In 1979 kwam Gedeputeerde Staten (het dagelijks bestuur van de provincie) met de nota “Wegwijzer voor gemeentelijke herindeling”. Hierin stonden een aantal doelstellingen en aandachtspunten voor de aanpak van de gemeentelijke herindeling in de provincie Utrecht. De gemeente vond toen nog niet dat de noodzaak om Maarn bij een herindeling te betrekken aanwezig was *  .
Dat standpunt was aan het begin van deze eeuw verlaten. Op 1 juli 2003 bracht het college van Gedeputeerde Staten van Utrecht het voorstel “Naar een bestuurskrachtige Heuvelrug” uit. Dit voorstel behelsde de samenvoeging van de gemeenten Amerongen, Doorn, Leersum en Maarn (MALD), met de keuzemogelijkheid voor Driebergen-Rijsenburg om al dan niet met het herindelingstraject mee te doen *  .
De gemeenteraad toonde zich voorstander van een dergelijke herindeling. Een gemeente van de omvang van Maarn namelijk was zowel op bestuurlijk als op ambtelijk niveau te kwetsbaar en kon de taak als dienstverlener, als effectieve en efficiënte organisatie en als medeoverheid onvoldoende waar maken. De raad toonde zich voorstander van een Heuvelruggemeente omdat De Heuvelrug door zijn groene karakter één samenhangend geheel vormde. Een dergelijke herindelingsgemeente zou een grotere bestuurskracht hebben. Eigenbelang van de individuele gemeenten zou hiermee ongedaan worden gedaan en het aantal overleggen en afstemmingsmomenten zouden afnemen.
Andere varianten zoals DrieMaDO (Driebergen-Rijsenburg, Maarn) en Wal (Wijk bij Duurstede, Amerongen en Leersum) werden als te klein ervaren om tot een bestuurlijke krachtige gemeente uit te groeien en ook was een tweedeling van de Heuvelrug niet gewenst *  .

De gemeente kreeg haar zin; het voorstel van Gedeputeerde Staten werd door de MALDD-gemeenten aangenomen en zo ontstond na een aantal jaren voorbereiding op 1 januari 2006 de fusiegemeente Utrechtse Heuvelrug bestaande uit Maarn, Amerongen, Leersum, Doorn en Driebergen-Rijsenburg.