De werkzaamheden van de gezworen reetrekkers vloeiden voort uit handhaving van de keuren op het bouwen, in het bijzonder de toezicht op brandveiligheid en het doen respecteren van de rooilijnen, waarachter de huizen gebouwd moesten worden. Het College bestond al in de vijftiende eeuw. Een eerste vermelding van 1447 wanneer ze een uitspraak doen in een burengeschil. De ordonnantie op het bouwen uit 1457 kent hen taken toe; ook een keur op het reetrekken maakt van hen gewag.(1) In het keurboek van 1400 worden ze echter niet genoemd.

Geleidelijk breidde het takenpakket zich uit tot onderzoek naar bouwvalligheid en inspectie van schoorstenen en bakovens. De reetrekkers beslechten in eerste instantie geschillen tussen buren met betrekking van erfafscheidingen, afvoer van regenwater, vensters en dergelijke. Op hun uitspraken was beroep mogelijk bij het gerecht, de zogenaamde schepen-reden (zie archief van het gerecht, inventarisnummers 853-855).

De reetrekkers, die benoemd werden door het gerecht, waren doorgaans oudere vaklieden. Ze werden bijgestaan door een secretaris.(2) Hun taken en bevoegdheden werden in 1725 vastgelegd in een ordonnantie.(3)

Het college werd met het gerecht in 1811 opgeheven en het archief in 1831 door de voormalige secretaris overgebracht naar de rechtbank van eerste aanleg, de latere arrondissementsrechtbank, vanwaar het in januari 1900 samen met de archieven van het gerecht en het watergerecht naar het gemeentearchief werd overgebracht en gezamenlijk geïnventariseerd. Bij de herinventarisatie van het archief van het gerecht werd het archief van de reetrekkers daarvan afgescheiden en afzonderlijk beschreven.

(1) J.A.Fruin, De oudste rechten der stad Dordrecht en van het baljuwschap Zuid-Holland. Twee delen (’s-Gravenhage 1882), I, 308 en 329.
(2) C.J.P.Lips, Wandelingen door Oud-Dordrecht. 2 delen. (Zaltbommel, 1984), 459-460.
(3) Collectie Keuren en ordonnanties (134), invnr 21, nr 25.