De gevolgen van de crisis na de 'beurskrach' van 1929 had zijn invloed op de organisatorische ontwikkelingen van de landbouwverenigingen. De landbouw werd door de crisis geplaatst voor problemen van economische en sociale aard, welke niet alleen de levensbelangen van de boerenstand raakten maar van de de hele bevolking. Hoofdzakelijk langs politieke weg konden deze worden opgelost.
Op 9 juni 1931 werd te Vlagtwedde besloten tot oprichting van een 'Crisisorganisatie Westerwolde' met het doel steun te verkrijgen voor de 'zandboeren'. Een soortgelijke vergadering had plaats in Assen. Bij de landbouwers bestond er aanvankelijk een grote aarzeling om deel te nemen. De nood was echter hoog. In verschillende provincies werden vervolgens boerenbonden opgericht. In de provincie Groningen werd de 'Groninger Boerenbond' opgericht met onder anderen de volgende doelstellingen:
a. 'het aanwenden van pogingen tot het verkrijgen en behouden eener in verhouding tot de andere bevolkingsgroepen behoorlijk lonende exploitatie van het boerenbedrijf;
b. het bevorderen van wettelijke maatregelen in het belang van de boerenstand en tot het scheppen van gelijke ontwikkelingskansen voor het platteland en stad;
c. het bevorderen van een evenredige vertegenwoordiging en het verschaffen van meer invloed van het platteland en van de boerenstand in het bijzonder in de Staten-Generaal;
d. het samenwerken met of steunen van landbouworganisaties, welke bevordering der vakbelangen van landbouw en veeteelt ten doel hebben.'

Op 29 mei 1933 werd de 'Nationale Bond Landbouw en Maatschappij' opgericht. De zelfstandige boerenbonden in de provincies werden nu afdelingen van deze landelijke bond.
In november 1940 gingen de 'Nationale Bond Landbouw en Maatschappij' en het Boerenfront van de N.S.B. samen onder de naam 'Nederlandsch Agrarisch Front'.
De archiefbescheiden werden aangetroffen bij de archieven van de Groninger Maatschappij van Landbouw.