Op woensdag 23 november 1904 werd in een bovenzaal van Hotel Pologne een vereniging van Groningers opgericht. Doel van de vereniging was om onderling kennis aan te knopen, gezellig samen te zijn en de belangen van de Groningers te behartigen. Aanvankelijk konden alleen mannen lid worden.
De eerste bestuursvergadering vond plaats op 14 april 1905. Met het ‘gezellig samen zijn’ werd in 1905 een serieuze start gemaakt. Met huisgenote, vrouwen en kinderen werd een boottochtje gemaakt naar Oostvoorne. Langzaam maar zeker ontstonden er contacten met andere Groningse verenigingen in Nederland. Regelmatig werd Gruno uitgenodigd om jubilea of toneelvoorstellingen van andere verenigingen bij te wonen.
In 1906 werd besloten tot aanschaf van de tijdschriften Eigenhaard en De Prins.Deze circuleerden onder de leden met een maximum leestijd van één week. De heer Kraai werd benoemd tot bibliothecaris van de bibliotheek in oprichting.
In 1914 werd Gruno lid van de Bond van verenigingen van oud-Groningers. Ook later zal Gruno lid worden van allerlei verenigingen die actief zijn op het terrein van de Groningse cultuur en dialect zoals o.a. de vereniging Grunneger Sproak.

Één van de belangrijkste onderdelen van Gruno was de toneelvereniging. In 1912 werd deze ‘rederiekerskoamer’ opgericht. Voor 1912 werden er al liedjes gezongen en voordrachten gehouden tijdens bijeenkomsten. Het toneelstuk ‘De sollicitant veurzanger’ werd op 27 maart 1913 opgevoerd in hotel N.A.B. Op de jaarlijkse feestavond werden altijd toneelstukken opgevoerd. In onderlinge toneelwedstrijden met andere Groninger verenigingen kregen de spelers van Gruno regelmatig complimenten van de jury. Één van de met het archief mee overgedragen realia is de Hekman wisselbokaal. Deze beker kwam definitief in het bezit van Gruno na drie keer de onderlinge toneelcompetitie/-wedstrijd met andere Groninger verenigingen te hebben gewonnen. Het laatste toneelstuk, ‘Klopsmoa vragt ’n nei hoesholderske’ werd opgevoerd op 24 april 2004. In dat jaar kwam er een definitief einde aan de 100-jarige vereniging. Al jaren was er sprake van een gestage teruggang van het ledenaantal. De gemiddelde leeftijd werd steeds hoger en de aanwas van jonge[re] leden bleef uit.