De bevolking in de gemeente Voerendaal woonte, behalve in de dorpen Voerendaal en Ubachsberg in de buurtschappen Kunrade, Ten Esschen, Winthagen, Op-den-Staat en in de gehuchten Colmond en Mingardsberg. * 
Het belangrijkste middel van bestaan was de landbouw. *  De overschotten werden op de markt te Valkenburg verkocht of in het buitenland. De meeste boeren hadden geen eigen grond: het grootste gedeelte van de vruchtbare gronden was in handen van grootgrondbezitters. Derhalve werd veel grond gepacht.
Rond 1900 werd de invloed van de mijnbouw merkbaar. Van 1910-1920 stroomden grootste groep mijnwerkers de gemeente binnen. Het ontstane woningtekort werd in eerste instantie aangepakt door de mijnen. "Ons Limburg" bouwde in in de periode 1914-1918 116 woningen, de zogenaamde Woninggroep Laurentiusplein. Pas later volde de gemeente zich hiervoor verantwoordelijk, d.w.z. de plaatselijke Woningvereniging Voerendaal. In 1939 bevolkten 442 mijnwerkers de gemeente. In 1945 blijkt de gemeente nog steeds een agrarische gemeenschap te zijn, met een belangrijke verzorgende functie voor de bevolking in de oude mijnstreek, of anders gezegd, Voerendaal werd een woongemeente voor industriele arbeiders, doch met een stevige agrarische grondslag. * 

Voerendaal is nooit een dicht bevolkte gemeente geweest. In 1807 telde men 1587 inwoners, waarna het inwoneraantal daalde van 1545 zielen in 1809 tot 1487 mensen in 1816. In 1820 stond de teller op 1520 personen, waarna een langzame groei plaats vond. Pas in 1831 telde men meer dan 1600 inwoners, namelijk 1605. In 1848 werd de grens van 1700 zielen overschreden, namelijk 1706 hoofden. *  Op 31 december van de jaren 1940, 1944 en 1963 woonden 4412 resp. 4762 en 7345 mensen in de gemeente.