In 1915 wordt in de stad Groningen opgericht het Bureau voor Beroepskeuze. Nadat in 1925 sprake was van opheffing van het bureau, wordt toch in 1926 opgericht De Vereniging tot Oprichting en Instandhouding van een Bureau voor Beroepskeuze te Groningen.
In 1932 wordt T.T. ten Have, assistent bij het sociaal-pedagogisch instituut de Dr. D. Bos-stichting, benoemd tot directeur van de Vereniging. Hij blijft echter ook gedeeltelijk in dienst van de stichting. Er wordt veel samengewerkt: instrumentarium voor psychologisch onderzoek kan worden geleend bij de Bos-stichting, maar hier komt een einde aan als de stichting in 1938 wordt verplaatst naar Den Haag. Om in de leemte die ontstaat in uitvoering van psychologisch onderzoek te kunnen voldoen wordt de stichting het Groninger Psychotechnisch Instituut opgericht in 1938. De directeur van dit nieuwe instituut was ook weer dr. Ten Have, zodat samenwerking tussen beide instituten weer gewaarborgd was.

Bij de bevrijding in april 1945 werd het bureau dat was gevestigd in de Oude Ebbingestraat geheel verwoest. Na de oorlog wordt in 1948 besloten de statuten van het bureau te wijzigen en verder te gaan onder de naam: Vereniging tot Oprichting en Instandhouding van het Groninger Instituut voor Toegepaste Psychologie en Psychotechniek. De jaren daarna vindt een gestage groei plaats. In 1951 wordt begonnen met het testen van leerlingen van de zesde klas van de lagere scholen. In 1953 ontvangt de afdeling bedrijfspsychologie een grote opdracht voor een onderzoeksproject van het Ministerie van Economische Zaken.
Een oplossing voor de huisvestingsproblematiek komt in 1954 met de aankoop van een pand, H.W. Mesdagplein 6, door de Vereniging. Rond 1958 wordt er onder auspiciën van het instituut een test ontwikkeld ten behoeve van het afsluitingsonderzoek in het lager onderwijs: GALO (Groninger Afsluitingsonderzoek Lager Onderwijs). Deze test werd ook aan derden verkocht.

Omdat de rijksoverheid in 1960 besloot dat, om voor subsidiëring in aanmerking te komen, bureaus voor beroepskeuze zich uitsluitend met beroepskeuze mochten bezighouden, ontstond de noodzaak voor het Groninger Instituut om de afdeling school- en beroepskeuze geheel los te koppelen van de Vereniging. Als rechtsvorm kiest men voor een stichting: op 1 januari gaat de Stichting Groninger Instituut voor School- en Beroepskeuze van start.
In 1967 wordt psycholoog drs. J.H. Abbas directeur van zowel de Vereniging als de Stichting. Rond 1968 zoekt het Groninger instituut voor toegepaste psychologie samenwerking met de Rijksuniversiteit Groningen. De Vereniging ondersteunt de plannen maar wijst er wel op dat de eigen taakstelling van de Vereniging gewaarborgd moet blijven. Er wordt een tweede poot aan de Vereniging toegevoegd: Noordelijk Instituut voor Toegepaste Psychologie en Bedrijfswetenschappen. De Vereniging (NITPB) en de Stichting (GISB) hebben meer ruimte nodig. Het pand H.W. Mesdagplein nr. 5 kan worden aangekocht en in 1971 in gebruik genomen.
Omdat de werkzaamheden van het GISB voor een groot deel plaatsvonden in de provincie Drenthe ontstond de behoefte aan een nevenvestiging in Drenthe. Betaalbare huisvesting werd gevonden in Hoogeveen. Als gevolg daarvan wijzigde men in 1986 de naam in: Noordelijk Instituut voor School- en Beroepskeuze.

In 1986 werd duidelijk dat het aantal bureaus voor school- en beroepskeuze landelijk moest worden teruggebracht tot maximaal 15. Daarom werd toen contact gezocht met de Christelijke en de Friese stichting.
In 1986 wordt de rechtsvorm van het NITPB omgezet van een vereniging in een stichting en in 1988 wordt de stichting overgenomen door het Gemeenschappelijk Instituut voor Toegepaste Psychologie (G.I.T.P.) te Nijmegen.
De fusiebesprekingen van het NISB met de Christelijke stichting voor School- en Beroepskeuze en het Fries Bureau voor School- en Beroepskeuze gaan in 1987 door. In 1987 wordt opgericht de Stichting Provinciaal Centrum voor School- en Beroepskeuze Groningen. Na allerlei huisvestingsperikelen gaat een nieuwe stichting van start op 1 januari 1991 onder de naam: Stichting Centra voor school- en beroepskeuze in Groningen en Drenthe.

In 1955 werd opgericht de Christelijke Stichting voor Toegepaste Psychologie met als doel het geven van op psychologisch-, psychiatrisch- of psychotechnisch onderzoek berustende adviezen voor school, gezin, beroep en bedrijf. Aan het eind van 1965 wordt de naam van de stichting veranderd in Christelijke stichting voor School- en Beroepskeuze voor Groningen en Drenthe, aangeduid als stichting I en later ook wel genoemd de Gebouwen stichting. Tegelijk wordt een stichting opgericht onder de naam Christelijke Stichting voor Toegepaste Psychologie ten dienste van School en Bedrijf in Groningen en Drenthe. Gemakshalve wordt dit aangeduid als Stichting II.
In 1968 wordt door de Chr. Stichting in Groningen en Drenthe en de stichting in Friesland gezamenlijk de Christelijke Stichting voor School- en Beroepskeuze in het leven geroepen, formeel gevestigd in Groningen, maar met bureaus in de drie provinciën. De beide oorspronkelijke stichtingen bleven bestaan als beheersstichtingen van de gebouwen.

Uiteindelijk wordt op 1 januari 1993, onder druk van de rijksoverheid de Stichting Regionaal Dienstencentrum Compaz Groningen opgericht terwijl in Drenthe eenzelfde stichting van start gaat als Compaz Drenthe.

De Groningse Stichting voor Personeelsbeleid werd opgericht in 1962 door ondernemers van een aantal industriële bedrijven in de provincie Groningen (in 1972 aangesloten: Bronsmotoren, Th. Niemeyer, Koninklijke Scholten-Honig, Noord Nederlandse Beetwortelsuikerfabriek, De Eendracht, Noord Ned. Machinefabriek en de strokartonfabriek De Eendracht. Directieleden van de aangesloten bedrijven vormen het bestuur. Doel was: 'het bevorderen van harmonische verhoudingen en arbeidsvreugde in het Groningse bedrijfsleven door verbreiding en bevordering van uitwisseling en toepassing van moderne inzichten ten aanzien van de mens en de menselijke verhoudingen in het bedrijf'. Rond 1974 werden er besprekingen gevoerd met het NITPB om te onderzoeken of er samenwerking mogelijk was. Uiteindelijk bleken de culturen van beide instellingen te zeer uiteen te lopen om te kunnen komen tot een fusie.