdreven waren. In het aan de oostzijde van de Emmerikseweg nabij de Duitse grens op Nederlands grondgebied gelegen klooster vestigden de Witte Paters hun scholasticaat voor de opleiding van priesters tot missionarissen voor de Afrikaanse missie. Een groot gedeelte van de oorlog hadden de Witte Paters alleen de noordvleugel van het klooster ter beschikking. Door de Duitsers was de rest van het gebouw gevorderd en in de loop van 1941-1942 als zeevaartschool in gebruik genomen. In 1944 werd er een noodhospitaal ingericht voor Nederlandse dwangarbeiders uit Kamp Rees. Na de bevrijding werd het gehele klooster weer bewoonbaar en functioneel gemaakt en werd de materiële schade hersteld. Vanuit het ’s-Heerenbergse klooster werd het scholasticaat van de Witte Paters in 1958 als Engelstalige opleiding ondergebracht in het klooster Mount Vernon ten noorden van Londen. De Witte Paters verkochten toen het klooster aan de Salesianen van Don Bosco, die het de naam Don Rua gaven. Onder de naam Gouden Handen werd in 1975 in het kloostercomplex een creativiteitscentrum gestart. In 1999 sloot dit centrum zijn deuren. In 2009 werd gestart met de renovatie van het ’s-Heerenbergse klooster. Deze renovatie resulteerde in een verbouwing tot zowel wooneenheden als enkele commerciële ruimten, die in 2013 in gebruik genomen werden

Medio 1908 werd in ’s-Heerenberg vlak bij de voormalige grensovergang naar Duitsland richting Emmerik begonnen met de grondwerkzaamheden voor de bouw van een klooster. De opdracht hiervoor was gegeven door jezuïeten, die in het kader van Bismarcks Kulturkampf op grond van het “Jesuitengesetz” uit Duitsland waren verdreven. In 1910 kon tot inwijding van het nieuwe klooster worden overgegaan. Ter gelegenheid daarvan overhandigde de bisschop van Fulda enkele relikwieën van Sint Bonifatius. Naar deze heilige noemden de jezuïeten het nieuwe klooster het Sint Bonifatiushuis, dat als “Exerzitienhaus und Noviziat” dienst ging doen. In 1917 werd het “Jesuitengesetz” opgeheven. Toch keerden de ’s-Heerenbergse jezuïeten toen niet meteen naar Duitsland terug. Dat was pas het geval in 1937 nadat de bisschop van Münster hen daartoe opdracht gegeven had. In 1937 vestigden Witte Paters van Kardinaal Lavigerie zich in het klooster. In 1958 werden zij opgevolgd door Salesianen van Don Bosco. Die verbleven er tot 1971. Daarna stond het klooster leeg totdat het in 1975 als creativiteitscentrum, dat Gouden Handen heette, in gebruik genomen werd. Na sluiting van dit centrum in 1999 is het kloostercomplex verbouwd tot appartementen. Ook heeft de gemeente Montferland er een dependance van het in Didam gevestigde gemeentehuis