De woorden “Vandaag begint een groot werk”, markeerden de start van de in 1849 in het leven geroepen Congregatie van de Zonen van het Onbevlekt Hart van Maria. Deze woorden werden in het seminarie in de stad Vic in de Spaanse provincie Barcelona uitgesproken door Antonius Maria Claret, die het initiatief nam tot oprichting van voornoemde congregatie, waarvan de leden naar hem claretijnen genoemd worden. Door zijn zendingswerk in Catalonië en op de Canarische eilanden was hij van de noodzaak van verdere verbreiding van het katholicisme overtuigd geraakt. Met de oprichting van voormelde congregatie beoogde hij voldoende priesters in zijn geest daarvoor toe te rusten. In 1850 werd Claret tot aartsbisschop van Cuba benoemd, waar hij de vrouwelijke tak van de claretijnen, de claretinessen, stichtte. In de functie van biechtvader van koningin Isabella II keerde hij in 1857 terug naar Spanje. Hij probeerde in nauw contact te blijven met de congregatie, waarvan hij aan de generale kapittels deelnam en waarvoor hij de in 1870 door de Heilige Stoel goedgekeurde constituties schreef. De Spaanse Revolutie van 1868 leidde tot het door de staat onderdrukken van de congregatie. Toen zocht ook Claret in Frankrijk zijn toevlucht. Daar overleed hij in 1870. In 1934 werd hij zalig en in 1950 heilig verklaard. Nadat de monarchie in 1875 in Spanje hersteld was, kon de congregatie overgaan tot herstel van haar vanwege de revolutie onteigende huizen. Er brak nu een tijdperk van expansie aan. In 2018 is de congregatie met ca. 300 leden in maar liefst 64 landen actief op apostolisch, cultureel en sociaal gebied, hetgeen zich uit in onder meer het geven van onderwijs, het bieden van medische basisverzorging, het opkomen voor etnische minderheden, het ondersteunen van alleenstaande moeders, het opzetten van zelfhulpgroepen. Tussen 1957 en 1970 waren de claretijnen ook vertegenwoordigd in Nederland, waar ze de zielzorg in het “Rectoraat van het Onbevlekt Hart van Maria” te Reuver op zich namen