Uit het voorgaande volgt, dat er na de invoering drie kopieën van het minuutplan waren:
zakatlas (later veldplan)
gemeenteatlas (later gemeenteplan)
netteatlas (later netteplan)

In het begin moesten voor het verwerken van wijzigingen bij elk van deze "atlassen" en het minuutplan bijbladen worden aangelegd. Het bleek onmogelijk te zijn om dat vol te houden. Al bij de invoering in 1833 werd voorgeschreven dat de gemeenteatlas zelf jaarlijks zou worden bijgewerkt, dus niet op bijbladen. In 1844 werd bepaald dat alleen van het minuutplan nog bijbladen zouden worden gehouden en wel één bijblad per plan. Wijzigingen op de bijbladen werden gemaakt met behulp van schetsen, later hulpkaarten. Nu werden jaarlijks bijbladen, netteplans, gemeenteplans en veldplans bijgewerkt. Op de bijbladen van de minuutplans werden alleen de gewijzigde percelen getekend. Voor de actuele situatie moesten dus zowel de bijbladen (voor de gewijzigde percelen) als de minuutplans (voor de ongewijzigde percelen) worden geraadpleegd. De nette-, gemeente- en veldplans gaven wel de volledige situatie van het moment aan maar werden slechts eenmaal per jaar bijgewerkt. Langzamerhand is men begin deze eeuw ook de niet veranderde situatie op de bijbladen gaan aangeven.

Vanaf ca. 1954 is de bijhouding anders geregeld. Van de nu geheel bijgewerkte bijbladen werden fotografische opnames gemaakt, de filmplans, waarvan naar believen lichtdrukken als gemeente-, nette- en veldplan konden worden gemaakt. Wijzigingen werden nu direct op het bijblad gekarteerd.

Al in de negentiende eeuw ontstonden er door hermeting nieuwe "minuutplans", die dan de situatie van dat moment aangaven en in plaats van de oude minuutplans kwamen. Ook deze werkwijze veranderde na 1954. Een nieuwe opmeting van een plan resulteerde in een nieuw gekarteerd bijblad. Van het filmplan hiervan werd een eerste afdruk gemaakt, die het nieuwe "minuutplan" werd. Daarna kon men weer gewoon het bijblad bijhouden.