Damclub ‘De Oldehove’ te Leeuwarden, 1964-2000

De Leeuwarder damclub ‘De Oldehove’ is in 1964 ontstaan door de fusie van “Damclub Leeuwarden” (DCL, stammend uit 1925) en de Christelijke damclub “Gezellig Samenzijn” (GS, van 1934). Op 17 september van dat jaar wordt de fusie in een gemeenschappelijke ledenvergadering bekrachtigd. Eerder hadden de leden van beide verenigingen reeds in gescheiden vergaderingen ingestemd met het samengaan.
De in 1985 vernieuwde statuten geven kort en krachtig aan dat het doel der vereniging is ”de beoefening en verbreiding van de damsport.”
Tot eerste voorzitter wordt gekozen S. van der Kooi. De naam van de vereniging wordt d.m.v. een prijsvraag onder de leden, die maar liefst 49 concept-namen oplevert, bepaald. De nieuwe start wordt gemaakt in een nieuw clubgebouw: gebouw ‘Irene‘ aan de Nieuweburen. Dit onderkomen zal langdurig als clublokaal blijven fungeren. De clubavond wordt op de donderdagavond vastgesteld. Het ledental bedraagt bij de fusie 59, waarvan 29 afkomstig van GS en 28 van DCL.
O. Feitsma wordt in mei 1965 de eerste clubkampioen.
In 1966 wordt een jeugdafdeling opgericht.
Aan het eerste bord in het eerste tiental van de club zetelt in de beginjaren Pieter Bergsma, veelvuldig Fries kampioen en tevens landelijk topspeler (zie foto hiernaast). In 1968 wordt hij zelfs Nederlands kampioen. Hij wordt bij die gelegenheid tot erelid van de club benoemd. Dat belet hem echter niet om later nog voor de plaatselijke concurrent DCH (Damclub Huizum) uit te komen.

In het eerste seizoen redt het eerste team van De Oldehove het in de strijd om het Fries clubkampioenschap (een landelijke competitie laat nog even op zich wachten) niet, want het tiental van DCH blijkt duidelijk sterker.
In die jaren was Damclub Huizum verreweg de sterkste damvereniging in Friesland. Terwijl het eerste tiental van DCH in de nieuw gevormde landelijke ereklasse uitkomt, komt het eerste team van De Oldehove in de tweede helft van de jaren ’60 niet verder dan de provinciale, later regionale hoofdklasse. Pas in het seizoen 1972-73 dringt De Oldehove door tot de landelijke hoofdklasse, de een na hoogste klasse. Het seizoen verloopt weinig succesvol, er wordt slechts één keer gewonnen , hetgeen degradatie terug naar de regionale hoofdklasse betekent. Het ledental bedraagt in juli 1974 nog maar 40. Maar de club krabbelt de volgende jaren weer op; het ledental stijgt enigszins en het eerste tiental speelt in het seizoen 1974-75 opnieuw in de hoofdklasse, maar ook dit keer slaagt het er niet in zich te handhaven.

M.i.v. september 1975 wordt de heer H. Posthumus voorzitter, een functie die hij zeer langdurig, tot 1990, zal uitoefenen. Onder zijn leiding laat De Oldehove regelmatig van zich horen, al wil het vooralsnog met het ledental niet echt vlotten. Zo heeft de vereniging in juni 1980 38 leden. In de volgende jaren neemt het ledental echter weer toe, vooral door de toeloop van aspirantleden, tot 59 in juni 1990. Opmerkelijk is het relatief grote aantal leden dat niet in Leeuwarden woonachtig is.
Als clublokaal is gebouw Irene met ingang van het seizoen 1975-76 ingeruild voor de kantine van het Coöperatief Vervoerscentrum aan de Tesselschadestraat. Met ingang van het seizoen 1983-84 is de Kosterij van de Grote Kerk de locatie voor de clubavond.

Eind jaren ’70 dient zich een groot talent aan bij de club, Hendrik van der Zee (geb. 1967). Hij wordt zowel bij de aspiranten als bij de junioren twee keer Nederlands kampioen en bij het jeugdwereldkampioenschap in 1984 wordt hij tweede na een barrage met de latere wereldkampioen bij de senioren Guntis Valneris uit Letland. Hij is veelvuldig deelnemer aan de toernooien om het Nederlands kampioenschap met als beste prestaties de tweede plaatsen in 1988 en 1991.
Een loopbaan als notaris maakt een einde aan zijn carrière als topdammer.

Het eerste tiental van De Oldehove promoveert in het seizoen 1981-82 naar de 1e klasse van de KNDB en weet in 1988 met o.a. de coryfeeën Hendrik van der Zee, Rein van der Pal en opkomend talent Tjalling Goedemoed door te dringen tot de ereklasse, het hoogste landelijke niveau, alwaar het zich in het volgende seizoen met een 5e plaats knap weert. In het seizoen 1991-92 degradeert het team echter.

Het bestuur slaagt er na afloop van dat slecht verlopen seizoen in een sponsor te vinden voor het eerste tiental: distillateur Boomsma. Een van de doelstellingen daarbij is het tiental snel terug te laten keren in de ereklasse. Het gaat verder onder de naam De Oldehove Boomsma BB. De ingrijpende verandering wekt veel emoties op op de (extra) ledenvergaderingen en kost de club een aantal leden.
Ook moet er een nieuw onderkomen gezocht worden nu de Kosterij niet langer beschikbaar is. De keus valt op het buurthuis Oldegalileën.
De resultaten van de sponsoring worden direct zichtbaar: De Oldehove BB keert na het seizoen 1992-93, met o.a. de Rus Wadim Wirny in de gelederen, terug in de ereklasse en weet zich daar het volgend jaar te handhaven, al is Wirny vervangen door de Witrus Vadim Boelat.

In het seizoen 1994-95 draait echter op een fiasco uit. De sponsoring is inmiddels gestopt en o.a. Hendrik van der Zee heeft de club de rug toegekeerd. Het eerste verliest alle wedstrijden. De leidende rol in de Friese damwereld wordt overgenomen door Rinsumageest.

In 1993 verhuist de club opnieuw, nu naar het nieuw opgerichte Sportservice Centrum Friesland aan het Kalverdijkje. Die localiteit bevalt echter bijzonder slecht en dus verhuist De Oldehove in 1996 naar buurthuis ‘Het Knooppunt’.
Het ledental is inmiddels tot 42 gezakt om uiteindelijk in 2000 op 34 uit te komen.

Een hoogtepunt in het bestaan van De Oldehove is de viering van het 25-jarig bestaan in 1989 geweest, wanneer de club het Nederlands kampioenschap in Leeuwarden organiseert. In het Bowling Centrum Kalverdijkje zijn o.a. de Friezen Jannes van der Wal, Anton Schotanus en Hendrik van der Zee van de partij. Zij komen er niet echt aan te pas en eindigen op grote afstand van kampioen Jos Stokkel.
Het archief is uitvoerig met slechts enkele kleine omissies en zeer overzichtelijk. Vooral de jaarverslagen bevatten zeer veel informatie. Het archief is in 2005 door Oldehove-bestuurslid Johan Lemstra bij het HCL in bewaring gegeven. In 2010 zijn daar nog enige clubbladen (‘Zwart en Wit’ genaamd) aan toegevoegd.