Nadat in 1926 de organisatie de 'Practische Hulp' was opgericht met als doel tijdelijke opvang te verlenen aan dak- en thuislozen, bestond de behoefte om een speciaal gebouw aan te kopen en in te richten als tehuis waarbij vooral ook een goede opvang kon worden gerealiseerd voor vrouwen en kinderen. De Gemeenteraad was tegen de garantiestelling omdat men het niet wenselijk achtte dat een gelijksoortige inrichting zou ontstaan naast het Stadsvezorgingstehuis. Hierbij kwamen verschillende vragen met betrekking tot de opvang van kinderen binnen de gemeentelijke instellingen naar voren. De Gemeenteraad besloot dan ook een Gemeentelijke Commissie bestaande uit College- en Raadsleden, alsmede de bestuurders van de Praktische Hulp en het Stadsverzorgingstehuis één en ander op een rij te laten zetten.
Uitvoerig werd door deze Commissie gesproken over de werkzaamheden van beider instellingen en of deze voldoende waren afgestemd op de dagelijkse behoeften. Geconstateerd was namelijk dat er geen goede opvang was voor de categorie 'onhandelbare kinderen die veelal behoorden tot de 'onderste lagen van de maatschappij'.
Uiteindelijk adviseerde de Commissie om geen verandering aan te brengen in de bestaande opvangmogelijkheden, maar wel om onderling tot een betere afstemming te komen. Tevens adviseerde men een betere samenwerking aan te gaan met de Voogdijraad teneinde sneller duidelijkheid te krijgen over het ouderlijk gezag van de categorie 'onhandelbare kinderen' .
De Gemeenteraad ging uiteindelijk op 9 juli 1929 akkoord met een garantiestelling voor een nieuw gebouw voor Thuislozen voor de Praktische Hulp dat in 1930 werd geopend aan de Pioenstraat, Asterstraat en Oldegalileën.
juli 2011 WvD