Via de Aloysiusstichting kocht de Congregatie van de Broeders van Amsterdam in 1893 de hoeve De Asdonk ook wel Stokershorst geheten. Deze op het grondgebied van de gemeente Nederweert gelegen hoeve lag op drie kilometer afstand van de vestiging van de congregatie in het tot de gemeente Leudal behorend kerkdorp Heibloem. Voor het opvangen van jongens uit de sociale onderlaag van de bevolking, die in handen van Justitie dreigden te geraken, was aanvankelijk het voornemen voormelde hoeve te restaureren. Doordat dit duurder zou uitvallen, werd overgegaan tot nieuwbouw, die in 1900 gereed kwam. Naar de Sint Vincentiusvereniging Nederland, die een bijdrage leverde in de kosten van de nieuwbouw, werd de nieuwe instelling Sint Vincentius Gesticht genoemd, die in de decennia daarna menig uitbreiding kende. In 1919 kreeg het Sint Vincentius Gesticht, dat zich steeds meer ontwikkelde tot een inrichting waar het leren van ambachten centraal kwam te staan, toestemming om er een gesubsidieerde nijverheidsschool te beginnen. Het Sint Vincentius Gesticht, dat in 1936 het Sint Vincentiushuis was gaan heten, werd in september 1944 door de Duitsers gevorderd en kwam door beschietingen door de geallieerden in de vuurlinie te liggen. De broeders en jongens werden geëvacueerd; de schooljongens kwamen in Eindhoven terecht, terwijl de oudere jongens in Tilburg onderdak vonden. Door het oorlogsgeweld was het Sint Vincentiushuis zwaar beschadigd. Het werd niet meer opgebouwd. Door sloop en gedeeltelijk nieuwbouw werd er in 1951 een rusthuis voor de oudere broeders van de congregatie opgetrokken, dat Broederhuis Stokershorst als naam kreeg. In 1972 besloot de congregatie het Broederhuis Stokershorst op te heffen. Nadat de overgebleven broeders naar Voorhout waren verhuisd, verkocht de congregatie het huis aan een Duitse industrieel, dat het inrichtte als rustoord voor overspannen Duitse moeders. Omstreeks 1990 ging het als retraitecentrum voor groepen dienst doen