Het Hervormd bestedelingenhuis te Dordrecht, het latere Hervormd rusthuis, werd in 1848 opgericht teneinde de leemte op het ge- bied van tehuizen voor bedeelde bejaarden op te vullen. De zorg voor ouden van dagen riep reeds in de Middeleeuwen oudemannen- en oudevrouwenhuizen in het leven. Het eerste Oudemannenhuis van Dordrecht stond bij het Manhuisstraatje in de Grotekerksbuurt. Reeds in 1447 werd het aldaar vermeld. Het huis werd waarschijnlijk beheerd door de Sint-Pietersheren. Dit gebouw werd echter in 1623 ontruimd en in pakhuizen en woningen veranderd. De oude mannen werden toen ondergebracht naar een deel van het voormalige Minderbroederklooster, dat na voor verschillende doeleinden gebruikt te zijn in 1614 tot gesticht was verbouwd en van een fraaie Bentheimerstenen poort voorzien. Deze instelling bleef met het in 1625 gestichte Oude-vrouwenhuis aan het Bagijnhof tot 1799 bestaan, maar werd toen door de duurte van de levensmiddelen opgeheven en de nog aanwezige oude mannen werden uitgekocht.

Sindsdien werden de armlastige bejaarden bij particulieren uitbesteed, vandaar de naam bestedelingen. Dankzij de bemoeienissen van sommige stedelingen en de ruime giften van stadgenoten kon men op 13 november 1849 het Hervormd bestedelingenhuis officieel in gebruik nemen. Er waren toen 40 mannelijke en 54 vrouwelijke bestedelingen in het tehuis. Voor het opnemen van verpleegden werden van de oprichting van het tehuis af tot en met 1860 overeenkomsten aangegaan met diaconieën en andere instellingen. De verpleegden hadden zich te houden aan het reglement van orde en tucht. Sommige verpleegden werden onderhouden van het Mariafonds. Het aantal verpleegden bedroeg gemiddeld in onderstaande jaren: