Het "verzorgingsgesticht voor luthersche behoeftigen", zoals de naam luidde, is in 1824 in gebruik genomen. Het had tot doel "aan behoeftigen behoorende tot de Luthersche gemeente alhier werk en onderhoud te verschaffen". In de eerste plaats zouden de kosten van dit gesticht bestreden worden uit de opbrengst van de arbeid van de verpleegden; indien deze niet toereikend was moest daarnaast de diaconiekas bijdragen, want dit gesticht zou steeds "met de diaconie verbonden blijven", zo was bij de oprichting bepaald. Het dagelijks bestuur was in den beginne, opgedragen aan een ouderling en de diaken van de maand, samenwerkende met de predikant. De boekhouder der diaconie zou de administratie voeren over de fondsen en inkomsten van dit gesticht. Het oppergezag berustte bij de kerkeraad, aan welk college de beslissing was over de opname van te verplegen personen en hun aantal. Deze regeling, die niet de goedkeuring had van de diakenen-zij hadden als college juist het meest met het verzorgingsgesticht te maken -, heeft maar zeer kort gegolden. Reeds het volgende jaar-in 1825-werd het dagelijks bestuur toevertrouwd aan het college van diakenen en de boekhouder daarvan; de verantwoording aan de kerkeraad bleef. Als gevolg van deze wijziging werden de aangelegenheden van de diaconie en van het verzorgingsgesticht niet uit elkaar gehouden. De diakenen behandelden de zaken betreffende de huiszittende armen en het verzorgingsgesticht in dezelfde vergadering.

Slechts van 1828-1846 is een afzonderlijk notulenboek aanwezig van de vergaderingen, welke om de veertien dagen in het verzorgingsgesticht werden gehouden. De rekeningen der diakenen bevatten weliswaar afzonderlijke afdelingen betreffende de huiszittende armen en het verzorgingsgesticht, maar de boekhouder vermeldde in de jaarlijkse staat van eigendommen de goederen van het verzorgingsgesticht onder die der diaconie. Toch werden er legaten speciaal ten behoeve van het verzorgingsgesticht gemaakt. Jaarlijks gaf dit gesticht een bijdrage voor het predikantenpensioenfonds. Naar de opzet zou het verzorgingsgesticht een afzonderlijk fonds zijn en niet ondergeschikt aan de diaconie, maar daar het college van diakenen in 1825 naast zijn taak ten aanzien van de huiszittende armen ook de zorg voor het verzorgingsgesticht kreeg, is een en ander onvoldoende gescheiden gebleven. Dit neemt niet weg, dat de archivalia van het verzorgingsgesticht m.i. beschouwd moeten worden een afzonderlijk archief te hebben gevormd. Enkele bij het bestuur van het verzorgingsgesticht ingekomen stukken zijn bij die van de diaconie gevoegd, aangezien ook de notulen van beide colleges van de betreffende jaren gecombineerd zijn. Het verzorgings gesticht was aanvankelijk gevestigd in een huis aan de Pottebakkersrijge. Sinds 1850 was daar voor een huis in de Pelsterstraat in gebruik, met een uitgang in een steeg in de Haddingestraat ongeveer tegenover het kerkgebouw. Aangezien de reden van bestaan van het gesticht kwam te vervallen, viel in 1906 het besluit tot opheffing; voortaan vond de verpleging van de daartoe in de termen vallende behoeftigen door uitbesteding in een gezin plaats. Het huis in de Pelsterstraat werd in 1909 verkocht.